Öyle birine aşık olursun ki.. Sadece ona değil aslında ; saç tellerine, ismine, ismindeki her harfe ve hatta iki dudağının arasından çıkan her kelimeye.. İsmine aşk dediğimiz şey tam da böyle bişeydir. Öyle bağlanırsın ki geceleri onunla uyursun. Yanında olmasa bile yattığın yerde, gözlerini tavana diktiğin an başlar herşey. Orası bir sahnedir senin için perdeyi sen açarsın başrolde o olur. Kendini kaybedersin onu izlerken çünkü en güzel orda şekillenir hayallerin.. Benimde bir sahnem vardı ; perdesini açtığım, kendimi kaybettiğim.. Şimdilerde gözümü oraya diktiğimde gördüğüm tek şey simsiyah bir yalnızlık. Neyse.. Tüm bunların sonrasında gözünden bir damla yaş süzülür yanaklarına doğru. İstemsizce fakat bilemezsin ne yapacağını. Çaresizsindir. Çünkü artık hayalini dahi kuramayacak haldesindir. Gözlerini kapatıp dua edersin rüyanda görmek için. Yaşlı gözlerle yattığın yatağından farklı rüyalarla kalktığında nefret edersin kendinden. O sen değilsindir. İnsan kendisinden nefret edebilir mi? Yada kızabilir mi kendisine? Kim bilir belki de sahnendeki perde eğer siyah ise artık sen bile sen değilsindir. Çünkü insanın perdesi bir kere kapandı mı? Nereye sahne kurarsan kur perdenin rengi değişmez...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kim Bilir
RomanceSevgini ve sevmenin anlamını anlatan bin bir türlü yolu vardır. Herkesin sevgisi farklıdır. Çünkü sevmek aşık olmak aldığın ve verdiğin değere göre değişir kimi çok sever gönülden, kimi az sever içinden kimse kimseyi boş yere sevmez ama gidenler anı...
