chapter 10

58 1 0
                                    

Nashky's POV

"IKAW NANAMAN?!!." sigaw ko nung makita ko ang mukha nya.. babigla pa nga nung napa sigwa ako eh.

tapos tignan mo makatingin parang ewan!.

bakit ba lagi ko nalang tong nakaka sabay .. at higit sa lahat lagi kaming na babangga sa isa't isa?!. tapos pag mag babangga kami. umiiyak pa sya.

ako namang concern citizen ng pilipinas nagiging human tissue na..

psssshh.. bakit kasi hilig umiyak noto tapos ako babanggain..?

"s-sorry.. "  sabi nya.

"sige ok lang sorry din ayesha.. "

sabi ko.

"hanla kilala mo ako??! p-pero p-pano??.!."

tch. tanga ba to..?? kaibigan nya yung isa sa mga barkada ko si jomar. tapos hindi nya alam na yun?. mag kaibigan ba talaga sila oh ano??!

"kilala kita ayesha.. ikaw yung kaibigan ng barkada kong si jomar.."

"a-ah. kaibigan ka pala ni jomar?!. pero bakit familliar ka saken??."

o.0

ung totoo slow ba to hindi ba nya napapansin na lagi kaming nagkaka sabay tapos lagi din kaming nag kaka bangga ng umiiyak sya?? . pssshh..

=____=

"seriously?? slow ka ba ?! lagi tayong nagkakasabay pag pasok pag uwi at pag pumupunta ng mall at higit sa lahat nagkakabanggaan habang umiiyak ka.?! hindi mo pa ako nanunukhaan??. o naalala?."

"eh. hindi ko pansin eh. *pout* tsaka wala akong pake sa mga nakaka sabay ko.. hindi ko naman sila ka ano ano.

pero ikaw ang na aalala ko lang ay yung nung umiyak ako sa may mall tapos binigyan mo ako ng panyo.."

"oh ayun naman pala eh bakit hindi mo ako kilala?!.." tanong ko sa kanya

"hindi ko na tanong yung pangalan mo nun. tsaka hindi mo naman sinabi yung pangalan mo eh.. "

ay oo nga pala.. tch.. muntanga lang akong nagsalita hindi nya alam pangalan ko. at hindi ko pala nasabi sakanya noon.

"sorry ok hindi ako naka pag pakilala sayo.. ako nga pala si nashky."

"n-nashky?!."

"oo narinig mo naman diba kaya hindi na kailangan pang ulitin.?"

"edi ikaw yung ... "

"oo." putol ko sa sasabihin nya.

"saan ka ba pupunta nyan?!." tanong ko

"sa mall sana mag tatanggal lang ng sama ng loob."

"ok sige gusto mo samahan nakita?."

"wag na baka ano pa isipin ng mga ibang students."

"ano iisipin nila wag mo silang intindihin .. " sabi ko.

"p-pero?!.."

"tara na wag nang maarte.. dali libre kita kawawa ka naman. umiiyak ka kanina na parang bata.."

"hindi ako bata!!!." sabi nya. sabay nauna naglakad.

may napansin ako nag blush ba sya?. bakit ang cute nya tignan.?!

hanla ano kaya tong nangyayari sakin??. bahala na nga.!!

——

*mall*

Ayesha's POV

naglalakad na kami ngayon ni nashky sa mall . grabe sya pala yung pinaka sikat sa school namin..

friend pa sya ni jomar. at higit salahat sya daw yung lagi kong nakakasabay pag punta at pag uwi galing school tapos. naka bangga pa daw.

sabagay tama sya sya nga naman si mr. handky..

masarap pala syang kasama. akala ko masungit at masama ugali nya hindi pala.

habang napapaisip ako about sa personality nya. ay bigla naman syang nag salita..

"saan mo gustong kumain?." tanong nya.

"kahit saan nalang hindi naman ako mapili eh." sabi ko sa kanya. diba ang bait nya ngayon palang kami nag ka kilala ng tuluyan tapos. libre agad.

"ok sige jollibee nalang?."

"ok lang sige basta libre. ^____^."

"basta libre talaga. wag ka assuming joke lang yung kanina. hindi kita ililibre."

ok babawiin ko na ung pagiging mabait nya masama na sya.!!

=_____=

"cge ." sabi ko tsaka nag pout.

"cge na nga libre na kita kawawa ka naman. baka umiyak ka pa dyan."

aba effective pala ang pag pout ko eh.. dalasan ko nga ang pag pout para laging libre .. ahahaha.. djokelang. ^___^v

"salamat..!! hihihi. ^____^" sabi ko with wide smile..

"ok tama na yan mukha ka ng batang paslit.

"oo na hindi na ako paslit."

"kumuha ka na ng place natin mag oorder na ako."

"cge.."

pag katapos non ay umalis na sya at ako naman humanap na ng mauupuan.

habang tinitignan ko si nashky grabe cute pala sya sa malayuan. pero pag lumapit maka laglag panga ang ka gwapuhan.

haaaaay!!! nako ano tong iniisip ko ssbi ng move on muna .. !! >.<

"heto muna yung iba ibibigay nalang.."

"ok sabi ko."

tapos hinintay na namin ang mga ung ibang pagkain namin

.

.

.

after 10 decades dumating na ang pagkain namin.. kaya eto kami para kaming mga patay gutom nung pagka hapag ng pagkain.

HAAAAY!!! grabe sarap talaga pag libre ... ^____^

kaya nga minsan yung pag kain na hindi masarap nagiging masarap lalo na pag libre... diba tama naman ako diba diba???

**

A/N: ayan updated na po ulit.. enjoy reading.. ♥♥

please vote and comment..

my jeepney love storyTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon