TATLI BELAM

Bölüm6

Anlatırken gözlerimin içine bakamıyordu, belliki utanıyordu yaptıklarından. Ve sonunda konuşmaya başladı. Gideceğimiz den haberim yoktu. Sabah kalktım ve okula hazırlanıyordum. Annem aniden odama daldı ve elimden telefonu aldı ve yere fırlattı. Neden yaptığını sormama fırsat vermeden sözüne başladı. O gece babamın karışmış olduğu kavgadan babamı içeri almışlar, çünkü bieini bıcaklamış. Karakoldan annwme ulaşıp, burayı terk etmemizi ve Aksaraya taşınmamızı söylemiş. Çünkü bıçakladığı kişinin arkadaşlarının bize zarar vermesinden korkuyordu. Annem geceden valizlerimizi hazırlamış ve o gece hiç uyumamış. Korkudan bildiği tüm duaları tekrar tekrar okumuş gece boyunca. Uykusuzluktan gözleri kıpkırmızı olmuştu. Sabah ilk otobüsle Aksaraya geldik. Bir türlü sana ulaşmaya çalıştım ama ulaşamadım. Zaten bir kaç ay sonra annem rahassızlandı arası çok sürmeden öldü. Abim ve ben hem çalışıp hem de okumaya çalışıyorduk. Abim ne kadar dik durmaya çalışsada belliki oda yorulmuştu, bu koşuşturmacadan. Ama aklımda hep sen vardın, seni hiç unutmadım ben Eda. Aradan geçen sürede abim evlendi, babam da hapisten çıktı ve abimlerle yaşamaya başladı. Bende kendime ayrı bir ev tuttum. Bu okuldan önce başka bir okulda da görev yaptım. Sadece sen gerçekleştirmedin yani hayalimizi, bak bende öğretmenim. Şimdi benim neler yaşadığımı anladın mı. Sen olsan ne yapardın bu durumda. Senden su an cevap beklemiyorum ama ben yine o lisedeki Edanın tatlı belası olacağım,bundan eminim. Bizim aşkımız çok kuvvetlitmişki hayat bizi yeniden birleştirdi bak. Benim gözlerim dolmuştu, gözdamlacıklarım yavaşça süzülüyordu yanaklarımdan. Ne yapacağımı bilemiyorum ve sarıldım birden  boynuna. Onu o kadar çok özlemişim ki bu özlemli sarılmayı bitirmek istemedim asla. Ve sonunda hiç birşey olmamış gibi aynı okulda iki aşık öğretmen gibi çalışmaya başladık. Ve sonunda ailelerimizle tanıştık. Aradan çok geçmeden nişanlandık. Önümüzdeki yaza düğün günü kestik. O kadar mutluyduk ki anlatamam.