Revenge On My Player Ex (Book 1)

Game 20

Game 20

"Took to much to ease the anger all for you"

Sheliah Santibañez

I woke up as the wind from my open window touches my skin. Medyo nanlalalim din yung pakiramdam ko sa mga mata ko, I cried a ton last night.

Inayos ko yung higaan ko na parang dinaanan ng bagyong signal number 4. Yinakap ko kasi yung mga unan, bed sheet at kung ano pa habang nag-ddrama ako kagabi.

Ginawa ko na ang mga morning rituals ko, nakaayos na din ang unipormeng suot-suot ko.

Habang bumababa ako sa hagdanan, hiniling ko na sana wala na siya, I don't know what I am capable of if I ever saw him stepping his feet from where I stood.

Nakita ko na ang anak niya noon, he's a spoiled jerk, masyadong manhid sa paligid. Or right word, walang pakialam sa lahat kung hindi sa sarili niya lamang.

"Sheliah..." tumingin ako sa likod ko at naroon si Kuya Jonathan. Pero wait... He called me Sheliah and not Baby sis?

"K-kuya..."

Nabigla ako ng sampalin niya ako nang malakas at napayuko ako habang nakahawak sa pisngi ko. It's aching... My heart is aching.

Hinawakan niya ako "S-sorry baby sis... Kuya didn't meant to did this" tinabig ko ang kamay niya at dumating ang mga Kuya ko.

"Bakit mo ginawa kagabi yo'n?" tanong no Kuya Axel.

Tumulo lang ang luha ko. "You don't have the right to question me and..." Tumingin ako kay Kuya Jonathan habang nakawahak parin sa pisngi kong sobrang pula. "Hurt me." Umiiyak akong tumakbo palabas ng bahay at buti na lang, nando'n si Art

Nagulat siya ng makitang umiiyak ako. Yinakap niya ako without any hesitations.

"Why are you crying?" tanong niya ngunit I remain sobbing. "Shh... I'm here." hinimas niya ang likod ko para pakalmahin. Dinala niya ako sa sasakyan niya at buti na lang walang driver. Kaming dalawa lang ang nasa loob.

For the whole ride, I remained silent. Hindi pa rin ma-function ng utak ko ang mga nangyayari.

Will this ever happen again?

"Why are you crying?" he finally broke the silence and I didn't answered him.

Nakarating na kami sa school, this will be the first time that people will know na kami na talaga. Kinuha niya ang bag ko at seryosong sinara ang driver's seat at pinagbuksan ako ng pinto. Lumabas ako at hinawakan niya nang mahigpit ang kamay ko.

Nagulat ang lahat ng makitang magkaholding hands ang anak ng isa sa pinakamayang stock holder sa school at ng isang walang ka-class class na babae.

"Oh look what we've got in here" humarang sa tapat namin si Monica kasama ang ilang lalaki na alam kong naging kaibigan ni Art noon.

Lalong humigpit ang hawak ni Art sa mga kamay ko. "Shut up Monica" Inis na usal ni Art.

Tumawa ng maarte si Monica "Ofcoures my dear I'll shut up just for you." yumuko ako. "Oh come on Sheliah, don't bow at me yet." kinagat ko na lang ang labi ko para pigilan ang sarili ko.

Napatawad ko na siya sa ginawa niya sa akin noon, huwag na sana siyang umulit pa at baka hindi ko na makaya. I won't be silent anymore.

"If you'll excuse us please." walang ka-ekspresyon na sambit ni Art at hinatak ako papuntang classroom.

Nang makaupo kami ay hindi parin ako nagsasalita at nanatiling nakatahimik.

"B-bish...Tinext ako ni Trip kung nakapasok ka na ba dito sa school." tumango lang ako at inihilig ang ulo ko.

"Huy Art anong nangyayari sa bestriend ko?" rinig kong tanong niya kay Art nang pabulong.

Hindi siya sinagot ni Art at tinawag na lang ako. "Sheliah can we go outside for a while?"

Umiling ako "I don't ditch" at pumikit na lang. Pagod na pagod na ako, sana naman makapag-pahinga ako kahit ngayon lang. I feel like my system can't handle such emotional distress that my father... And my family is causing me right now.

"Absent ang teacher natin... Again, but he left tasks." anunsyo ng class president namin.

Bumangon na ako at sumama sa kanya, naglakad kami patungong likod ng school sa may puno. Naupo kami at sumandal dito. Napaka-payapa ng paligid.

Pinikit ko ang aking mga mata. "Sheliah, I saw what your brother did to you."

Napahinto ako sa nadinig. Binuksan ko ng muli ang aking mga nata at tumingin kay Art. Yumuko ako.

"Why did he hurt you?" Kalmado ngunit may pagkainis sa kaniyang boses.

"Dahil kay P-Papa."

"Why?"

"Do you really wanted to hear one more tale about a messed up girl?"

"It's okay if you're not comfortable saying your story with me, it's just an option." hindi ako sanay na ganito kaseryoso si Art dahil since the first day that I've met this guy, siya ang pinaka masiyahing tao na nakilala ko bukod kay Kuya Trip.

"I'll say it..." I smiled sadly. "My father left us for another woman and they havea kid, a selfish kid." I took a deep breath, sabi nga ng mga eksperto breath heavily before you speak those words that can make anger becomes stronger.

Patuloy lang na nakinig si Art.

"Pumunta siya sa bahay namin kagabi and he saw me at agad ko siyang binira ng mga masasakit na salita, how could my brothers resist."

He hugged me. "Well, I think he deserves what you just did. But please, act like what you really are. Isa kang anghel sa paningin namin lahat, at ayokong nakikita kang nasasaktan."

"I am not an angel. My kindness is just too manipulative so a lot of people can recieve it. Besides, I will never bury the hatred that I have for him."

"He's your father hun... It hurts him to feel that her only daughter hates him."

"But I'm damaged too" humiwalay ako sa yakap at ginulo niya ang buhok ko.

"That's why I am here. I will fix you, let's fix ourselves together." nakangiti niyang sambit.

"Will you really fix me?" nakita ko siyang lumunok ng laway at ngumiti ng napakalawak.

"Yes, I am your boyfriend and your knight in shining armors remember?" I cringed. I hate to hear that kind of words, kahit na boyfriend ko pa si Art.

"Do you really love me Art? Kagaya ng pagmamahal ko sa'yo? An enchanting and electrifying love?" Tanong ko sa kanya.

He stared at me emotionless and later on it fades away at napalitan ng ngiti.

"I love you... I care for you, I can give you all my own just to protect you 'cause you're my angel and I'm your knight."

"Hinding hindi ako magsasawa na ipaalala sa'yo kung paano kita minahal. You are too precious to be wasted by some other guys, I thank the heavens above that I am the first guy to own your heart. Because at least, no one would ever hurt you. And your enchanting and electrifying love is already here in my chest. I am not giving you anything in return, because I have my own to offer. My own kind and definition of love."

May tumulong isang butil ng luha sa aking mata at agad niya iyong pinunasan. "Don't cry my angel, masakit makita ang babaeng mahal ko na umiiyak."

"Thank you for entering my life Art."