▫️Κεφαλαιο 19▫️

1.6K 133 11
                                    


Το επόμενο πρωί , ο Αλέξανδρος είχε αναχωρήσει νωρίς νωρίς για την δουλειά καθώς είχε ένα προγραμματισμένο χειρουργείο ενός μεσήλικα . Η Μαρίνα αντιθέτως συνέχισε το βαθύ ύπνο της νιώθοντας πλέον ολοκληρωμένη και ήρεμη . Είχε την κόρη της ενώ την ίδια στιγμή η σχέση της με τον Αλέξανδρο καλυτερευε . Η φλόγα δεν έσβησε ποτέ από τις καρδιές και των δυο τους . Υπήρχε μια ελπίδα αναζωπύρωσης αλλά αυτό αποτελούσε ενέργεια του μακρινού μέλλοντος . Έπρεπε πολλά να αλλαξουν και να διορθωθούν ώστε να γίνουν πάλι όπως πρώτα .

«Μανούλα ... άνοιξε τα ματάκια σου» ακούστηκε η λαχταριστή φωνή της μικρής ιζαμπελας . Η Μαρίνα άνοιξε με δυσκολία τα μάτια της και είδε την κορούλα της να την παρατηρεί με τα μεγάλα γαλανά της ματάκια . Αμέσως χαμογέλασε σε αυτό το θέαμα .

«Τι θέλεις μικρό μου τερατάκι ;» Την ρώτησε και τράβηξε τα βαριά σκεπάσματα από πάνω της . Το μαύρο νυχτικό της είχε φτάσει σχεδόν στον γοφό της και μόλις το αντιλήφθηκε το τράβηξε ξανά έως το σημείο πάνω από το γόνατο .

«Θέλω να παίξουμε» της απάντησε πλέον καθαρά . Το λεξιλόγιο της είχε πλουτίσει ενώ είχε προσαρμοστεί στο να μιλάει καθαρά σαν μεγάλος άνθρωπος .

«Θα παίξουμε μωρό μου ! Περίμενε να φορέσω τις φόρμες μου , να φτιάξω έναν καφέ και είμαι στην διάθεση σου !»της είπε η Μαρίνα και η μικρή έδειξε να απογοητεύεται με την απάντηση της μητέρας της .

«Γιατί σούφρωνεις τα χειλάκια σου ; Μην θυμώνεις , να κανείς λίγη υπομονή σου ζήτησα !»Ανταπάντησε η Μαρίνα ενώ η μικρή συνέχιζε να την κοιτάζει με αγανάκτηση στο πρόσωπο της .

«Καλά ... θα παίξω μόνη μου !» Είπε και τύλιξε τα μικρά χεράκια της γύρω από το στέρνο της . Η Μαρίνα όσο και να ήθελε να γελάσει με την συμπεριφορά της προσπάθησε να κρατήσει τα γέλια της για τον εαυτό της . Η Ιζαμπέλα έφυγε από το δωμάτιο παίρνοντας αγκαλιά την ροζ στρουμπουλη υφασμάτινη κούκλα της .

Θα με τρελάνει αυτό το παιδί ! Σκεφτηκε από μέσα της ενώ συγχρόνως φούντωνε από περηφάνια .

Καθώς κατευθύνονταν προς την κουζίνα άκουσε την πόρτα του διαμερίσματος να χτυπάει .
«Ποιος να είναι άραγε ; Ο Αλέξανδρος θα είχε κλειδιά .!» Μονολόγησε και έσπευσε να ανοίξει ξεκλειδώνοντας την πόρτα .

«Καλημέρα Μαρίνα !»ακούστηκε μια αντρική φωνή και έπειτα έστρεψε το βλέμμα της στο πρόσωπο του συνειδητοποιώντας πως ήρθε για πρώτη φορά αντιμέτωπη με τον άνθρωπο που στάθηκε η αιτία να της καταστρέψει την ζωή .

His Life Donde viven las historias. Descúbrelo ahora