Εκείνη την στιγμή μπήκε σπιτι ο μπαμπάς.
"Να πηγαίνω εγω." Είπα χωρίς να το ακούσει ο μπαμπάς μου.
"Δεν νομίζω. " Μου ειπε και αυτή χαμηλόφωνα και με κράτησε απο τον ώμο για να μην φύγω.
"Τι ψιθυρίζετε εκεί; " Μας ρώτησε ο πατέρας μου.
"Τίποτα μπαμπάκα!" Απάντησα γλυκά.
"Πως ήταν το σχολείο; " Με ρώτησε καθώς πλησίασε προς την κουζίνα
"Μια χαρα! Αλλα να πηγαίνω τώρα καλύτερα στο δωμάτιο μου για να διαβάσω. "
"Πήγαινε. " Μου απάντησε εκείνος.
Πήγα γρήγορα πάνω.
Ξάπλωσα στο κρεβατι μου για να ακούσω μουσική.
Δεν είχα όρεξη για διάβασμα.
Μετα απο λιγο ήρθε και η μαμα μου στο δωμάτιο.
"Γιατι δεν του είπες; " Ειπε και κάθησε δίπλα μου.
"Γιατι να του πω;;;;" Την ρώτησα αφού δεν βρίσκω πραγματικά κανενα λόγο για το ξερει
"Πατέρας σου ειναι να μην το ξερει; "
"Δεν θέλω! Μονο εσυ θέλω να το ξερεις. " Είπα και έπεσα στην αγκαλιά της.
"Καλα! " Ειπε και μου χάιδεψε τα μαλλιά.
"Πάω κάτω τώρα. " Ειπε και σηκώθηκε απο το κρεβατι μου
"Όντως ειναι καλό παιδί ο Λευτέρης! " Ειπε λιγο πριν φύγει και χαμογέλασε.
Της χαμογέλασα και εγω.
Εκείνη την ώρα ένιωσα το κινητο μου να δονείται.
Το έβγαλα απο την τσέπη μου για να δω ποιος ειναι.
Ήταν ο Λευτέρης
Το σήκωσα αμέσως
"Πολλα χρόνια θα ζήσεις!"
"Γιατι τι έγινε; "
"Μιλουσα με τη μαμα μου για εσένα."
"Τι σου ειπε; " Ρώτησε με απορία.
"Τιποτα σπουδαίο! Ήταν στο δωμάτιο μου και λιγο πριν φύγει μου κανει: 'Πολυ καλό παιδί ο Λευτέρης' και έφυγε. "
YOU ARE READING
Ο εφιάλτης
Mystery / ThrillerΜακάρι να σε είχα ακούσει μαμά. Πάντα έλεγες "Μην μιλάς σε αγνώστους.", αλλά δεν σε άκουσα, το έκανα. Και τώρα είμαι σε αύτο το δωμάτιο, με έναν άγνωστο. Μακάρι να ειναι ένας εφιάλτης. Θέλω να ξυπνήσω να δω το πρωινό φως του ηλίου και εσένα μαμα. Δυ...
