Belalı, aslında çok değişik bir gençti. Bazen onu tanımak, neden böyle olduğunu anlamak için onunla arkadaş olmak istiyordum. Ama daha sonra düşününce ya benim belam bana yeter bide onumu çekiyim deyip vazgeçiyordum. Onun adını dahi okulda sayılacak kadar az kişi biliyordu. Ben de o bilmeyenlere dahildim tabi. Bir gün merak ettim o arkadaşlarıyla iken yanına gidip adını sordum. Bana nüfusuna mı alcan, sanane benim adımdan diyip beni tersledi. Onca erkeğin arasında. Bide üstüne üstlük ben giderken bana ayamın altında fazla dolaşma dedi. O son sözü beni o kadar üzdü ve utandırdı ki anlatamam. Kendime o gün söz verdim ne oşursa olsun asla o Belalı denen terbiyesizlekonuşmayacağım dedim. Öylede yaptım zaten. Aslında ondan ilk başlarda hoşlanmıştım. Ama bu sözleri ve benim hoşlantımı anladıktan sonra benim inadıma o gıcıkkızlarla gezmesi benim canımı o kadar çok acıttıkı. Her sabah umutla uyanıp, okul çıkışında ağlamaktan bıkmıştım. Benim hoşlandığımı anlamamış gibi tavırları zaten beni çıldırtıyor. Üstüne üstlük her yerde bana imaları beni gerçekten çok utandırıyordu. Ama bu onun yanına kalmayacaktı, ondan çok emindim. Bende bir gün benim canım nasıl yandıysa aynı acıları ona yaşatacaktım. Kendime verdiğim en büyük sözdü bu. Bakalım tutabilecekmiydim sözümü...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
TATLI BELAM
RomanceÖnce nefreti dibine kadar yaşayıp, başına bela olduktan sonra, yaşamın, aşkın, canın olan belalı bir gencin, hiç bir şey yokken ortadan kaybolması... Sonra neler neleerr,,,
