but im only human °hyungwonho

im not a fighter

"Gözyaşları birer birer düşerken gözlerimden elimdeki resme sıkıca sarılmıştım. Cenazedeki tek kişi olmam da sana karşı mahçup hissettiriyordu beni.

Defterini okudum, HyungWon. Özür dilerim. Özel eşyalarına dokunulmasını sevmediğini biliyorum ama engel olamadım içimdeki o umursamaz isteğe.

Satırlardaki her bir kelime derince işledi kalbime. Kendimi bir canavar olarak gördüm benliğimde. Kendimi bencilce korumaya çalışırken seni mahvedişimin kelimelere dökülmüş haliydi bunlar. Benim gözümün önünde gerçekleşmesine rağmen göremediğim gerçeklerdi bunlar. O kadar kaptırmıştım ki kendimi bu aptal oyuna sonunda o aptal oyun istemeden benim gerçeğim olmuştu. Seni çok sevdim HyungWon. Tıpkı Dünya'nın, Güneş'e aşık olması gibi. Etrafında dönüp durdum sürekli. Mantıklı bir sebebim olmadığı için senden uzak kalmak da sana yakın olmak da zordu bana göre. Bu yüzden aptalca bir oyun kurdum kendimce. Bir zorba oluverdim. Sana yaklaşırsam yanacağımı biliyordum çünkü. Ben de böyle aptalca bir oyun kurmuştum.

Ben bencilce kendimi düşünerek sana yaklaşmadığımda senin kendini yakacağını nereden bilebilirdim ki?

Sen ve ben birbirimizi sevdik.
Ama biz olamadık.

Çünkü sandığının aksine ben bir savaşçı değilim. Korkaklığını gizlemeye çalışan bir soytarıyım sadece. Ve senin gidişin benim suçum. Sevgimi sana gösterseydim, duygularımın açığa çıkacağından korkmayıp yanında kalsaydım...

Bencillik.

İnsanlığın lanetlerinden biri.

Yorgun olduğunu söylemiştin. Uyu o zaman. İstediğin kadar uyu. Seni bekleyeceğim. Belki de sen beni istemeyeceksin ama bekleyeceğim."