Yarım Kalan Aşk || KaiSoo

E)9(O

Uyandığım gibi onu da uyandırdım. Neşeyle konuştum.

"Sehun ne zaman gelecek ?" Uykulu uykulu konuştu.

"Senden ayrıldıktan sonra." Şaşırdım. Ne diyordu bu ?

Gözleri kapalıydı ve yorgana sarılıyordu. Yutkundum. Başını çevirdiği için onun tarafına yürüdüm.

"Jo-jo-jongin ? Ne diyorsu-sun sen ?" Gözlerim dolmuştu. Her an ağlayabilirdim.

"Ne diyorum ben ? Peki sen ? Kim ne diyor ?" Saçmalıyordu. Uyku sersemiydi, uyuyordu, rüya görüyordu, kendinde değildi ? Evet.

Kendimi avutuyordum ? Olabilir.

Ne dediğimin farkına varır varmaz uyku sersrmi numarası yapmıştım. Üzerimizi değiştirince dışarı çıktık.

Birlikte kahvaltı ettik. Bu adamın sonsuza dek yanımda olmasını istiyordum.

Gülümseyişi, ses tonu, bir şeyi merak ettiği zaman gözlerindeki o masum ifade, apzının hafifçe aralanması, ben bu adama Aşığım.

"Sürpriz bu deme bana ?" Başımı iki yana salladım ve hesabı ödedim.

"Sürpriz'e öğlen gideceğiz." Dedim. Sonra sahile gittik. Sahilde yürüyüş yaptık. Koştuk. Yüzdük. Ve, şen kahkahası bana yaşadığımı hissettirdi.

O mutluysa bende mutluydum sonuçta. O benim gülmemi sağlayan kişiydi. Onun yanındayken konuşmaktan zevk alıyordum.

Ben, buz adam Kim Kai, onun yanında sırıtmam yüzümden silinmiyordu.

"Sürpriz'e gitmek istiyorummmm." Mızmızlanmaya başlayınca saate baktım.

"Peki. Önce eve gidelim. Sonra da Sürprize." Başını salladı.

Eve gidince üzerimizi değiştirdik. Öğlen yemeğinin ardından evden çıktık ve onu Lunapark'a götürdüm.

Arabadan indiği gibi dudakşarımı sömürerek bana teşekkür etti.

Bir süre sonra bir elinde pamuk şeker, diğer elinde elma şekeri ile hangi oyuncağa bineceğini düşünüyordu.

"Bütün oyuncaklara binebilirsin ?" Dedim. Bana dönerek küçük bir çocuk gibi çıkıştı.

"Biliyorum. Ben yalnızca 32 oyuncaktan önce hangisine bineceğimi düşünüyorum." Sonra tekrar önündeki oyuncaklara baktı.

"Buldum. Dönme dolaba binelim." Gidip biletlerimizi aldım ve dönme dolaba bindik.

O keyifle pamuk şeker yerken ben onu izliyordum. Bu onunla son saatlerimdi. Sonuçta.

"Benim, ıslak mendile ihtiyacım var ?" Ona gülümsedim ve omzuma taktığım küçük çantadan ıslak mendil çıkardım.

Dönme dolaptan indiğimizde hız trenine bindik.

Sonrasında bir sürü adrenalin içeren alete binmemizin ardından sonunda bitti demiştim.

"Son bir oyuncak kaldı." Soo bana dönüp gülümsedi. Ne diyeceğini bekliyordum. Akşam olmuş Lunapark'ın ışıkları gözümü alırken konuştu.

"Çarpışan arabalar." Derin bir nefes aldım ve iki bilet alıp geldim.

Çarpışan arabalara binmemizin ardından çok komik dakikalar geçirdik. Sonrasında bir çocuğun bana laf atması ve dudaklarımı güzel bulması üzerine Jongin arabadan indi ve çocuğa doğru yürüdü.

Yakalarından tutarak onu ayağa kaldırdı. Çocuğu dövecekti. Panikle kalktım. Kulağına yetişmek için ayaklarımın üzerinde yükseldim.

"Onu döversen bizi buradan kovarlar." Dişlerini sıkarak konuştu.

"Sikimde değil." Tekrar konuşmadan önce yutkundum.

"Ve ben üzülürüm." Bir an durdu ardından çocuğun yakalarını bıraktı. Bileğimden tuttu ve beni öptü.

"Bu adam bana ait. Ve ona laf atanı döverim. Ona zarar vereni ise hastanelik ederim. Onu üzeni ise yaşatmam." Kulağıma fısıldadı. Ardından pistten indik.

Arabaya doğru yürüdük. Arabayı sürdü. Benim evimin önünde durduk. Yağmura aldırmadan arabadan indik.

"Kyungsoo üzgünim ama biz birlikte olamayız. Seni kırmak istemiyorum. Sana zarar gelsin istemiyorum. Ben kötü bir adamım. Ben bir mafya topluluğunun başındayım. Bu topluluğa Kurtlar Konseyi veya Kurtlar Masası diyoruz. Bütün diğer mafya babaları Kurtlar konseyinden korkar. On bir kişi ve güç, kurtlar konseyi demek. Benim zaten sürekli kendimi korumam gerek. Birde seni korumakla uğraşamam. Sana zarar gelmesini stemiyorum. Bu yüzden biz diye bir şey yok. Ayrıca iştende kovuldun." Dedi. Birbirimize sırtımızı döndük. O arabaya bindi ve gitti. Ben dikilmeye devam ettim.

Beni öylece kırık bir kalp ve akan gözyaşları ile bıraktı. Chanyeol'ün de dediği gibi BadMan Kim Kai idi o. Buz adamdı. Benim için üzülmezdi. Beni sevemezdi... Onun kalbi buz tutmuştu...