PEMBE YALANLAR

Bölüm 4~Yalan Cümbüşü~

Nefeslerinin sıklaştığını,göğüs kafesinin daraldığını hissedebiliyordu.Onca uğraşa rağmen bu yalanı daha fazla sürdüremeyeceğini anladı.

"Ali..ben..açıklayabilirim.."

"Açıkla o zaman."

Tam o sırada kapı çalındı.Ela:

"Hadi,sen kapıya bak."dedi.Çünkü söyleyeceği şeyleri toparlaması gerekiyordu.Daha doğrusu zaman kazandı.

Ali kapıya yöneldi.

"Sen!Yine neden geldin?!"

"Bir şey unutmuşsun da..."diyerek Ali'nin eline eskiden kendisinin olan saç tokasını tutuşturdu.

Ali,elindeki saç tokasını dikkatle inceledi.Kafası iyice karışmıştı.

"Bu ne?"

"Benim olan tüm eşyaları yerlerden topluyorum.Bu ne rezillik?"

"Bu,sana ait bir eşya değil."dedi ama kızın yüzündeki net ifade ile karşılaşınca duraksadı.

"Sen cidden kafayı yemişsin."

"Asıl kafayı yiyen sensin.Evime kadar geliyorsun,sevgilim olduğunu iddia ediyorsun,eşyaları sahipleniyorsun...Bu ne demek oluyor?Defol git şimdi."

Bu ani çıkış karşısında gerçek Hülya,oradan ayrıldı.

Bir yandan Ela,Ali'nin kapıdaki konuşmasının hiç bitmeyeceğini umuyordu.Ama ne yazık ki Ali,Ela'nın yanına asık bir çehreyle geri döndü.

"Evet,dinliyorum."

Ela,ne söyleyeceğini hala bilmiyordu.En sonunda bir şeyler uydurmaya karar verdi:

"Ali,bak ben yalan söylemekten hoşlanmam.Yalanlar,insanların arasında bir duvar gibidir...Ama o kız,yalancı biri.Yani bahsetmek istediğim şey,o kız benim çok eski bir arkadaşımdı.Sonra kötü bir nedenden dolayı,kavgaya girdik.Birbirimize düşman olmuştuk.Şimdi,seneler sonrası beni bulunca,seninle sevgili olduğumuzu öğrenince,geçen zamanın intikamını almaya çalışıyor.Beni anlayışla karşılayabilirsin,değil mi sevgilim?"

"Ah canım sevgilim benim!Sen hiç böyle şeyleri kafana takma,olur mu?"

"Neyse ya,bu konuyu kapatalım mı artık?"

"Tamam.Ben eve gideyim artık...Annem merak etmiştir."

"Annen?!"

Bu bölümün çok kısa olduğunun farkındayıma ma her bölümde ne kadar ilham gelirse o kadar yazıyorum.Bana darılmayın,olur mu?Sizleri seviyorum...