CHAPTER 1: Ang Gwapo kong Seatmate
He’s Her
Phone’s ringing.
-------> NP: Little Things by One Direction
Your hand fits in mine
Like it's made just for me
But bear this in mind
It was meant to be
And I'm joining up the dots with the freckles on your cheeks
And it all makes sense to me
Napaunat ako. Ano ba naman kasi yan, aga aga kung sinong tumatawag. Pabayaan ko na nga. Natutulog ang tao eh.
I know you've never loved
The crinkles by your eyes
When you smile
You've never loved
Your stomach or your thighs,
The dimples in your back at the bottom of your spine
But I'll love them endlessly
“Anoooo bah yan.” Sabay buntong hininga ako. Bahala ka sa buhay mo. Isturbo naman oh.
I won't let these little things slip out of my mouth
But if I do
It's you
Oh, it's you they add up to
I'm in love with you
And all these little things
Kinuha ko na yung phone. Di ko na tinignan kung sino ang tumawag. Sinagot ko na kaagad.
“Hello sino ba to?” Pagsusuplada ko.
“Aba hindi mo na ngayon kilala classmate mo?” Si Chloe pala.
“Huh? Classmate kita hindi callmate.”
“Aba aga aga badtrip ka?” Sumbat niya.
At ako pa ngayon ang sumbatan? Walang hiya tong babaeng to ah. Makakatikim ka sakin.
“At ako pa pala ngayon? Sino bang tumawag dito ng kagaaga ng panahon? Paanong di mababadtrip eh panira tulog ka the?”
“Ganun bah? Hahaha” Tumawa pa talaga. “Pasensya na excited lang ako for school.”
“At nandamay ka pa talaga? Sige sige nah. Mag-aayos na ako. Nagising na ako eh.”
Wala na akong magawa, nasira na tulog ko eh. Maliligo na nga lang ako. #____#
“Tabi tayo ah?”
“GRRRRRRR. Okay! Pag nauna ka reserve mo kami ng seats ah. Okay?”
“Okay. Bye.”
Then pinatay ko nah. Ang call.
Inayos ko na nga ang sarili ko. Pasukan na naman and start na ng second sem. Andito na ako sa dorm ko na malapit sa school, walking distance lang. Nagdodorm ako kasi matagal ang byahe pauwi sa bahay. Mga 1 hour pa. kaya dorm na lang ako.
By the way, I’m Alex Santos Montero. 17 years old. Nag-aaral sa ******** University. Ang course ko pala ay Bachelor of Science in Information Technology (BSIT). Favorite ko ang blue. And bias talaga ako pagdating sa blue. Kung maaford ko lang sana ang Ateneo edi dun na ako nag-aral kasi blue kulay nila. Pero proud naman ako sa school ko. “Cradle of Excellece” ata to. And blue then ang kulay ng school. Actually, blue and gold.
BINABASA MO ANG
He's Her
Fiksi RemajaThis story is written not to discriminate anyone. Instead, it is written to encourage someone to become stronger despite of the limitations and defies. This story is written to accept letdowns and imperfections, and to stand up, let go, move on, and...