" Το Αστέρι της Νύχτας"

~ Ποιος με κυνηγάει;~

Τολης
Σημερα θα βγω απο το νοσοκομειο η  Ντεζη μου συμπεριφέρεται καπως περίεργα.
" Ντεζη " φωναζω δυνατα γιατι θελω να με βοηθήσει να παω τουαλέτα εξαιτιας του ποδιου μου δεν μπορω να μετακινηθω μονος μου.
" Ελα εσυ καλα ;" μου λεει με αγωνια και έρχεται απο πανω μου. Οπως ειναι απο πανω μου και σκύβει ειχε το μαλλι της αλογοουρά και βλεπω ενα τατουαζ πισω απο το αφτι της.

Το ακουμπάω μαλακα με το δαχτυλο μου και την νιωθω να ανατριχιάζει  .
" Ειναι υπεροχο! Σου πηγαίνει παρα πολυ " .
Εκεινη καθαρίζει λιγο την φωνη της και μου λεει:
" Γιατι με φωναξες;" με ρωταει χωρις να με κοιταει στα ματια.
" Θελω να με βοηθήσεις να παω τουαλέτα δεν μπορω μονος μου " της απανταω και εκεινη μου γνέφει καταφατικά.
Έρχεται και με σηκώνει σιγα σιγα απο το κρεβάτι.
" Σε ποναει πολυ;" με ρωταει.
" αρκετά " της λεω και κλεινω την πορτα του μπάνιου .
Πλένω τα χερια μου στον νιπτήρα και ταυτόχρονα κοιταω το πρόσωπο μου στον καθρέπτη. Ποιος μπορει να εκανε απόπειρα αυτοκτονίας εναντίον μου ;
Καθως ημουν αφηρημένος με τις σκέψεις μου ακουσα κατι ψιθύρους απο εξω μαλλον η Ντεζη θα μιλάει.
Δεν μπορουσα με έφαγε η περιέργεια μου , ανοιξα την πορτα σιγα σιγα και ειδα την Ντεζη να ειναι στο παράθυρο και να μιλαει στο τηλέφωνο.
Φαινόταν καπως αναστατωμένη κατι συμβαίνει εδώ.
Κλεινω την πορτα και αποφασίζω να κανω ενα ντουζ να καθαρίσει λιγο το μυαλο μου απο ολα αυτα.
Βγάζω τα ρουχα μου και μπαινω κατω απο το ντουζ.
Αφου ολοκληρώνω το ντουζ τύλιγω μια πετσέτα γύρω μου και φωναζω την Ντεζη να μου φερει καθαρα ρούχα.
" Ντεζη φερε μου καθαρα ρουχα" της φωναζω και προσπαθώ να στεγνωσω τα μαλλια μου με μια πετσέτα.
" Οριστε" ανοίγει αποτομα την πορτα η  Ντεζη και με βλεπει απο την μεση και πανω γυμνο και να στεγνώνω τα μαλλια με μια πετσετα.
Την πλησιάζω και παίρνω απο τα χερια της τα καθαρα μου ρουχα.
" Γιατι τρεμεις ;" την ρωταω καθως παίρνω τα ρούχα μου απο τα  χερια της .
" Σήμερα φευγεις απο το νοσοκομειο " αυτο μου ειπε και εκλεισε την πορτα του μπανιου και εφυγε.
Μα καλα τι επαθε; Δεν μας τα λες καλα Κ.Ντεζη.....
Ντεζη
Παναγια μου ! Ανοιγω την πορτα και βλεπω τον Τολη να ειναι ημίγυμνος .
Α Χριστέ μου περασμος ειναι!
Του δινω τα ρουχα του και τρεμω εκεινος το κατάλαβε και με ρωτησε:
" γιατι τρεμεις;".
" σημερα βγαίνεις απο το νοσοκομειο " του απανταω και κλεινω την πορτα του μπάνιου.
Αφηνω μια ανασα και αρχίζω και φτιάχνω τα πράγματα του Τολη, ώστε να φυγουμε απο το νοσοκομειο σημερα σιγα σιγα.
Δυστυχώς ομως απο το μυαλι μου δεν φευγει η συνομιλία που εκανα με τον πατέρα μου πριν λιγο.
Flashback
