Ben, Sen, O...

Gözde Bekar

"Elena!"diye bağırdı mağazan çıkan ve karşı caddedeki Elena'yı gören Caroline.

"Selam, Caroline." Elena Caroline'a selam vermek için caddenin karşısına geçti. "Seninle burada karşılaşmak ne güzel..."

Caroline omuzlarını silkti. "Alışverişten ne kadar nefret ettiğimi bilirsin."

"Evet, doğru." Elena ve Caroline arasında bir kıkırdama yaşandı. "Niçin alışveriş yapıyorsun?"

"Ah, her zamanki şeyler işte. Ancak ben şuan senin bu gece için özel bir şey aradığına dair bahse girerim."

"Ne?" Elena gözlerini kısarak Caroline'a baktı.

"Ben sadece tahmin... Bekle. Bu gece müzayedeye geleceksin, değil mi?"

Elena şaşkınlıkla en yakın arkadaşına baktı. "Ne müzayedesi? Neyden bahsediyorsun?"

"Noel Müzayedesi. Her yıl Mystic Falls'ta düzenlendiğini biliyorsun." Caroline sesindeki imayı saklayamadı. "Hastane yararına yapılıyor, hatırladın mı?"

Elena başını salladı. "Ah, ben onu tamamen unutmuşum."

"Belli oluyor." Caroline'ın sesinde alaycılık vardı. "Peki, biz kadınların bu müzayede sayesinde kasabadaki yakışıklı erkeklerle tutkuyla bakışırız. Cidden aklında ne var"

"Bu konuyu kapatabilir miyiz?" Elena gerçekten bu konuda konuşmak istemiyordu. Ama görünüşe göre Elena Caroline'ın duymak istediği şeyleri öğrenene kadar susmayan azmini unutmuştu.

"Tekrar dene, Elena. Daha iyisini yapacağını biliyorum."

"Ben sadece... Bu konuda konuşmak istemiyorum."

Caroline ellerini göğüslerinin üzerinde birleştirerek en yakın arkadaşına baktı. "Sağlam çıktın. Duygularını açığa çıkardığında kendini daha iyi hissedeceğini biliyorsun."

Elena derin bir nefes aldı. "Konu Damon."

Tabii ki öyleydi. Caroline en yakın arkadaşının her zaman Salvatore kardeşlerden diğerine olan duygularının büyük olduğunu biliyordu. "Bu sefer ne yaptı?"

"Bir şey yapmadı." Elena derin bir nefes aldı. "Damon Mystic Falls'tan gidiyor, Caroline."

Elena Caroline'ın yüzüne yayılmış kocaman gülümsemesini görünce şaşırdı. Arkadaşının Damon yanlısı olmadığını biliyordu ancak Caroline'ın Damon'ın kasabayı terk edeceğini duyunca mutlu olacağını düşünmemişti.

"Caroline! Bu konuda nasıl mutlu olabiliyorsun?"

"Özür dilerim, Elena. Gülümsüyordum çünkü bu..." Caroline'ın sözünü tamamlamasına izin vermeden Elena yarıda kesti.

"Hala anlamadın mı? Damon gidiyor!" Elena'nın gözyaşları saklandıkları gözlerinden akmaya başladı. Kafası çok karışıktı. Anlamıyordu. Fakat bir noktada Damon'ın kasabadan ayrılacak olması düşünesi onun için çok fazlaydı. 

"Bu gece gidemez."

"Ne?"

Bir kez daha büyük bir gülümseme Caroline'ın yüzüne yayılmaya başladı. "Bahsettiğim Noel Müzayedesini hatırlıyorsun değil mi? Eh, Damon'da gözde bekarlardan biri oluyor."

Damon gözde bekarlardan biri miydi? "Ne? Nasıl?"

Caroline yeniden omuzlarını silkti. "Bilmiyor musun yani? Bence diğer erkeklerden daha iyi olduğunu düşündü ve aniden katılmak istedi. Ve belki de bu müzayede yüzünden kasaba konseyine katılmıyordur."