" Το Αστέρι της Νύχτας"

~ θα φύγω!~

🆘️Περιεχει υβριστικό περιεχόμενο θα διαβάζετε με δικη σας ευθύνη!🆘️

Ντεζη
Ειμαι απέναντι του τον κοιταω και με κοιτάει δεν ξερω πως να ξεκινήσω.
Το βλέμμα του με διαπερνά, τοποθετεί τα χερια του κατω απο το στηθος του και με κοιταει εξεταστικά. Κανε θεέ μου να πίστεψει τα ψεματα μου.
Δεν υπάρχει αλλος τρόπος! ολα οδηγούν στην διέξοδο.
Εχετε βρεθει ποτε σε δίλημμα; Ανάμεσα στη σκληρή αληθεια και το καλοστημένο ψεμα , εγω σημερα ειμαι   αντιμετωπη με  το μεγαλύτερο μου φοβο.
Με οσο θαρρος και δύναμη εχω κλεινω τα ματια και παίρνω μια βαθια ανασα.
" Λοιπον Τολη πρεπει να μιλήσουμε και μάλιστα σοβαρα" του λεω και με κοιταει καπως περίεργα.
" Σε ακουω" μου απανταει και πινει λιγο απο τον καφε του με αρωμα καραμέλας.  Ο αγαπημένος μου , μονο που αυτή τη στιγμη εγω θα ηθελα μα πιω δηλητήριο.
" θα φύγω για ενα μεγαλο ταξίδι και θα αργήσω να γυρίσω πισω " του λεω αλλα αποφεύγω την επαφη με τα ματια του .
" τι ειπες;" μου λεει και αφήνει κατω τον καφε του.
" θα φυγω Τολη " του λεω και απλα τον κοιταω προσπαθώντας να τον πείσω.
" δεν εχεις να πας πουθενά το ακους;" μου λεει φωναζοντας ολο και πιο δυνατά και χτυπαει το χερι του πανω στο γυαλινο τραπέζι.
" Θα κανω ότι θελω χωρις να σε ρωτήσω " του απανταω και προσπαθώ να μην ξεσπασω σε κλάματα .
" αν φυγεις ξεχασε με " μου λεει και κοιτάει την θεα εξω απο την τζαμαρία.
Ολα για σενα τα κανω , να σε προστατέψω οταν θα το καταλαβεις θα ειναι αργα.
" Και σε ποιο μερος θα ταξιδέψεις;" με ρωταει καπως ποιο ηρεμα.
" Αμερική μαζι με την ορχήστρα θα κανουμε περιοδείες σε ολη την Αμερική. " του λεω ενω ταυτόχρονα σιχαινομαι τον εαυτο μου για το ψέμα που του λεω.
" θα φύγεις δηλαδη;  " μου λεει καπως απογοητευμένος.
" Ναι " του λεω και σκουπίζω το δακρυ πριν προλαβει να εμφανιστεί.
" μπορω να σου ζητησω κατι πριν φυγεις ;" μου λεει και με πλησιάζει.
" φυσικα οτι θες " του λεω.
Με πλησιάζει και φτανει ακριβώς μπροστά απο τα χειλη μου , βαζει το χερι του στη μεση μου και μου λεει :
" Παλι σε μενα θα γυρισεις θα δεις , γιατι δεν μπορεις χωρις εμενα Ντεζη με καταλαβαίνεις και σε καταλαβαίνω  ειμαστε και οι δυο βουτηγμένοι στα σκατα εσυ στη νυχτα και εγω   στη συμμορία των δικηγόρων που τους νοιάζει το ατομικό συμφέρον. Ειμαστε άπληστοι παραδεξου το" μου λεει και η φωνή του εχει ενα τονο ειρωνείας.
