Άψυχος Λειτουργός

Μερος 1

Ζεσταινομαι σαν να καιγομαι.
Τα μάτια μου πονάνε λες και ενας προβολεας στοχεύει μεσα τους.
Νιωθω βρεγμένος και μια μυρωδιά εντονη,εχει μείνει στα ρουθούνια μου.
Σαν αιμα.

Τρομάζω.

Ξυπνάω απότομα και κοιτάζω γυρω μου οσο μπορω,γιατι ο ήλιος θολώνει την όραση μου. Πως βρεθηκα εδω;
Εγω στο σπιτι μου ήμουν και θυμάμαι λεπτομερώς οτι ξάπλωνα και διαβαζα για το τεστ μαθηματικών,μεχρι που αποκοιμήθηκα.

Σοκ. Τα ρούχα μου ειναι γεματα αιματα. Τα χερια μου επισης,μα δεν ποναω πουθενά. Σηκώνομαι και τοτε αντικρίζω ενα κουφάρι ζώου, φαίνεται φρεσκοπεθαμενο. Πανω του ξαπλωνα. Αηδιάζω και σκέφτομαι πως καποιος φίλος μου, μαλλον μου κανει κάποια κακόγουστη φάρσα.

Απομακρυνομαι γρήγορα και πηγαινω στο ρυακι ,που βρίσκεται κοντα στο αγροκτημα, για να πλυθω.
Αφου σουλουπωθηκα αρκετά, ξεκινησα γρηγορα για το σπιτι μου. Σε καμια περίπτωση, δεν ήθελα να με βρει ο ιδιοκτήτης του αγροκτηματος εδω. Θα έβρισκα τον μπελα μου.

Ευτυχως η μητερα μου κοιμόταν ακομη και ο πατερας μου ειχε φυγει για την δουλειά. Μπηκα στο μπάνιο και τριβομουν με μανια να βγαλω την μυρωδια απο πανω μου. Μα γιατι μου το κανανε αυτο; Ποσο διεστραμμένο μυαλό είχε αυτός που το σκέφτηκε;

Ετοιμαστηκα για το σχολείο. Σημερα εχω γενέθλια. Γινομαι 18 ετών και η μερα μου απ οτι φαίνεται μονο συνηθισμενη δεν ειναι!

Η μαμα μου με περιμένει χαρουμενη στο σαλόνι με ενα καπελακι κωνο στο κεφαλι, γραφει Happy Birthday. Γελαω και η διαθεση μου για λίγο φτιάχνει.

«Μαμα σε παιδικο παρτυ πας;»

«Ναι στο δικο σου! Χρονια πολλα παιδακι μου, να τα εκατοστήσεις, να εισαι ευτυχισμένος και υγιης»μου ευχεται ενω με κραταει αγκαλιά.

«Ευχαριστώ πολυ.»

«Ο μπαμπας,σου εχει αφησει κατι πανω στο τραπέζι.»

Πλησιαζω και βλέπω ενα σημείωμα.
«Αγόρι μου,χρόνια σου πολλα. Να τα χιλιασεις. Το δώρο σου ειναι στη ντουλαπα.»

Πηγαίνω στο δωμάτιο και ανοιγω με περιεργεια την ντουλάπα. Ενα μπρελόκ κρεμοταν με ενα κλειδί. Και ενα σημείωμα.

«Θελω να δω σαν τρελός την εκφραση σου. Γιαυτο και κοιτα στο κομοδινο τωρα,να παρω μια ιδεα»

Μια καμερα με τραβουσε. Εχω τρελούς γονείς τελικά. Τους λατρεύω.
Συνεχιζω την αναγνωση του σημειωματος,γρηγορα.