San
12.03.2018
Kendini yine tren istasyonunda bulmuştu. Ayakları ondan izinsiz adım atıyordu ama bundan şikayetçi olduğu söylenemezdi.
İnkar etmiyordu, özlemişti. Sadece onunla karşılaşmaktan korkuyordu. Keşke, her şeyin eskisi gibi olması mümkün olsaydı. Eski günlerdeki gibi birbirlerine gülümseyebilselerdi eğer bu hayattaki en mutlu adam olurdu.
Treni izlerken omzunda bir el hissetti.
"Uzun zamandır buralara uğramıyordun." Bu ses istasyonun güvenlikçisine aitti. Saçlarına ak düşmüştü. Neden hala emekli olmadığını merak etti ama bunu başka zaman sormaya karar verdi.
Bedenini güvenlikçinin olduğu yöne çevirip yüzüne saygın bir ifade yerleştirirken "Biraz ara vermek istedim." dedi.
Alayla gülümsedi güvenlikçi "Sevmeye ara verilmez, oğlum. Hadi, treni kaçıracaksın. Bin de buluş artık şu sevdiğinle."
Dediklerine uyarak bindi trene. Bugün cesaret edebilecek miydi zili çalmaya bilmiyordu, bildiği tek şey onu çok özlediğiydi.
°•°
Okuduğunuz için teşekkürler.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
railway station | woosan ✔️
Fanfiction"San?" İsmini duymasıyla başını kaldırdı, gözyaşları daha fazla tutunamamıştı kirpiklerinde. İsmi hiç bu kadar güzel gelmemiş, hiç bu kadar iyi hissettirmemişti.