" στο διαολο να πας εσυ και η απληστια σου" του λεω και σήκωνω το χερι μου και τον χαστουκιζω τοσο δυνατά.  Εγω θυσιαζω τα παντα και αυτος με ειρωνεύεται.
" Μην τολμήσεις και μου ξανασηκωσεις το χερι σου πανω μου , γιατι θα σε σκοτωσω Ντεζη " μου λεει ενω βαζει τα χερια του γύρω απο το λαιμο μου.
" Κανε το ρε τι περιμένεις!Καντο γινε ανδρας ρε  ! Ελα ρε χτυπα ! " του λεω ενω το κεφαλι μου ακουμπάει στον τοίχο.
Το χέρι του συγκρούεται με το αριστερό μου μάγουλο και νιωθω τα μάγουλα μου να καίνε.
" Μαλακα ! Μπάσταρδε θα μου το πληρώσεις " του λεω ενω ριχνω ολα τα γυαλικα απο το μικρο τραπεζάκι.
Το μυαλο μου δεν ελεγχόταν με τίποτα η ψυχη μου ξεσπούσε πανω του.
" Γιατι με πλησίασες τοτε ; Γιατι ήρθες στο καμαρινι μου; ΛΕΓΕ " του φωναζω τοσο δυνατα που νιωθω τις φωνητικές μου χορδές να κλείνουν.
" ΔΕΝ ΘΑ ΣΟΥ ΔΩΣΩ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΌ " μου φωναζει και ριχνει κατω μια κορνιζα και σπάει.
Την σηκώνει και μολις βλεπει τι  έσπασε γίνεται κοκκινος απο  θυμό. Μια γυναικα ηταν στην εικόνα.
" ΦΥΓΕΕΕΕΕΕ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ ΤΏΡΑ ΠΉΓΑΙΝΕ ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ ΚΑΙ ΜΗΝ ΓΥΡΙΣΕΙΣ ΠΟΤΕ ΤΟ ΆΚΟΥΣΕΣ ΠΟΤΕ!" Μου λεει τοσο δυνατα και πεφτει στο πάτωμα με τα γόνατα κρατώντας τη σπασμένη κορνιζα στα χερια του . Ο θυμός του ηταν ανεξέλεγκτος.
Παίρνω την τσάντα μου και το μπουφάν μου και εξαφανίζομαι  μια για πάντα απο το σπιτι του .
Ολα τελείωσαν, ολα καταστράφηκαν, ολα εκαναν το κυκλο τους. Δεν υπάρχει πλεον σωτηρια.
Ειμαι στο δρομο και ψιχαλίζει τα αυτοκίνητα περνούν και μου κορνάρουν αλλα εγω δεν ακουω τίποτα τα δάκρυα πλεον ειναι ορατά.  Περπατάω στους δρόμους ψάχνοντας τροπο να απαλλαγώ απο το μαρτύριο που με βασανίζει.
Σταματαω ενα ταξι και μπαινω μεσα .
" Που θα σας πάω Κυρια ;" με ρωταει ο νεαρός οδηγός  και ειμαι ετοιμη να του πω την διεύθυνση απο τα μπουζούκια.  Όχι Ντεζη ξεχασε την πίστα και την νυχτα πλέον ανηκεις στον Κομνηνο . Εισαι το πειθήνιο όργανο του .
" Τελικα που θα σας πάω;" με ξαναρωταει ο οδηγός αφου δεν εχω απαντήσει.
" στην έπαυλη του Γεράσιμου Κομνηνού " . Όλοι ηξεραν που μενει ο γνωστός δικηγορος και εκατομμυριούχος Γεράσιμος Κομνηνός. Ο καλύτερος δικηγόρος της Ελλάδος.  Ποσο ψεμα ! Ενα αμόρφωτο τέρας ειναι χωρις συναίσθημα.
Ακουω το κινητο μου να χτυπαει και βλεπω οτι ειναι ο Σωτος.
" Παρακαλω" λεω ψύχραιμα .
" Ντεζη που εισαι ; που εχεις εξαφανιστεί;" μου λεει ο Σωτος με νευρα και αγωνια.
