ANGELICA's POV:
Isang araw gumala kami ng mga kaibigan. Oo, natulungan na nila ko kahit papano nagpapansinan na ulit kami ni Francis. Okay na kami pero di na tulad ng dati na sweet-sweet bestfriends, bestfriends. Para kaming bagong kilala ulit. Strangers. Tsss. lakas maka-strangers eh noh?! Di naman naging kami. Ngayon alam ko na yung feeling ng PINAASA. Yes! It totally HURTS. </3 Tagos buto, tuluan dugo. Ang saklap eh. Libo libong martilyo pumukpok sa puso ko. Tas eto pa simula nung nagyari to. Ayoko ng umibig ulit, para ano pa? Ng dahil don natauhan ako. Lagi kong iniisip na lahat ng bagay eh, wala ng patutunguhan instead titiisin mo kakayanin mo at yong 'paghihirapan.
Sabi nga nila..
Pag ang babae nasaktan, pare-pareho na ang tingin nila sa mga LALAKE.
Wala kayong magagawa, ganyan kami eh. 1,2, more than 3 ang mga lalakeng manloloko sa mundo kaya unawain nyo nalang kami. Kagagawan nyo yan eh. Joke lang. ^__________^
Nang minsan gumala kami ng mga kaibigan ko, nagusap-usap kami, nagkwentuhan biglang dumapo si FRANCIS sa usapan. Magpapanggap sana kong nakalimot. Kaso, di ko maiwasang sagutin yung tanong nila na..
Bakit ba humantong jan sa punto na yan na 1year,1year thingy thingy?
Eto nalang nasabi ko. Nautal-utal pa ko sa una. Pero, kelangan kong sabihin kasi ito na talaga yung totoo kong nararamdaman, kelangan ko ng ibuhos para lumipas at maka-move on na ko.
Kaya ....
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Ooops, Bitin? You'll see ANGELICA's answer sa next chapter. Grabe! Sobrang nasaktan si ANGELICA. Hahaha. Don't mind the name. Wala kasing maisip tong author na to. Yan tuloy! Parehas pa kame ng pangalan. Kulang sa pag-iisip ng pangalan eh. PASENSYA. ;)
Next update. =))))))))))))))))))))))))
