Kim Bilir

Hayal

Gün gelir onunla geçirdiğin her günü, her saati, düşünmeye başlarsın. İçinden çıkartıp atamazsın, aklından silmezsin çok uğraşlar verirsin bunun için ama bir türlü başaramazsın, en zoru da nedir? Bilirmisin aklından silmediğin her anı, her hayali kalbine baskı yapmasıdır. İşte bu öyle birşeydir ki içinden söküp kimse atamaz bunu çırpınırsin onunla olamiyacağini bilirsin, ama yine de hayalini silip atamazsın. Senin gülme sebebin odur. Bir gün gelmesi hayalindir çünkü, bunu da alırlarsa bir sebebin kalmicagini en iyi sen biliyorsundur. İçinde gizli bir yaradır kabuk bağlamayan tek yarandır. Bunu kimseye diyemezsin, anlatamazsın bile hep gelmesini istersin, onu bir kere bile görmek için onun geçtiği yollardan geçmeye çalışırsın, onun kokusunu ararsın her yerde, bir yerlerde izini bulmaya çalışırsın ama dönüp geldiğin yer hep aynıdır. Olayın en başı. Yazmak istersin ama yazamazsın, görmek gelir içinden gidip görmek istersin ama, göremezsin. Öyle bir çıkmazın içine girersin ki o çıkmazda kaybolursun. Insan kendi icinde benligi arar mi? Kaybolur mu kendi icin de? Buna önceden olsa inanmazdım. Ama şimdilerde herşeye inanır olmuşum ki imkansız olan herşeye bile inanır olmuşum. Derler ki, sadece bu hayatta kendini seviceksin! Diye. Ya sen bile kendini sevmiyorsan ne olucak? Bunu bilen var mı?  Peki.. insan bir başkasını severken, kendisini sevmeyi bile gözden çıkabiliyor. Ben onu hala severken böylesine şimdi kendimi nasil sevebilirim. Hayalleri ile yaşamak güzeldir, eğer hayalinizde olan gerçekten doğru kişi ise bununla yaşaması bile çok güzeldir. Sevin öyle bir sevin ki! Kendinizden bile, elinizden, gözünüzden hatta tüm benliğinizden daha çok sevin.. hiç bir şeye geç kalmayın. Hayalini sevmek zorunda kalmayın, elinizde ise hayalsiz gerçek olanı yaşayın. Kaybetmeyin insan bir kez kaybedince hayatını kaybediyor çünkü, yaşarken sevin, hatta ölürken bile bir sevdiğiniz olsun yani başınızda.. Hayat öyle birşeydir ki? Bir kez yaşatır size bu filmi, ikinci kez aynı şekilde aynı filmi yaşamayazsin çünkü, fragmanlarınız olmasın bu hayatta. Elinizde iken bahaneleri değil. Gerçekleri ve bitmemesi için yapılacakları anlatın ona, bahaneniz olmazsın hiç birşey ''ya şöyle olsan'' , ''acaba böyle demesen'' , ''beni bu kadar kıskanmasan'' bunlar olmasın sorunlarıniz çünkü kimseyi istediğin karaktere büründüremezsin, ilk geldiğinde de öyle degilmiydi. İlk baktığında onu ilk sevdigin, gibi kalmasıdır sevmek. Sonrası sadece bahanedir kendine, sevmekten bıkmayın bahanesi olduğu herşey bir zaman sonra en büyük acısı olarak hayat boyu içinde kalır. Benim kaldı. Bahenelerimin acısını sorarsanız eğer, ne buna dilim  tercüman olur, nede cümlelerim bunu anlatır. Tarifi yoktur bunun, bir affı da. Bittiğin yer burda başlar aslında bir nevi, telafisini yapamadığın acılarımin hakkinida ödemiyorum. İnsanin elinde ise geride kalan hayali ve gelmesini beklediğin günleri kalıyor. Sevmeyi basit görenlere ise; eğer sizde ki sevmek iki dudak arasından çıkan 2 kelimeden ibaret ise, ben sevmemeyi yeğlerim çünkü sevmek 2 kelime dışında kalan herşeydir.. görmediklerin, duyamadiklarindir sevmek. Bizde çok sevdik. Kimbilir! Bizdeki de 2 kelime  dışında kalan herşey gibiydi ama, bunu gören olmadığı için kaybetmişizdir.