"In love ka na once accepted mo na 'yong person na 'yon kahit ano pa man siya. Buong-buo 'yong acceptance, hindi kalahati lang. Hindi sala sa lamig, sala sa init. Hindi napipilitan. Hindi natatakot."
"Malalim," aniya. Tumikhim. "Mukhang based o...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
⚢
i am dedicating the last chapter of LS4N1 wattpad to you. yes, you, reading this. claim it.
⚢
11 minutes, 14 seconds, 22 milliseconds. 23. 24. 25. 26. 27. 28. 29. . . and counting. Ganito na katagal magka-holding hands sila Kaye at Rayne, naglalakad sa labas, papunta sa kung saan. Walang bumibitaw kahit pa may gustong dumaan sa gitna nila.
Walang nakakatibag.
Hindi naman malaman ni Rayne kung anong mararamdaman. Kaba dahil magka-holding hands sila ni Kaye Cal? Kalma dahil magka-intertwine ang mga kamay nila ni Kaye Cal? Kumportable sa hawak kamay nila ni Kaye Cal? Takot dahil watdahek magkahawak sila ng kamay in public? O maiyak dahil ramdam niya ang sakit ng paa sa bawat hakbang dahil sa three-inch heels?
Tiis ganda kung tiis ganda.
Pero ang pinaka nakakaiyak talaga? Ang pakikipag-cooperate ng palad niya. (Hindi pasmado, hooray!)
Napapangiti si Rayne kapag tumitingin sa mga kamay nila lalo na kapag unti-unting luluwag ang kapit. Isa sa kanila, mostly si Kaye, ang hinihigpitan muli ang hawak. Sa pagkakataong ito, si Rayne ang mas humigpit ang kapit.
Pag-angat ng tingin sa mukha ni Kaye, bumagal ang tibok ng puso ni Rayne nang mapansin ang ngiti sa labi nito.
Sinong mag-aakalang Kaye Cal is taking her breath away? Napahugot siya nang hangin sa ka-cheesy-han ng naisip, eh.
"May dumi ba sa mukha ko?"
Halatang nahihiya si Kaye sa titig ni Rayne, paano, hindi mapigilan ng mga mata ni Rayne panoorin ang bawat kilos ni Kaye. Ang pagliit ng mata kapag ngingiti. Ang normal nitong pagtingin na hindi malaman kung anong nasa isip. Ang mga labi nitong normal, saka aangat na para bang gustong ngumiti pero pinipigilan.
