CHAPTER 14: ACOUSTIC JAM
He's Her
ALEX POV
“Ano ba yaya, bilisan mo na.” Pinapadali ko na si yaya. Ang tagal kasi eh.
“Wait lang. Excited much ka na maglandi?”
“ANOOOO? HINDI NOH.”
“Kailangan sumigaw?”
“Late na kasi tayo noh. Alert ka na nga diyan.”
“Sandali lang kasi eh.”
“Maganda ka na yaya.”
Tagal talaga mag-ayos ng babaeng ito. Nakooooo naman.
Andito kasi kami ngayon sa bahay nila. Nag-ready for the acoustic jam.
“Matagal pa bah?” Ano ba naman to. Mamaya ma late na kami.
“Eto na tapos na. Tara na.”
“Mabuti naman.”
Mabuti naman. Dumating na rin kasi ang taxi na tinawagan namin eh. Sana umabot pa kami.
MICHAEL’s POV
“Ready ka na Michael?”
“Oo.” Sabi ng kabanda ko.
“Tayo na ang susunod.”
“Okay.”
Kami na ang susunod na magpeperform. Nasaan na kaya sila? Baka di sila makapunta. Hindi, dapat makapunta sila.
“Michael, tayo na.”
Yung kabanda ko. May sinasabi. Di ko masyado naintindihan. Di na ako sumagot. Hinahanap ko kasi sina Alex eh. Pero bakit kaya wala pa sila. Baka di sila makaabot. Dalawang kanta lang naman ang kakantahin namin eh. Isang icocover namin at isang original song. Yun yung nasa mechanics kasi eh.
Nasaan na ba sila?
“Michael!” Lumingon ako sa kabanda ko.
“Tayo na.”
Kami na pala. Pero…
Pero… Wal----
Nandito na sila. Kaya napangiti na ako.
“HMMMM” Huminga akong malalim. Ready na talaga ako.
ALEX POV
“Our first song is a very special song to a very special person I know. Alam ko na paborito po niya ang kantang to at ito pa nga yung ringtone niya.”
Yun ang sabi ng vocalist. Si Michael. He’s dedicating the song to someone. Nakakatouch naman. Kanino kaya?
Then nagstart na silang magplay.
"Little Things"
Your hand fits in mine
Like it's made just for me
But bear this in mind
It was meant to be
And I'm joining up the dots with the freckles on your cheeks
And it all makes sense to me
Maririnig mo ang hiyaw ng tao. Sobrang lakas. Ganda kasi ng boses ni Michael eh.
And besides? Magkapareho kami ng ringtone ng taong nakadedicate ang song na to ah.
I know you've never loved
BINABASA MO ANG
He's Her
Teen FictionThis story is written not to discriminate anyone. Instead, it is written to encourage someone to become stronger despite of the limitations and defies. This story is written to accept letdowns and imperfections, and to stand up, let go, move on, and...