Ηθελα να του πω τα  παντα , γιατι ειναι ο μονος που γνωρίζει ολη μου  την ιστορία και ο μονος που με στήριξε περισσότερο απο ολους .
" Σωτο εχουν γινει πολλα , συγχώρεσε με και προσπάθησε να καταλάβεις.  Θα στα πω απο κοντα μην ανησυχείς αλλα στο μαγαζι δεν θα ξανάρθω" του λεω και περιμένω την απαντηση του .
" Τι ; σοβαρολογεις;
" Ναι Σωτο βρες τροπο και καλυψε το  κενο μου μεχρι να επιστρέψω . Θα στο εξηγήσω τα παντα αλλα τωρα ειμαι σε δύσκολη κατάσταση. Θα σε παρω εγω οποτε βρω ευκαιρια να τα πουμε έχουν γινει πολλα που πρεπει να σου πω ". Του λεω προσπαθώντας να ηρεμήσω.
" θα τα τακτοποιήσω ολα εγω μην ανησυχείς για τίποτα εσυ παντα θα υπάρχει μια θεση στο μαγαζι και θα σε περιμένει . Να προσέχεις τον εαυτο σου Ντεζη και εγω θα ειμαι παντα εδω  να σε στηρίζω με κάθε τροπο . Παρε με οποτε θες τηλέφωνο." Μου λεει ο Σωτος και με συγκινεί που ενδιαφέρεται τοσο πολυ για μενα σαν αδερφό μου τον εχω.
" Σωτο σε ευχαριστω παρα πολυ για ολα θα κανω οτι μπορω για να ειμαι καλα θα προσέχω οσο μπορω . Δεν ξερω πως να σε ευχαριστήσω πραγματικά  ενα ευχαριστώ ειναι πολυ μικρο."
Ενω μιλάω με τον Σωτο ακουω την  φωνή του οδηγού.
" φτάσαμε στην έπαυλη του Κομνηνου" μου λεει και καταλαβαίνω ότι το άκουσε και ο Σωτος αυτο.
" Σωτο πρεπει να σε κλεισω θα τα πουμε ".
" Ντεζη ειναι αυτο που φαντάζομαι;"  με ρωταει και δεν ξερω τι να του απαντήσω.
" τα λεμε και πρόσεχε!" Του λέω και κλεινω το τηλφωνο .
" ορίστε " πληρώνω τον οδηγο και κατεβαίνω απο το ταξι.
Μετα απο 14 χρονια παλι σε αυτη τη φυλακή, σε αυτη την κολλαση σε αυτη την καταπίεση.
Παιρνω μια  βαθια ανασα και πάω να ανοιξω την πορτα για να μπω μεσα στο σπιτι διπλα απο την πορτα υπάρχει ενας ανδρας .
Ακουμπάω το χερι μου στο πόμολο της πορτας και παω να ανοιξω την πορτα να μπω μεσα .
" ε τι κανεις κοπέλια; δεν με εχουν ενημερώσει ότι θα έρθεις δεν μπορεις να μπεις " μου λεει ενω μου  πιάνει το μπράτσο και με απομακρύνει απο το πόμολο.
" Παρε πρωτα το χερι σου και μετα θα σου πω " παιρνει το χερι του και με κοιταει.
" δεν με νοιαζει αν δεν σε ενημέρωσαν εγω θα μπω , γιατι ειμαι μέλος της οικογένειας και κανένας δεν θα μου πει να μην μπω μεσα ποσο μαλλον εσυ το κατάλαβες η να το ξαναπώ; και αφησε με να μπω , γιατι βιαζομαι και θα καθυστερήσω στην συνάντηση μου με τον Κ. Κομνηνο και πίστεψε με μπορω να σε απολυσω" του λέω με υφος, γιατι τα νεύρα  μου  δεν ειναι σε καλη κατάσταση.
