Στον έρωτα όλοι μαθητές...

Φυσική ΤΕΛΟΣ!

Έφυγα από το σχολείο τρέχοντας... Περπατούσα και τα δάκρυα μου γίνονταν όλο και πιο έντονα.. Πως τόλμησε να σηκώσει χέρι πάνω μου;!! Οκ μπορεί να το παράκανα αλλά και αυτος;; Πρώτη φορα με χαστουκίζουν.. Οι γονείς μου ποτέ δεν έχουν απλώσει χέρι πάνω μου!! Αλήθεια δεν υπερβάλλω! Αυτός με ποιο δικαίωμα; Γιατι;;
Φτάνω στο σπιτι. Δυστάζω να μπω μέσα.. Δεν θέλω να με δει η Μαμά μου έτσι.. Δεν θέλω να της αναφέρω τιποτα. Μπαινω μεσα και τρεχω γρηγορα προς το δωμάτιο μου. Ευτυχώς δεν κατάλαβε τίποτα..

(ΣΤΕΦΑΝΟΣ POV) το ξέρω ότι το θέλετε😂
Λάθος μου που την χαστούκισα.. δεν επρεπε.. αλλά ξεπέρασε κάθε όριο! Από τη μία την λυπάμαι από την αλλη καλά να πάθει. Είναι πολύ ανάγωγη και καποιος πρέπει να της μάθει τρόπους.
Όταν την είδα να βουρκώνει στενοχωρήθηκα δεν ξέρω δεν μ αρεσε που την είδα λυπημένη..αλλά όχι της αξίζει με ειρωνεύτηκε
Την ειχα προειδοποιήσει....

(Εβελίνας POV)
Κάθομαι και σκέφτομαι ακόμα το χαστούκι που μου εδωσε.. Δεν έχω τη δύναμη να το ξεπεράσω.. Γιατί μου το έκανε αυτό  τον ΜΙΣΩ!! Φυσικη για μένα ΤΕΛΟΣ! Εγώ στο μάθημα του δεν ξαναπατάω!!

~~~~~~Την άλλη μέρα~~~~~~~
Κατεβαίνω κάτω και βλεπω τη μαμά μου να με κοιτάει με ενα ύφος που δηλώνει οτι η ανακριση ξεκινά!
Μ: Γιατί εχθες είχες κλειστεί όλη μερα στο δωμάτιο σου; Τι έγινε Εβελίνα στο σχολείο;
Ε: Τίποτα μαμά σε παρακαλώ αφησέ με.
Μ: Όχι δεν θα σε αφήσω!! Εμείς τα λέγαμε όλα!!
Ε:όταν νιώσω ετοιμη θα στα πω ολα. Αλήθεια.
Μ: Καλα.. Σε εμπιστεύομαι.
Θα φας;
Ε: Οχι δεν πειναω.. θα παρω κατι μετα
Μ: Καλά παιδί μου καλό σχολείο.
Ε: τι μου το θύμισες τωρα (μουρμουρίζω)
Μ: Τι;
Ε:Τιποτα.. ε. .. γεια! Και φεύγω πριν υποψιαστεί κατι.
Όσο περπατούσα σκεφτόμουν μεχρι που κατάλαβα πως αυτό δεν θα το αφήσω ετσι! Εμενα κύριε Ιωαννου δεν με χαστουκίζει κανένας.
Μόλις φτάνω στο σχολείο πηγαίνω κατευθείαν στο γραφείο των Φυσικων. Για καλή μου τυχη είναι μόνος του και κάθεται και διαβάζει ενα βοήθημα( ελεος οι θετικοι είναι όλοι καμένοι)
Χτυπάω την πόρτα και μόλις με βλέπει κοκαλωνει.
Ε: Δεν με περιμένατε ετσι;
Ι: Δεσποινις Παπαλάμπρου φύγετε από εδώ.
Ε: Ε οχι δεν το πιστεύω ουτε ενα συγνώμη;; Πως τόλμησες να μου το κανεις αυτό;;
Ι: Πρόσεχε πως μου μιλας!! Ξεφεύγεις Παπαλάμπρου Ειμαι καθηγητής σου!
Ε: Είσαι όμως και άντρας! Και οι άντρες δεν χτυπανε γυναίκες πόσο μαλλον μικρότερες τους!!! ΓΕΛΟΙΕ! (Ουρλιαξα)
Κατευθύνεται προς το μέρος μου και με πλησιάζει και βαζει το χέρι του στο στόμα μου προσπαθώντας να με κάνει να σταματήσω.
Ι: Αν δεν ηρεμήσεις θα επαναλάβω τα χθεσινα!!
Ε: Ρε αντε και στο διάολο λέω εγω!! Για τόλμα!Έστω και το ξανακάνεις θα τα πω όλα στο λυκειάρχη!!!
Λ: Τι θα πεις στο λυκειάρχη Παπαλάμπρου;;

Ωχ Ο λυκειάρχης!!