Karmaşık Duygular

Gökyüzü yine kusuyor içindekileri

Dışarıda yağmur yağıyor,sanki gök delinircesine de şimşek çakıyor,bu hava bana sana beslediğim duyguları hatırlattı. Pencerenin önünde oturmuş dışarıyı izliyorum,bu havada bunu yapmayan yoktur öyle değil mi,kahve güzel giderdi fakat acım o kadar katranlaşmış ki bedenimde,canım hiçbir şey istemiyor,ışıkları da kapattım başbaşayım kendimle, ne olacaksa olsun diyorum sadece, odamı çakan şimşek aydınlatıyor, karanlıktan korkuyorsun biliyorum, bu yüzden senin yerine korkularının üstüne gidiyorum,korktuğun şeyleri merak ediyorum,sevgide buna dahil mi ?

Beslediğin duyguları yaşamak istiyorum,seni yaşarmışcasına, çünkü bende tek kaldığım da aniden gelen gök gürültüsünden korkuyorum,çünkü bende senden yana keşfedilmek  istiyorum,ama bunu göremeyince çocuk gibi yorganımın altına kaçıyorum sanki her şey düzelecekmiş gibi.

Gökyüzü yine haykırıyor,çok kızmış yine belli,milyon tane insanın dertlerini taşıyor,evet şimdi de sanırım haddinden fazla dolmuş ve taşıyor. Kiminin dertleri yağıyor üstümüze kiminin intiharları,acaba yine kime ağlıyor. Çivisi çıkmış bu dünyanın dertlerini kusuyor.

Her  yer kalabalık,içim tenhaydı. Tutmasalar düşecektim keşke tutmasalardı,bazen kabullenmek,kendi mezarına toprak atmak gibidir,yanlış bir hayalin şehrinde kaldım anlatamam.

Ayrılık diye bir şey yok. Bu bizim yalanımız, sevmek var aslında,özlemek var, beklemek var. Şimdi neredesin ? Ne yapıyorsun ? 

Zamanı hatırlatan  her şeyden nefret ediyorum.  Ama Önce beklemekten,ömür boyunca ya bekliyor ya bekletiyor insan. İkisi de kötü, ikisi de  hazin tarafı yaşantımızın. 

Hayat dayanıklılık için ayakta durabilme testi mi ? Hep içinde ki mutluluğu arayıp buldum derken onu kaybetmek mi ? Ya da tam istediğimi buldum derken sevdiğinin seni bırakıp gitmesi mi ? 

Canım hiçbir şey yapmak istemiyor, sadece kafamı yorganın altına sokup her şey yoluna girene kadar orada uyuya kalmak istiyorum.