Period, no erase [JaDine Fanfic]

Chapter 40: Heartbreak

"James."

"James."

"JAMES!"

"F*ck what!? Can you please, go away!?" pagkatalikod niya sa paglalakad, nakita nya ko. Nagulat siya bigla.

"Sh*t sh*t.. Sorry. Nadine.. I-I thought it was Devon, Nica or someone. Ghad, sorry.." niyakap niya ko. Pero hindi ko alam, my tears gave up. Ayan, waterfalls na. Screw it.

"I'm sorry! Hey look. Sorry na dahil nasigawan kita ng bad words. S-sorry.." he kissed my forehead at niyakap ulit ako.

"James. Hindi yan yung gusto kong sorry na marinig mula sayo.." halatang umiiyak ako dahil sa pagsasalita ko.

Pumiglas ako sa pagkayakap at tiningnan siya straight to his eyes.

"I'm sorry. Yun lang ang kailangan para maligas tayo kay boss. Yun lang eh.." that's not the answer I wished to hear from him.

"Hindi mo ba nararamdaman o malalaman? Na masasaktan at masasaktan ako sa sinabi mo? Kahit simpleng denial lang yun. Edi sana pinaglaban mo--"

"It's not that easy Nadine." naputol ang sinabi ko nang dahil sakaniya.

Ano kaya yung sinabi niya sakin? Na kaya niyang tawirin lahat ng obstacles para lang sakin?

"Easy? Tch. I should've---"

"I should've what? What Nadine? Na sana hindi mo na ako pinayagang ligawan ka? Na sana wala na tayong ganitong nararamdaman? Argh!" sinuntok niya yung pader.

I can't help it. Ang sakit na talaga ng ulo ko. Tsaka namumugto na ang mga mata ko, I need some rest. Need some time. Need some space.

Naglakad na ko paalis ng Viva. Wala nang masyadong tao kaya walang makakakita samin dito at walang makakarinig. Si Nica? Nauna na siya sa hospital. May inasikaso pa kasi ako dito eh kailangan na nya pumunta dun.

I froze nang marinig ko siyang magsalita mula sa likuran ko, "Kung nasaktan ka, mas nasaktan naman ako."

I did not dare to look back. Pinatuloy ko ang paglakad ko at pumasok sa kotse ko.

"Ma'am Nadine? Ayos ka lang po ba?" tanong ng driver namin. Napansin nya atang umiiyak ako.

"Hah? Wala po kuya. Wala lang po ito. Napuwing lang ako pagkababa ng building." palusot ko. Ang dakilang country's best worldwide universal palusot kapag umiiyak.

"Ahh, ok sige po." yun na lamang ang nasabi niya.

"Kuya, sunduin nga po pala natin si Nica sa hospital. Sasabay ulit siya saatin." napa "oo" na lang yung driver namin.

Kinuha ko yung earphones ko at nakinig na lang ng music.

*******

"Kung nasaktan ka, mas nasaktan naman ako."

I hate to mark those words.

Pero totoo naman, nasasaktan ako. Kahit ako mismo yung nagsabi that I don't love her, gusto kong mafacepalm ang sarili ko.

I just.. can't.

Nakaupo ako habang nakayuko nang may nag-tap ng shoulder ko.

"Why are you crying? Hey.." boses ni Devon. Naramdaman ko na lang na umupo siya sa tabi ko at hinihimas yung likod ko para mapatahan ako.

"Nothing.."

"I know may problema ka. Yung bang sinabi ni boss sainyo?" tanong nya sakin. Tss. Ano pa ba?