Το διπλανό μπαλκόνι

16

Εκείνη

"Αυτά έγιναν με λίγα λόγια," ολοκλήρωσα, κοιτάζοντας προσεχτικά τη Mandy για να δω πώς ήταν μετά τα όσα της είχα πει. Δε γινόταν να μη της μιλήσω για τα γεγονότα με τον Alex, δε μπορούσα να τα κρατήσω μέσα μου. Εκείνη, απλώς κούνησε το κεφάλι της και έπειτα είπε ένα ξερό 'εντάξει'.

"Τι εντάξει;" απόρησα. "Άκουσες τι σου είπα; Άκουσες τίποτα από όλα όσα σου είπα;"

"Τα άκουσα Ellie, όμως τι θες να σου πω; Δεν έχω ιδέα αν αυτά που σου είπε ήταν η αλήθεια ή απλά μπούρδες για να σε αποπροσανατολίσει."

"Να με αποπροσανατολίσει όμως από τι; Ούτε μπορώ να φανταστώ αν παίζει κάτι πιο σοβαρό μαζί του ή αν τα πράγματα όντως είναι τόσο απλά."

"Ωραία, άρα, εφόσον ούτε εσύ μπορείς να σκεφτείς κάτι άλλο, ούτε εγώ μπορώ. Δέξου την απάντησή του, όπως του είπες ότι έκανες δηλαδή, και πάνε παρακάτω. Αυτός ο τύπος σε ενδιέφερε εξαρχής, αφού τώρα γύρισε πίσω και σου ζήτησε συγνώμη, τότε πιάσου από αυτό και προχώρησε."

"Αυτό του είπα ότι θα κάνω και αυτό θέλω να κάνω, απλώς δεν είμαι σίγουρη ότι θα οδηγηθούμε σε μια καινούρια αρχή," είπα ειλικρινά. "Φοβάμαι πως... έχασα τη μαγεία μου," είπα διστακτικά. Ήταν η πρώτη φορά που έλεγα κάτι τέτοιο φωναχτά μα η Mandy ήταν κολλητή μου και δεν ήθελα να της κρύψω την αλήθεια. Ήξερε από την αρχή τι κόλλημα είχα φάει με τον Alex επομένως θεωρούσα σκόπιμο να γνωρίζει και την εξέλιξη της σχέσης μου μαζί του.

Μου έπιασε τα χέρια και τα χάιδεψε τρυφερά. "Άκου, θα κάνεις ότι πραγματικά θες και νιώθεις. Εγώ δεν είμαι η κατάλληλη να σου πω τι πρέπει να γίνει από δω και πέρα, ούτε και κανείς άλλος για την ακρίβεια. Ψάξε μέσα σου να δεις τι νιώθεις και πράξε ανάλογα. Στο κάτω κάτω, δε γνωρίζεστε προσωπικά ώστε να το πάρει στραβά αν του πεις ότι τελικά δε θες να προσπαθήσετε να γίνετε φίλοι. Δεν είστε μικρά παιδιά, είστε ενήλικες και πρέπει να φέρεστε ως ενήλικες."

"Το ξέρω," απάντησα. "Γι' αυτό και είπα να μας δώσω μια ευκαιρία να γνωριστούμε καλύτερα, ίσως έτσι μου δείξει την πραγματική πλευρά του εαυτού του και... η μαγεία που ένιωθα τον πρώτο καιρό, πριν συστηθούμε δηλαδή, επιστρέψει πίσω σε μένα."

Μου χαμογέλασε και συμφώνησε αμέσως μαζί μου. "Ωραία, χαίρομαι που το αντιμετωπίζεις έτσι. Τι άλλο είπατε μετά από όλα αυτά;"

"Τίποτα, εγώ έπρεπε να φύγω και εκείνος είπε πως θα με συναντήσει απόψε, την καθιερωμένη μας ώρα στο μπαλκόνι, για να τα πούμε σαν φυσιολογικοί άνθρωποι. Τουλάχιστον έτσι υποσχέθηκε."

