Zamanın hızlı geçtiğini hep söylerlerdi. Fakat bu kadar hızlı geçeceğini hiç düşünmemiştim ve yeni fark ediyordum. Tatilin bana kazandırdığı o kadar çok şey vardı ki. Bunların başında tabiki Aras geliyordu.
Aşkın ne demek olduğunu anlamamı sağlayan bu adama minnettarım. Her gün sanki ilk günki gibi hissettiren o adam artık benim eşim, hayat yoldaşım olacaktı.
İnanılması güçtü ama olacağı kesindi.
Gözlerimi açtığım günün bu kadar aydınlık olması düğünüm olacağındandı sanırım. EVLENİYORUMDA.
"Hasss... lan ben evleniyorum. Nasıl yani ya?"diye kendi kendime konuşurken odama Asya girdi.
"Kızım seni yataktan herhalde iş makineleri ile kaldırmak zorundayız. Ne yatıyorsun lan hala!"
Tepki vermeden ona baktığım da güler yüzü bir miktar solmuş telaşla yanıma yaklaştı.
"Toprak iyi misin? Neyin var? Neden böyle bakıyorsun?" Diye soruları art arda sorarken ben hala evlenecek olacağımı düşünüyordum.
"Lan ben evleniyorum."diye sakince konuştuğumda Asya derin bir nefes verdi ve ardından hafiften kafamı itti.
"Bir şey oldu sandım aptal."
Bir şekilde kendime gelerek ayaklandım ve Asya'ya sarıldım. Hayatımdaki en güzel şeylerin başta geleniydi. Ve olmaya devam edecekti. İlk aşkım Asya... (şcğargöqrgrqgiqrgş)
Banyoda işlerimi halledip aşağıya indim ev halkı yine yerlerini almış koyu sohbete dalmışlardı. Geldiğimi fark eden annem hemen beni bir yere oturtmuş önüme yiyecekleri sıralamıştı.
Gözlerim yaşardı.
Hep beraber bol sohbetli bol kahkahalı bir kahvaltı yapmıştık. Karnım yediklerimden dolayı o kadar şişmişti ki sanırım gelinliğe sığamayacaktım ve bu beni üzer.
Aras ile evlenme teklifi ettiği zaman aldığımız evi hayallerimizdeki gibi donatmıştık. O evde beraber yaşayacak olmanın heyecanını anlatamam.
Güzel hayallerimiz vardı yaşayacak.
Kabul bugünlere gelmek hiç kolay değildi. Fazlasıyla ağladım fazlasıyla üzüldüm. Zamanında beni çok üzen ve korkutan bir adamla şimdi yeni bir hayata atılacak olmam bilmiyorum...
Akla, mantığa sığmayan olayları yaşadıktan sonra sanki her şey yolundaymışçasına hayata devam ediyor olmamıza da şaşırıyordum.
Neler atlatmıştık ve ileride başımıza belki de daha neler gelecekti. Bunları düşünmektense önümde iki saattir kesiştiğim son lokmamı mideme göndermeyi mantıklı buluyorum.
*
Hızla akıp giden zamana sövmek üzereyken çıkan aksiliklerle uğraşıyordum. Gelinliğim hala hazır değildi. Kısa boylu olmanın azizliğine uğramıştım. Kuaför saçlarımı yapmaya çalışırken ben hararetli bir şekilde telefonda terzi ile konuşuyordum.
"Ne demek hala hazır değil ya yarım saat sonra düğünüm var şaka mısınız siz? İşinizi yapmayacaksanız niye bu mesleği edindiniz. On dakika içinde o gelinliği hazır istiyorum."
Telefonu önümdeki sehpamsı şeye doğru attıktan sonra gözlerimi kapatıp sakinleşmeye çalıştım. Gerçekten neden andaval insanların hepsi beni buluyordu
Yaklaşık beş dakika sonra saçlarım istediğim gibi olunca hafiften gülümsedim ama gözlerim dolu doluydu. Sinirden ağlamak istiyordum. Sanırım saçlarımın güzel olması bugün olan aksiliklerin bir hediyesiydi.
