โลกิมักกล่าวว่าพี่ชายของตนเรื่องอิสตรีอยู่เสมอแต่เหมือนบัดนี้จะเป็นเขาเองที่ลุ่มหลงให้กับมิดการ์เดี้ยนหนุ่ม ชายที่ทำให้โลกของเขานั้นเปลี่ยนแปลงไป ไม่มีฐานะ ความแตกต่าง หรือการแย่งชิง มีแต่เขากับชายคนนี้ให้ห้องสี่เหลี่ยมเล็กๆ
โลกิไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ที่เขามักจะตื่นก่อนเสมอเพื่อจ้องมองอีกฝ่ายยามหลับ ผมสีทองแทรมน้ำตาลที่ปรกลงบนใบหน้าเกลี้ยงเกลาปราศจากหนวดเคราให้รกลูกตา ริ้มฝีปากมีรอยยิ้มเล็กๆอย่างสุขสม ตามร่างกายเต็มไปด้วยรอยคิสมาร์คจากกิจกรรมเมื่อคืนที่แสนดุเดือด
เทพแห่งการโป้ปดมักย้อนนึกถึงคืนแรกที่เจอกันได้เสมอ คริส มัวเมาร้องไห้อยู่ในบาร์หรูหรา ยามแรกที่เห็นนั้นใจพาให้นึกถึงพี่ชายแสนโง่เขลาของตนแต่พอพินิจพิเคราะห์อย่างถี่ถ้วนแล้ว อีกฝ่ายดูอ่อนเยาว์และไร้หนวดเครา แถมกล้ามก็ไม่เยอะเหมือนเจ้าพี่โง่นั้นอีกด้วย ขาเรียวยาวก้าวเข้าไปหา ทำความรู้จัก หลอกล่อ มัวเมาและฉกฉวย มันเป็นความรู้สึกที่เกินบรรยายยามล่วงล้ำเข้าไปในร่างกายของอีกฝ่าย เร้าร้อน บีบรัด กระหายและบ้าคลั่ง ทุกอย่างล้วนมาจากสติที่ไร้ซึ่งการครุ่นคิด และเมื่อตื่นมายามเช้าก็ไร้ร่างแสนเร้าร้อนนั้นข้างกาย
สิ่งเขาคิดได้ในเช้ายามนั้นคือ ปล่อยไป ก็แค่เรื่องตลกขบขัน ซึ่งมันเป็นความคิดที่ผิด เกือบเดือนที่เขากระวนกระวายใจและฝันถึงช่วงเวลาในราตรีนั้น จนอดทนหลอกตนเองไม่ไหว เขากลับไปหาอีกฝ่าย และเขาก็เจอ ที่เดิม เวลาเดิม แต่ต่างกันที่อีกฝ่ายไม่มีน้ำตาแล้วเท่านั้น ตอนนั้นเขาแถบเก็บรอยยิ้มไม่อยู่ที่เห็นคริสแยกเขี้ยวทำหน้าแดงเขินอายใส่ ก็นะ เราคุยกัน ดื่มเบียร์และจบลงที่เตียง เป็นแบบนั้นอยู่สองเดือนจนกระทั่ง คริสพามาที่บ้าน โลกิรู้ได้ทันทีว่าเขานั้นพิเศษ