Ειμαι διπλα απο το παράθυρο και κοιταω την θέα μεχρι ο Τόλης να τελειώσει απο την τουαλετα.
Ακουω ενα χαρακτηριστικό ηχο και γυρνώ , βλεπω το κινητό μου  να δονείται . Το κοιτάζω και βλέπω " απόρρητος αριθμός ". Παραξενευομαι!.
Το παιρνω στα χερια μου και το σηκώνω.
" Παρακαλώ"
" Μαργαρίτα " μονο αυτο ακουσα και ενιωθα λες και ανοιξε η γη και με καταπιε.
" Μπαμπά" ρωταω με φοβο. Αυτός ο άνθρωπος θα ειναι η καταστροφή μου.
" θυμάσαι την συμφωνία μας Μαργαρίτα ετσι δεν ειναι ;" με ρωταει με αυτο αυστηρο υφος του.
" θυμαμαι σημερα το βραδυ θα ειμαι σπιτι" του λεω και νιωθω δάκρυα να θέλουν να αρχίσουν να κυλούν απο τα ματια μου.
" Σε περιμένουμε " αυτο ειπε και εκλεισε το κινητο.
Θα αρχισω να καταστρέφομαι σιγα σιγα .
Θα αρχίσω να μην ζω σιγα σιγα..
Θα αρχίσω να μην εχω συναισθήματα.
Θα είμαι το " πειθήνιο όργανο " του πατέρα μου.
Θα πρεπει να ξεχασω τον Τολη..ολα αυτα που νιωθω για εκεινονν.
Ο διαβολε ποσες φορες θα με πληγωσεις ακομα; γιατι με σκοτώνεις σιγα σιγα με βασανιστικες κινήσεις, αποτελειωσε με μια και καλη θα βγω πιο ευκολα απο αυτη την κολαση.
Τωρα
" Ντεζη με ακους ;" ακουω την φωνη του Τολη και σταματαω τις σκεψεις που εκανα πριν.
" Ναι σε ακουω λοιπον ειναι ολα έτοιμα μπορούμε να φύγουμε " του λεω και κλεινω την τσαντα με τα πράγματα που μας εφερε η οικονομος του Τολη.
Τον κοιταω και βλεπω οτι ηρθε μονος του απο το μπανιο μεχρι και το κρεβάτι.
" γιατι δεν με φωναξες να σε βοηθήσω ; ο γιατρός ειπε ότι δεν πρεπει να το ζοριζεις" του λεω και σταυρωνω τα χερια μου κατω απο το στηθος μου.
" Ντεζη ασε με σε παρακαλώ παμε να φυγουμε θελω να λαω σπιτι " μου λεει και βάζει το μπουφάν του .
Ανοίγει την πορτα και φευγει αρπαζψ γρήγορα τα πράγματα και τον ακολουθώ.
" Τολη! Τολη περιμενε σε παρακαλω " του φωναζα στο διάδρομο αλλα εκεινος συνέχιζε να κουτσαινει με γρήγορους ρυθμούς.
Φτασαμε στο ασανσερ και μπηκαμε και οι δύο μεσα.
" Τι έπαθες ρε Τολη;" του λεω προσπαθώντας να βρω την ανασα μου    γιατι έτρεχα για να τον φτάσω.
" θα μου πεις τι στο διαολο συμβαινει; τι σκαρωνεις Ντεζη;" με ρωτάει και χτυπάει το χέρι στο ασανσέρ.
Ενιωθα λες και είχε καταλάβει τα παντα.
Έπρεπε να υποκριθω πολυ καλα .
Να μην καταλάβει τιποτα αφου θα θυσιασω που θα θυσιασω τα συναισθήματα μου και την ζωη μου ας το κανω σωστα, αρκει να ειναι καλα ακομα και αν ειναι μακρια.
" Θα σου εξηγήσω οταν θα παμε σπιτι". Πηγε να μου απαντήσει αλλα εκεινη την ωρα ανοιξε η πορτα του ασανσέρ  και κατευθυνθήκαμε προς την εξοδο του νοσοκομείου.
Φτασαμε στο γκαράζ του νοσοκομείου  και ψάχνουμε το αυτοκίνητο του Τολη σημερα του το εφερε ο Θεοχάρης και του το πάρκαρε κάπου εδω.
" Να το αυτο ειναι Ντεζη"