Εκεινος γελασε και με κοίταξε.
" δεν εισαι μελος της οικογένειας τοσα χρονια δουλεύω εδω και δεν σε εχω δει ποτέ . Καλο το ψέμα σου " μου λεει ενω πινει λιγο απο τον φραπε του . Απο  μακριά φαινεται τι τύπου  ανδρα  ειναι .
" ειμαι η κόρη του Κομνηνου" του λέω και πνίγεται με τον φραπε του .
Γουρλωνει τα ματια του και με κοιταει.
" Αποκλείεται ! Ειναι νεκρη εδω και χρόνια " μου λεει και με κοιτάζει απο πανω μεχρι κατω.
" Ε τωρα αναστήθηκα δεν με βλέπεις;" του λεω ενω φωναζω πλεον.
Μου ανοίγει την πορτα και συνεχίζει να με κοιταει ενω  εγω του κλεινω την πορτα στα μούτρα.
Αρχιζω και παρατηρώ το σπιτι , δεν εχουν γινει και πολλες αλλαγες .
Βγαζω το μπουφαν και περιμένω τον Κομνηνο . Να ξεκαθαρίζουμε τα πράγματα σιγα σιγα.
Παω στο σαλόνι και βαζω ενα ουικσι ενω κοιτάζω την θεα της θαλασσας εξω απο την τζαμαρία. Μα καλα που ειναι το προσωπικό σημερα. Θα τους εδωσε ρεπο μαλλον αφου αναστήθηκε  η νεκρή κόρη, σκέφτομαι και γελάω με τον εαυτο μου .
Επικεντρώνω την προσοχή μου στην θεα της θαλασσας και θυμάμαι τις στιγμές που έπαιζα μεσα σε αυτην οταν ημουν παιδι.
Μου ελειψε το κολύμπι τοσο πολυ μεσα σε αυτη , μου έλειψε το να ψάχνω πέτρες και κοχυλια για να το δώσω στη μαμα μου , ποσο μου ελειψε η μυρωδιά και η αίσθηση του αλμυρού νερου της θαλασσας πανω στο λευκό μου δερμα .
Ανεμελα χρονια! Χωρις σκεψεις και υποχρεώσεις! Μονο παιχνίδι, χαρα και ανεμελιά.  Μου λυπουν ολα αυτα .
Πινω λιγο απο του ουίσκι μου και ακουω το τακούνια απο πισω μου .
Γυρνάω και βλεπω το άνθρωπο που έχω να δω 14 ολόκληρα χρονια και περιμένω πως και πως μια αγκαλιά της.
" Μαμα " της  λεω με δάκρυα στα ματια απο χαρα και ανυπομονησία που εχω να την δω τοσα χρονια την αγκαλιαζω τοσο σφιχτα.
" Μαργαρίτα μωρο μου ! Εσυ εισαι ψυχη μου  ειναι το αρωμα σου " μου λεει και με φιλαει στα μαλλια στο μαγουλο και τα ματια της εχουν γεμισει με δακρια ενω με αγκαλιάζει σφιχτά....

Συνεχίζεται .......

Καλο μηνα ❤
Το επόμενο κεφάλαιο θα ειναι πολυ συγκινητικό , γιατι θα δουμε μετα απο χρονια μανα και κορη να έχουν  βρεθεί.  Πραγματικα θα ειναι πολυ ωραιο κεφάλαιο!.

Συγνωμη που δεν γράφω συχνα αλλα ειμαι πολυ πιεσμένη αλλα επειδή μου το ζητησατε παρα πολυ εκατσα και έγραψα.

Ευχαριστώ παρα πολυ που εχετε αγαπήσει αυτη την ιστορία τοσο πολυ και μαζι με αυτήν αγαπάτε και μένα😉

Δεν θα σας κουράσω αλλο ...
Θα προσπαθήσω να γραψω πιο σύντομα...😜

💣ΣΧΟΛΙΆΣΤΕ ΜΟΥ 💬💣 + ΑΣΤΕΡΆΚΙ 💥

Corfuhello ❤💋