ตุบ!
ธอร์ถูกโยนลงบนเตียงทั้งที่ัตวยังเปียกโชก ดวงตามองร่างใหญ่ที่เปลือยเปล่าอย่างระแวดระวัง ในห้องน้ำเมื่อกี้เขารอดแต่กลับมาที่เตียงแล้วเขาจะรอดหรือไม่ก็ขึ้นแล้วแต่อารมณ์ของอีกฝ่ายแล้ว
หมับ
"อึก" ธานอสกระชากร่างกำยำให้เซเข้าหาตนอย่างพินิจวิเคราะห์อย่าถี่ถ้วนอีกครั้ง รอยตามตัวเริ่มจางไปแล้ว ลำคอก็ไม่ช้ำม่วงน่ากลัวเหมือนเมื่อวาน ตอนนี้คงมีแค่ช่วงล่างที่ยังไม่ฟื้นตัวซึ่งนั้นคงทำให้ธอร์หยุดพยศไปได้สักวันหรือสองวัน
"อ่า!!"ธอร์ร้องเสียงลั่นอย่างเจ็บปวดเมื่ออยู่ๆธานอสจับขาซ้ายเขาหักจนเลือดไหลอาบเตียง กระดูกโผล่พ้นเนื้อขึ้นมา เทพเจ้าสายฟ้ายื่นมือหมายจะเข้าไปประคองขาที่หักของตนเองตามสัญชาตญาณแต่ร่างสูงใหญ่ไม่ปล่อยให้เป็นเช่นนั้น เขารวบมือทั้งสองข้างของธอร์กดลงบนเตียง ขณะที่มืออีกข้างก็จัดการกดกระดูกที่โผล่ขึ้นมาให้ลงหายไปจมเข้าไปในเนื้อ ดวงตาจ้องมองร่างด้านใต้โอดครวญด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง
"นอนเป็นเด็กดีบนเตียงสักอาทิตย์เถอะ" ร่างสีม่วงเข้มเอ่ย นิ้วที่เปื้อนเลือดยกขึ้นปาดน้ำตาที่ไหลรินของอีกฝ่าย เขารู้ว่าแค่ทำให้อีกฝ่ายบอบช้ำนั้นไม่เพียงพอ ต้องเล่นให้ลึกขึ้นอย่สงกระดูกที่ใช่เวลาผสานนานกว่าพวกเนื้อหนัง
"อึก ขาข้า! เจ้ามันสารเลว! ฮึก!" ธอร์กรนด่าอย่างเจ็บปวด "ทำไมไม่ฆ่าข้าเสียเลยถ้าเจ้าจะทำร้ายข้าเช่นนี้! ทำไมไม่ฆ่าข้า!!?"
"เจ้ายังมีประโยชน์กับข้า เพราะงั้นอย่าทำเป็นเรื่องใหญ่ ขาหักแค่นี้ เดี๋ยวก็หาย" ธานอสเอ่ยด้วยรอยยิ้ม มันเหี้ยมเกรียมแฝงไปด้วยความสมเพช ธอร์กัดริมฝีปากแน่นเมื่ออีกฝ่ายแยกขาทั้งสองข้างเขาออกก่อนจะดึงไปคร่อมเอวหนา
"แต่ตอนนี้นอนนิ่งๆให้ข้าเล่นกับเจ้าให้พอใจก่อนเถอะ" ธานอสยกยิ้ม ใบหน้าก้มลงสูดดมร่างที่ส่งกลิ่มหอมเบื้องใต้