Έσκασε ένα μικρό γελάκι αναγκάζοντας και μένα να κάνω το ίδιο. "Ωραία, τέλεια. Θα περιμένω τότε να μάθω πώς πήγε."

-

Εκείνος

"Σε λίγη ώρα πρέπει να βγω στο μπαλκόνι," είπα στον Tom, κοιτάζοντας επίμονα το ρολόι του τοίχου.

"Και θα το κάνεις. Δε θα φερθείς για άλλη μια φορά σαν ηλίθιος, έτσι;"

Τον κοίταξα με μισό μάτι. "Αφού της το υποσχέθηκα. Νέα αρχή."

"Και πρέπει να κρατήσεις την υπόσχεσή σου. Να σου θυμίσω πως μου είπες ότι σχεδόν δε σου μιλούσε, τόσο πολύ φαίνεται πως είχε νευριάσει μαζί σου. Είσαι πολύ τυχερός που δέχτηκε να κάνετε μια νέα αρχή ως φίλοι."

"Το ξέρω," είπα απότομα. "Λες να μη το γνωρίζω; Είναι η τελευταία μου ευκαιρία. Δε την είχα ξαναδεί ποτέ τόσο... αμήχανη απέναντί μου," είπα, θυμούμενος την άβολη στάση του σώματός της όσο της έλεγα το ένα τρίτο της αλήθειας μου. Το κομμάτι του σπιτιού - στούντιο ήθελα να της το αποκαλύψω, γιατί πραγματικά δε νομίζω πως υπήρχε κάποια καλή δικαιολογία η οποία θα μπορούσε να κουκουλώσει τη χαζή συμπεριφορά μου απέναντί της. Όλα τα άλλα όμως, εξακολουθούσα να θέλω να τα κρατάω κρυφά από εκείνη. Τουλάχιστον για την ώρα.

"Άρα μη τα σκατώσεις. Εσύ μου είπες ότι είσαι, μάλλον, ερωτευμένος μαζί της. Δείξτης το. Μόνο έτσι θα σε πάρει στα σοβαρά. Και ύστερα, αν κερδίσεις και την εύνοιά της, ίσως τελικά ανοιχτείς και σε εκείνη και της πεις όλη την αλήθεια σχετικά με τη ζωή σου και κυρίως, σχετικά με τον πατέρα σου. Επιμένω Alex, ίσως είναι καλύτερα να μιλήσεις και σε κάποιον άλλον εκτός από εμένα και νομίζω, πως εφόσον έχεις αισθήματα γι' αυτή την κοπέλα, τότε μάλλον είναι το ιδανικό άτομο για να μάθει την αλήθεια σου."

"Δεν εμπιστεύομαι κανέναν, πόσες φορές θα στο πω;" αντέδρασα αμέσως.

Ανασήκωσε τους ώμους του. "Όπως νομίζεις. Αν όμως αποδειχθεί ότι έχει και εκείνη αισθήματα για σένα και εντέλει μπείτε σε μια σχέση, τότε δε θα μπορείς να της κρυφτείς παραπάνω. Αυτό να το θυμάσαι."

Κοίταξα στιγμιαία έξω από τις τζαμαρίες του σαλονιού, προς το μπαλκόνι μου. Ύστερα, τσέκαρα άλλη μια φορά την ώρα. Σε δέκα λεπτά θα έπρεπε να βγω έξω. "Το ξέρω. Δεν έχω σκοπό να τη χάσω αν όντως έχει και εκείνη αισθήματα για μένα και τελικά μπούμε σε μια σχέση. Γι' αυτό και θα κάνω ότι περνάει από το χέρι μου."

"Μέχρι και να της ανοιχτείς;" επέμεινε και με ανάγκασε να τον κοιτάξω.

"Θα... φανεί στο μέλλον," επέμεινα και γω με τη σειρά μου.