His Life

▪️Κεφαλαιο 32▪️

«Τι είναι αυτό Αλέξανδρε ; Θα με τρελανετε ;» Αποκρίθηκε η Μαρίνα μπροστά στο θέαμα του σπιτιού που ο Αλέξανδρος είχε αγοράσει για αυτην και την Ιζαμπέλα .

«Έχω έναν καλό φίλο οφθαλμίατρο θέλεις να κλείσουμε ένα ραντεβού ;» Την πείραξε ο Αλέξανδρος κάνοντας την να χαμογελάσει ενώ βρισκόταν ακόμα σε κατάσταση σοκ . Πως να πιστέψει ότι ο Αλέξανδρος είχε αγοράσει και είχε στήσει μόνος του αυτό το μεγαθήριο προκειμένου να δώσει μια νέα αρχή στην οικογένεια τους ;

«Μα καλά ... ποτέ ; Ποτε το αγόρασες ; Ποτέ το έφτιαξες ;» Αναρωτήθηκε κοιτάζοντας συγχρόνως τον χώρο γύρω της . Τα μοντέρνα έπιπλα , το τεράστιο σαλόνι με την επίσης θηρία τηλεόραση που στόλιζε τον τοίχο σαν πίνακα ζωγραφικής , την κόκκινη κουζίνα που πάντα του έλεγε ότι ονειρευόταν να έχει στο σπίτικο της ... ήταν τόσο εκστασιασμένη με τα όσα έβλεπε και δεν μπορούσε να κρύψει την χαρά της .

«Είχα πάρει ένα δάνειο όταν πρώτο παντρευτήκαμε , και αμέσως είχα ζητήσει από έναν γνωστό μου να μου βρει ένα ευρύχωρο σπίτι , με αυλή όπως το φανταζόσουν . Και έτσι έγινε , το είχα επιπτώσεις κιόλας .» Αποκάλυψε και εκείνη τον κοιτούσε τόσο αφοσιωμένη . «Είχα σκοπό να στο αποκαλύψω όταν θα έβγαινες από το μαιευτήριο αλλά με αυτά και με αυτά έμεινε άδειο τόσα χρόνια» ολοκλήρωσε την πρόταση του και εκείνη κούνησε το κεφάλι της , το οποίο είχε πλημμυρίστει τώρα με ανάμεικτα συναισθήματα .

«Αλέξανδρε δεν μπορώ να το πιστέψω , είναι τόσο όμορφο , τόσο ονειρικό . Ποτέ στην ζωή μου δεν φανταζόμουν ότι θα ζήσω σε ένα τέτοιο σπίτι .» Τον ενημέρωσε και εκείνος χαμογέλασε πιάνοντας και τραβώντας παιχνιδιάρικα την τούφα από τα μαλλιά της .

«Γι αυτό είμαι εγώ εδώ μωρό μου . Για να κάνω κάθε όνειρο σου πραγματικότητα . Για εσένα και για την Ιζαμπέλα ζω και ας έχω κάνει τόσες βλακείες στο παρελθόν . Είμαι ένας μαλακας ζωή μου ! Ένας μαλακας που προσπαθεί να επανορθώσει για τον τυφώνα που δημιούργησε !» Της είπε αφήνοντας ένα γλυκό φιλί στο μάγουλο της .

«Μπαμπά θα σου βάλω πιπέρι στο στόμα !» Φώναξε η Ιζαμπέλα που μόλις είχε επιστρέψει από την εξερεύνηση του σπιτιού για εκατοστή φορά .

«Συγγνωμη αγάπη μου ! Ο μπαμπάς έσφαλε !» Χαμογέλασε ο Αλέξανδρος και περπάτησε προς τον μέρος της , σηκώνοντας την στην αγκαλιά του . Η μαρίνα χαμογέλασε στο θέαμα και τους πλησίασε κοιτάζοντας τους με ένα βλέμμα που μιλούσε για όλα .