Simsiyahtı saçları. Güneş vurdukça tepeden yansıması, bazen kahverengiye dönüşüyor gibiydi. Yüzü ay gibi parlıyorken o koca gözleri beni benden almıştı sanki; Elim ayağıma dolanıyor kalbim göğsümden çıkacak gibi oluyordu. Yanındayken adeta dilsiz gibi sessiz ve sakindim hiçbir yerim tutmuyordu her yerim titriyor miğdeme öylesine bıçaklar saplanıp çıkıyordu bir silahın ucundaki mermi gibi içime deyse içindeki bütün zehri vücudumu sarmış ve ona bakan her hücremi öldürecek gibiydi...
