Arkamdaki sen

.engel tanımaz .

Merabalar , yeni fakat farklı bir bölümle karşınızdayım

Bu bölümde bana yardımcı olan arkadaşım @emrullahpia  

teşekkürler , bu bölümü ona ithaf ediyorum .

Keyifli okumalar ...

 

       Ruhu bedenini terk etmiş , hastanenin beyaz yatağında öylece yatmaktaydi genç kadın. Hayattan hayallerini ve umutlarını alıp çöpe atmıştı. Niye atmayayım ki? Diye düşündü. Ne yaşamak için umutları ne de gercektirebilecek hayalleri vardı. Simdi ise bitmiş bir şekilde yatağında ölümü bekliyordu . Düşüncelerini bölen kapının vurulmasiydi , kafasını çevirmeden gözlerini destursuz giren hemşireye ve elindeki beyaz zarfa baktı. Hemşire yanına yaklaşıp elindeki zarfı uzattı.

" Açelya hanim, bu zarfı bir beyefendi size vermemi ve onemli olduğunu söyledi. "

Genç kadın kimden olduğunu bilmiscesine elleri titreyerek zarfı aldı. Konuşmaya mecali bile olmadığını bilerek anlam yüklü gözlerle hemşireye baktı . Hemşire anlamiscasina kafasını aşağı yukarı sallayıp odayı terk etti. Zarfın dış yüzeyinde hiç bir yazı yoktu, zarfı yırtıp içerisindeki kağıdı çıkardı. Katlanmış olan kağıdı açtığında bir insanın yazısının bile içini titretecegini bilemezdi, daha sonra kime ait olduğunu adı gibi bildiği yazıları okumaya başladı.

  "" Saçlarına aşık olduğum kadın....

Kanser olduğunu öğrendiğimde sana bakmaya gelmiştim.

Saçların yoktu...

Her şeyden habersizmis gibi yanına sokuldum. Sanki hiçbir şey olmayacakmış gibi yalandan tebessümler ettim gözlerine bakarak. Hani saçlarıma bakıp aglamistin ya .

İşte ben orada senden önce öldüm...

Bana git dediğinde tekrar öldüm ....

Simdi gidiyorum, fakat kalbim seninle nereye gidersen git seninle

olacaktır.

KERİM. ... ""

   

     
      Genç kadın, az önceki halsizligine rağmen hıçkırıklarla omuzları sarsilarak ağlamaya başladı. Kerim ' e  o gun gitmesini söylediğinde yüzündeki hayal kırıklığı, bir türlü gözünün önünden gitmiyordu. Gitmesini istemek zorundaydi çünkü Açelya ölecekti , sevdiğini arkasında yaslarla değil mutlu bir şekilde bırakmak istemişti. Bunu yapmaya mecburdu fakat Kerim ' i kendinden önce öldürduğünü nereden bilebilirdi ki.

    Kitabın kapağını kapattı. Gözlerini simsiyah olan gökyüzüne dikerek geriye kalan gözyaşlarının da akmasına izin verdi. O okuduğu kitaptaki kıza benzemiyordu. Ne onu ölümüne seven bir adam ne de ölümle sonuçlanacak bir hastalığı vardı. Sadece yuruyemiyordu o kadar. Ayrıca Nur ' un atamayacak kadar değerli  umutları ve  hayalleri vardı. Bazen yilsada, düşsede bir gün abisine koşarak sarılmak vardı. Parmaklarıyla gözlerini silerek kitabı açıp okumaya devam etti. Birden anlamdiramadigi  bir şekilde vücudunu halsizlik kapladı. Okumak istiyordu fakat göz kapakları agirlasarak kendini uykuya teslim etti.