His Life

▪️Κεφαλαιο 22▪️

Οι μέρες περνούσαν εφιαλτικά και για τους δυο . Ο Αλέξανδρος από την πλευρά του ζούσε το δικό του μυστήριο πλημμυρισμένο με το ενδεχόμενο της πατρότητας και η Μαρίνα πάλευε καθημερινά με τους δικούς της δαίμονες για να επουλώσει τα τραύματα που είχε αφησει πίσω το άγριο παρελθόν .

«Μαρίνα για ποσό θα συνεχιστεί αυτό ! Δεν θα μιλάμε πια ; Θα συμπεριφερόμαστε σαν δυο άγνωστοι ;» Της είπε Καθώς το χέρι του συγκρατούσε το δικό της .

«Αλέξανδρε ξέρεις πολύ καλά ένα πράγμα ! Σιχαίνομαι τα ψέμματα ! Και αυτή την στιγμή εσυ το μόνο που κανείς είναι να ψεύδεσαι !» Του απάντησε και αποτραβήχτηκε από το κράτημα του .

«Είμαι σίγουρος πως λέει ψέματα βρε μωρό μου ! Δεν είναι δικό μου αυτό το παιδί ! Δεν θα μπορούσε να είναι !» Της απάντησε κρατώντας τις αμφιβολίες για τον εαυτό του .

«Πως είσαι σίγουρος ; Δεν προχωρήσατε την σχέση σας ποτέ ;» Ρώτησε με μια αρκετά μεγάλη δόση ειρωνίας .

«Δεν...»

«Φτάνει πια Αλέξανδρε ! Μην τολμήσεις να το αρνηθείς ! Και πηδηχτηκατε και έγκυος είναι και δικό σου μπορεί να είναι το παιδί ! Δέξου το και δώσε το περιθώριο σε εμένα να το δεχτώ και εγώ !»

«Βρε Μαρίνα μου ! Δεν υπήρξε ποτέ κάτι σοβαρό με την Christina ! Μόνο δυο βραδιές ήταν !»

«Στα λόγια μου έρχεσαι ! Μια από αυτές τις δυο βραδιές έγινες ξανά πατερας !» Πέταξε εξοργισμένη μα κυρίως πληγωμένη . Πάνω που ετοιμαζόταν να ξανά χτίσουν τα θεμέλια της οικογένειας τους , το γεγονός αυτό τα διαλύει όλα !

«Μωρό μου ...» ψιθύρισε .

«Μην με λες έτσι ...» δυο  δάκρυα έσταξαν από τα μάτια της και δεν πέρασαν απαρατήρητα από τον Αλέξανδρο .

«Μην κλαις , με σκοτώνεις ! Σε παρακαλώ μην κλαις άλλο εξαιτίας μου ! Με σιχαίνομαι ακόμη περισσότερο !»της εξομολογήθηκε και την έσφιξε στην αγκαλιά του κάνοντας τους λυγμούς της να πληθύνουν απειλητικά . Η άσπρη του μπλούζα είχε πλέον χαραγμένη μια στάμπα παικτών δακρύων .

«Θα ευτυχήσουμε ποτέ ;» Κατάφερε να πει μέσα από τους λυγμούς της .

«Κάθε εμπόδιο είναι για καλό ! Υπόσχεσου μου ότι θα είσαι δίπλα μου και εγω θα κάνω τα πάντα για να είσαι ευτυχισμένη .» Την φίλησε απαλά και τρυφερά όπως της άρμοζε .

«Δεν μπορώ !» Απάντησε ξεψυχισμενα μέσα από την χορταστική ένωση των χειλιών τους .