Let Me

22.

Jiseul: uy okay ka lang? kanina ka pa tulala ha

Jiseul: dami mo tuloy mali mali during practice

Athena: sorry, wala to oppa

Jiseul: tumingin ka nga sa pwesto ko.

Athena: wala nga to okay

Jiseul: isa

Athena: ayaw--

Nagulat ako nang biglang may nag angat sa mukha ko, napatulala siya ng makita ang itsura ko.

"Bakit ka umiiyak?" seryosong sambit niya

"Wala nga, okay lang kase ako"

Nagulat ako ng punasan niya ang mga luha ko at niyakap ako bigla.

"Di kita pipiliting sabihin 'to ngayon sakin but I just wanted to tell you that I'm always here, available ako kapag kailangan mo ng makikinig sayo"

Di ko napigilang mapangiti dahil sa sinabi niya. Di ko akalain na may ganitong side pala siya.

Parang ganito rin yung naramdaman ko noong nakita niya akong nagtatago sa mga bleachers sa covered court noon.

Paiyak na ako nun pero bigla akong nakaramdam ng mahigpit na yakap, sa oras na yun alam kung ligtas na ako "Huwag kang matakot nandito na ko"

Naramdaman ko ang kakaibang pagbilis ng tibok ng puso ko. Ba't parang pakiramdam ko mali pero hindi naman? Should I suppose to feel this way?

Why are you doing this to me Jiseul Kim?