mavi melek: düşman aşk

2. Bölüm

Bu olayın üzerinden 2 ay geçmişti belime çarpan araba parçası yüzünden yaralanmıştım ama artık tamamen iyileşmiştim ama kurtardığım çocuktan o olaydan sonra hiçbir şekilde haber alamadım...

Annem bana seslendi ;
"Azra aşağıya in hadi geç kalıcaz "

"Tamam anne geliyorum"
Dedim.

(Tabiki yarım saat sonra aşağıya indim)

Annemler bana çabuk ol der gibi bakıyorlardı. Bende hızlı adımlarla çantamı tek koluma alarak çıktım.

Akşam eve geldiğimde akraba ziyaretlerinden ne kadar nefret ettiğimi hele ki o teyzelerin tükürüklü öpüşlerinden ve bitmeyen dedikodularından birbirlerine alttan alttan laf sokmalarından (benim oğlum mühendisliği kazandı gibi)
Sızlana sızlana odama geçtim
Yatağıma bodoslama daldım öylece uykuya kalmışım.

RÜYA;

Bir anda uyandım sesler geliyordu ama ne annemlerin çıkardığı bi sesti ne de dışarıdaki kedinin
Geri uzandım tam gözlerimi kapatacakken ablamın eski yatağına gözlerim takıldı. Ablam üniversiteye gittiği için oda bana kalmıştı. Bende korkulu bi şekilde kendimi yatıştırıp yatmaya çalışıyordum. Sonra sesler daha da yakından gelmeye başladı. Benim odamdan hızla yorganı gözlerime çektim. Yorganımı gözlerimden hafifçe çektiğimden bir kadın esnek hareketlerle yatağın altından çıkıyordu. Dikkatli şekilde ona baktım tam çıktığı zaman bana baktı ve beni işaret ederek onu takip etmemi söyledi.
Bende anlamadığım bir şekilde istemsizce korkmadan deli gibi onun peşinden yatağın altına girdim. Yatağın altında ne kadar sürünsemde
sonu yokmuş gibi yol hiç bitmiyordu.
Başımı kaldırdığımda bir ışık gördüm. Ona doğru gittim , çıkışta biraz zorlandım çünkü çıkış dardı.
Çıkmayı zorda olsa başarmıştım. Ellerimden destek alarak ayağa kalktım. Üstüme dikkat ettiğimde , beyaz bir elbise olduğunu fark ettim. Saçlarım dalgalıydı. Başımda da çiçekten bir taç vardı. Gülümsedim , etrafıma baktım o kadın halen yürüyordu onun yürüdüğü yöne doğru ilerlemeye başladım. Etrafı incelemeye başladım ,
Her yer yemyeşildi. Yürüdüğümüz yer araziye benziyordu ,bomboştu ileride ise bir orman vardı .
kuşların cıvıltısı ve etrafin güzelliğinden o kadar etkilenmiştim ki gözlerimi kapatmış etrafı dinliyordum. Gelen seslerle ilkildim. kafamı yana doğru çevirdim. Orda birileri vardı. Dahada yaklaştım ama sanki bir kalkan vardı. Diğer tarafa geçemedim. Onları izlemeye başladım. Bir süre onları izledim ve biri beni fark etmiş olacak ki , beni işaret etti ve yanındakilere birşeyler söyledi.
Herkes bana döndü. Biri bana doğru yürümeye başladı. Dikkatlice baktığımda bana doğru gelen kişinin kurtardığım genç olduğunu fark ettim. Gitgide yaklaşıyordu bende telaşlı bir şekilde etrafima baktım. Kadın halen yürüyordu ve nerdeyse ormanın içine girmişti. Önüme döndüğümde çocuk bana dahada yaklaşmıştı. bende kadına doğru koşmaya başladım. arkama baktığımda çocuk o kalkanın diğer tarafına geçmiyordu. Bende ormana girdim kadına ulaşmıştım , ama nefes nefese kalmıştım.
Kadın biraz sonra durdu ve konuşmaya başladı.

" Hazırlan yakında seni almaya geliyoruz"

"Neresi için hazırlanacağım?"
Dedim. Gözlerimi sıkıca kapatıp derin bir nefes aldım.
"Sen kimsin , burası neresi ve yatağımin altından nasıl buraya geçtik ? "

Kadın iç çekerek konuşmaya başladı.
" Bunları sormak için daha çok erken. Ve zamanımız tükeniyor. Emin ol ki , vakti gelince bu sorularına kendin cevap verebileceksin."

Dedi ve hiç arkasına bakmadan yürümeye başladı. Hızlı adımlarla onu takip ederken konuşmama devam ettim.
"Ne demek ben cevaplayacağım ? Yatağımın altından çıkan sensin. Senin cevaplaman gerekmez mi ? Hem , hem nasıl hazırlanacağım ? Kim niye beni alacak ? Ve -"
Kadının beni umursamadığını anlayınca sustum. Kadın küçük bir deliğe doğru ilerledi. Ve içine girdi. Bende onun peşinden ilerledim.