Тэр 3 жилийн турш сайн аав байсан. Ээжийг өнгөрөх хүртэл... Гэхдээ асуудал тэнд байгаа юм биш. Миний зүрх аавынхаа төлөө цохилох болсон мөчөөс жинхэнэ асуудал эхэлсэн юм.
-
Хаалга дугарч хэн нэгний ханиалгах дуу сонсогдоход би сандарч эхлэв. Чичирсэн гараа харандаанаас салган өрөөнөөс гарч гүйхдээ би сая шөнө дунд болчихсоныг анзаарсан юм.
"А-аав." Энэ үг амнаас багахан айдастай цуг гарч би буйдан дээр нүдээ анин суух түүний өмнө сөхрөн гутлыг нь тайлж эхлэв. Тэр сая л анзаарсан бололтой надруу өндийн харахад нүд нь сүүмийж, царай нь барайснаас өнөөдөр ажил ихтэй ядарсан байгааг нь би төвөггүйхэн мэдэж чадсан. Тийм, би түүнийг хэзээд ч төвөггүйхэн уншиж чадахаар тийм их хайртай.
Түүний нүд миний хамаг эрч хүч, энергийг сорох нь уу гэлтэй удаанаар ширтэхэд би хором бүрт ховсдуулж тэр нууцлаг ертөнц рүү шумбан орохыг хүсч байв.
Гэнэтхэн ам хүчээр нээгдэж Юнги эрхий хуруугаа оруулахад нүдээ анин мөрөө хавчихад хүрлээ. Тэрний үйлдлүүд үргэлж гэнэтийн байдаг болохоор би айдаг. Тэр хуруугаа улам лавшруулан надаас ямар нэг зүйл шаардах мэт ширтэхэд би хэлээ зөөлнөөр түүний хуруунд хүргэн долоож удалгүй хөхөж эхэллээ. Тэр одоо л сэтнэл ханамжтай нь аргагүй надруу жуумалзан харна.
Юнги гараа татан гаргахад түүний хуруу миний шүлстэй холилдон харанхуйд гялалзаж байв.
"Өнөөдөр хэдэн цагт ирсэн?"
"Би- цагтаа ирсэн."
"Би камерын бичлэг шалгасан. Тэр хүү хэн юм?"
Баруун гарт өвдөлт мэдрэгдэж хором бүрээр Юнгигын базалт чангарах ба би юу буруу хийснээ ухаарч зүрх айдсаар дүүрэхийг мэдрэнэ.
"Хэн юм?"
"Ж-Жонгүг"
"Хмм, тэгэхээр Жимин аавынхаа үгэнд ороогүй байх нь тийм үү? Эсвэл би юу гэж хэлснээ санахгүй байгаа юм болов уу?"
"Аав Жиминийг Жонгүгаас хол бай гэсэн."
"Харин Жимин?"
"Аавын үгэнд ороогүй."
"Муу хүүхдүүд...?"
Мэдэж байна. Одоо бүх зүйл эхлэхийг. Миний зугтан гарч чадахааргүй нүх. Миний айдсаар дүүрсэн нүх.
"...шийтгүүлдэг."
"Битгий уйл. Аав нь чамайг уйлахыг үзэн яддаг."
