KİRA -Katliam izleri raflar arasında- #wattsy2018

Bölüm 11 •Silinen isim•

''Pizza paketinde veya poşetin içinde dikkatini çeken bir şey var mıydı?''

''Hayır.''

''Emin misin?''

''Evet!''

''Peki''

''Dur bir dakika! kutunun içinde afiyet olsun yazıyordu ve kenarda da benim adım.''

''Adın mı?''

''evet''

''peki paket nerede?''

''Mutfakta, çöpte!''  bu sözümün üzerine Kira;

''Gidip getir'' dedi.

Durup gözlerine keskin bir şekilde baktım ,bu ukala tavırlarından rahatsız olduğumu böyle anlatmaya çalışırken bakışlarımdan bir anlam çıkarmayıp ekledi...

''Ne bekliyorsun? beni ilk defa görmüyorsun değil mi?''

''Git ve kendin al'' ve kahkahayı bastırdı.

Bu kahkaha bilindik,doğal bir kahkaha değildi. Sıradan hikayelerde cadı rolündeki kişinin bastırdığı o yapmacıklık yapışmıştı dudaklarına.

Kahkaha atalı daha yarım dakika geçmemişti ki yüzünü birden buruşturup bana baktı. 

''Salak mısın? saf mısın?'' üzerime yürüyüp,

''Artık şu kutuyu getirecek misin?'' diyerek sivri dişlerini sıktı.

''Hayır getirmeyeceğim!,Çok istiyorsan gidip al''

...

Artık küçük tartışmalar sonucunda ikimizde mutfaktaydık.

''Hadi göster nerede yazılı?'' diyen ve yanımda kutuları elinde evirip çeviren bir Kira vardı ne yazık ki.

Elinde uğraştığı kutularla ne kadar da saf göründüğünü düşünüp, yüzümde benden habersiz oluşan bir tebessüm ile onu izlerken, birden durup; ''Ne yapıyorsun göster artık şu yazıyı'' diye sinirlenmeye başlayan Kira'nın yüzüyle karşı karşıya kaldım.

Yüzüne dikkatle baktığımda ,onun suratında da bende bulunan lekeden bulunuyordu, bu leke çok açık tonda olduğundan fazla belli olmuyordu ama dikkatle bakınca anlaşılıyordu.

Pizza kutularını kollarımla kavrayıp, kendime doğru çektim .Üstteki kutuyu açıp ,ona renkli harflerle yazılı olan *Afiyet Olsun* yazısını gösterdim. Kendi ismimin de kutunun kenarında yazılı olması gerekiyordu ama bir şey göremedik.

''Hani nerede senin adın?'' elimi kutunun köşelerinde gezdirerek ''Şuralarda olacaktı.''

Belki diğer pizza kutusunun içindedir diye düşündüğümden hemen alttaki pizza kutusunu çekip aradım fakat burada da yoktu.

''Sen adının kutuda yazılı olduğuna emin misin?''

''Kendim okudum kutuda olması gerekiyordu.''

Kira,kutuları alıp elini kutunun her köşesinde gezdirdi.

''Uçan mürekkep kullanmış''

''Ha?''

''Uçan mürekkep yani bu mürekkeple yazılan yazılar bir süreden sonra silinir''

''Anladım''

Kutuları incelemeye devam eden Kira'yı izlerken göz kapaklarımın ağırlığını taşıyamayıp uykuya daldım.

...

Gözlerimi açtığımda sabah olmuştu. Doğrulup esnerken,  dün gece Kira ile mutfakta pizza kutularıyla uğraştığımızı anımsadım. Üzerimdeki örtüyü kaldırıp, içeriye girdim, içeride kimse yoktu odamın hemen yanında bulunan babamın odasının kapısını açıp içeriye girdim ama babam yoktu. Yatak düzenli ve sanki hiç bozulmamıştı , geçip salona baktığımda bir kanepede üzerinde örtü, yatıyor olduğunu gördüm arkamdan bir ses geldi.

''pşşt''

Arkamı döndüm ve tabi ki de Kira.

''Hey sen hâlâ burada mısın? ''

''Hayır yeni geldim''

''Her zaman böyle gizli gizli mi geleceksin''

''Gizli gizli geldiğim falan yok''

''Oo... Tabi...''

''kapat artık şu çeneni'' diyerek cümlemi yarıda kesti ve ekledi;

'' Kutuları kontrol ettim adın silinmiş, mürekkep uçucu falan değilmiş. Biri adını silmiş...''

Kapı çaldı.Dönüp duvara baktım saat 8'i gösteriyordu.

''Bu saatte kim geldi?''

''Ben ne biliyim'' diyerek söylendi Kira. 

Öğrenmenin tek yolu kapıya bakmaktı...

''Ki-'' Daha *Kim o?* demeden çalan kişi ''polis açar mısınız lütfen?'' dedi.

...

  #SON#