Kuaföre teşekkür ettikten sonra bir köşeye geçtim. İçeriye elinde gelinliğinle giren Asya'yı gördüğümde gözlerim parladı.
"Ne güzel olmuşsun. Sanırım ağlayacağım."diyerek bana sarıldığında gözlerim iyice dolmuştu.
"Makyajımın bozulmasını istemiyorsak bu duygusal anları gecenin sonunda yapalım olmaz mı?"
Gülerek birbirimizden ayrıldık ve bende gelinliğimi giymeye gittim.
Hayatımda nadiren beyaz giyinirdim ve şu an giydiğim beyaz şey hayatımın en anlamlısıydı.
Asya gözlerini hafiften sildikten sonra telefonla görüştü ve kısa bir süre sonra da Aras ve Orkun kuaförün önüne gelmişti...
*
Delicesine oynadığımız oyun havaları üzerine nefes nefese kalmıştım. Tüm arkadaşlarımla birlikte kahkahalar atarken Aras ile gözgöze geldim.
Takım elbisesinin içinde gülümseyerek gülüşüme bakıyordu. Sanırım eriyordum.
Düğünün sonuna gelmek üzereydik.
Hayatımıza birlikte devam edeceğimiz evetleri bağıra bağıra söylemiştik. Artık biz resmi olarak bir aileydik. Mutluluktan uçacak gibiydim yerimde duramıyordum.
Misafirler hayatlarında ilk defa bu kadar enerjik asla yerinde durmayan bir gelin görmüş olmalıydılar.
Fakat bir daha yaşamayacağım bu güzel anı doyasıya yaşamak varken neden gelin ve damat için hazırlanan masada göbek atan insanları izleyeyim.
Gecenin sonunda misafirleri uğurladıktan sonra yere çökmüş ve topukluları ayağımdan çıkarmıştım. Yüzümde beliren rahatlama gülümsemesi ile derin bir nefes verdim. Her birimiz dibine kadar yorulmuştuk.
Ama kulaklarımızı dolduran oyun havası ile tekrar ayaklanmış ve oynamaya başlamıştık. Telefondan açtığımız şarkılarla tekrar tekrar oynamıştık.
Ve sonrası mı?
Sonrası Aras ve benim aramda ufak bir sır.
SON.
Herkese merhaba...
Öncelikle kısa bir özür ile birkaç şey söyleyip bu hikayeyi maziye bırakıyoruz.
Fazlasıyla bekleterek yayımladığımız bölümler adına sizlerden özür dileriz. Okul hayatımıza daha çok önem vermemiz gerektiğinden buralardan uzaklaştık.
Biz bu kitabı iki arkadaş ergenliğin dibine vurduğumuz sıralarda hayalgücümüzün bizleri götürdüğü yere kadar yazmaya başladık. Şimdi tekrar dönüp okuduğumuzda birçok hata, birçok sıradışı olaylar görsekte biz bunları o zaman bir heyecanla ve hevesle yazdık. Bu yüzden düzeltirken çok fazla bir şeyleri değiştirmeden yayımlamaya devam ettik.
Çünkü biz o anları değiştirmektense ileride baktığımızda güzel bir anı olarak hatırlayıp gülmeyi tercih ettik.
Hatırladıkça güleceğimiz bu hikayeyi umarım sizde hatırladıkça gülersiniz.
Okunmaz zaten diyerek sadece taslaklarda tuttuğumuz bu hikayeyi bir hevesle yayımladıktan sonra bizleri bu zamanlara kadar getirdiğiniz için sizlere ne kadar teşekkür etsek az.
Bu bir veda değildir.
Sizi mutlu edecek şeylerin peşinden koşun. Kimin ne düşüneceği ve ne diyeceğini bir kenara bırakın ve siz istediğiniz için bir şeyler yapın. Geri dönüp baktığınızda yüzünüzde bir gülümseme oluşacaktır. Bu gülümsemenin de her zaman yüzünüzde olması dileği ile.
Tekrar görüşmek üzere... ♡
AH BİR DE YAKINDA YAYIMLAYACAĞIMIZ YENİ KURGU İÇİN TAKİPTE KALIN BİZE DESTEK OLMAYI UNUTMAYIN. SİZİ SEVİYORUZ.
