Yine oturmuş gecenin karanlığının beni kucaklamasına izin veriyorum HoSeok. Odamda tek başımayken kafamın içindeki onca sesi dinliyorum bu siyahlıkta. Çığlık atıyorlar sürekli, yardım dileniyorlar. Halbuki benden başka onları duyan kimse yok. Göz yaşlarım istemsizce buluşuyor tenimle. Yalnızlığın soğukluğu bedenimi iyice ele geçirirken engel dahi olamıyorum ona. Ağlarken uyuyakalıyorum bazen. Seni görüyorum hayal ülkemin içerisinde dolaşırken. Suratında ben hariç herkese gösterdiğin o muazzam gülümsemen ile. Gülümsemeni gördüğüm an zaman duruyor sanki hayal ülkemde. Güneş gülümsüyor, bitkiler dans ediyor... Suratındaki o gülümsemeyi gördüğümde tüm bu güzel duyguların içinden haykırıyor kafamdaki seslerin hepsi bir anda.
Sahte!
Sahte, tıpkı hayatım gibi. Sahte bir gülüş benim nefesim. Sahte bir yaşam benimkisi. Sahtelikten uzak olan tek şey ise sensin.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
but im only human °hyungwonho
Short StoryBen de insanım HoSeok. Ben de kanayabilirim. |18|