Στον έρωτα όλοι μαθητές...

Η μετάθεση.

Τι είπα μόλις τώρα;; Οτι ειναι γλυκούλης;;
Αχχ δεν πάω καλά. Και αυτα τα ματια του είναι... ΣΚΑΣΕ ΦΩΝΟΥΛΑ!
«Σοφία παιδί μου είσαι καλά γιατί με κοιτάς έτσι;;» Μου είπε και με ξύπνησε από τις σκέψεις μου.
«Εε ττττίποτα εγώ φφφ-φεύγΩ...»
Δεν μπορούσα να αρθρώσω λέξη. Μόλις τώρα νιώθω πολύ ένοχη για πολλους λόγους. Πρώτον βοήθησα έμμεσα τον Νίκο να τους χωρίσει, δεύτερον δεν της λέω την αλήθεια τριτον σκέφτομαι περιεργα πραγματα για τον καθηγητή - αγόρι της... Πρωην δηλαδή. Αχχ τι λέω. Οχι οχι φωνουλα δεν θα με τρελάνεις εσύ.

Εβελινας POV
Ειμαι σπίτι. Πηγαίνω στην κουζίνα και βλεπω την μαμά μου να μαγειρεύει.
«Μαμα»
«Τι κανεις εδώ τόσο νωρίς;»
«Συνέβη κατι Εβελίνα;;»
«Ναι.Μαμά θέλω να φυγω από το σχολείο. Θέλω να πάω καπου αλλού.»
«Τι;; Μα πως;;»
«Μαμά σε παρακαλώ κανε μου τη χάρη.»
Εκεινη την ώρα ακούω τα κλειδιά στην πόρτα. Ο μπαμπας θα είναι.
«Οικογένεια..»
Ειπε. Διακρίνω μια χαρά στον τονο του. Κριμα που δεν μπορώ να πω το ίδιο και για μένα.
Ειμαι ενα χάλι. Ο ανθρωπος που αγάπησα με κατέστρεψε. Με πατησε και με σκότωσε.
«Που ειναι οι γυναίκες του σπιτιού μου;;» Ξαναφώναξε .Ήρθε στην κουζίνα με ένα χαμόγελο που αστραφτε.
«Μπαμπα ξερω οτι θα επρεπε να ειμαι σχολείο αλλα..»
«Μην πεις τιποτα! Βεβαια σήμερα ήταν η τελευταια μέρα στο σχολειο σ..»
«Τι;; Γιατι;; Πως το έμαθες;»
«Ποιο να μάθω;»
Έχω μπερδευτεί αγρια.
Τι γίνεται;;
«Πήρα μετάθεση στην Αγγλία!»
«ΤΙ;;» Φωναζουμε ταυτόχρονα εγώ και η μαμά μου.
«Ναι!  Μεθαυριο φευγουμε!!»
«Η μαμα σου το ήξερε οτι το περίμενα...»
Μου εξηγεί.
«Αλλά δεν σου είχα πει τιποτα γιατι δεν ήξερα οτι ήταν σίγουρο.»
Όντως.. η φωνή της μαμάς μου μαρτυρούσε τη χαρά της ενώ η δικιά μου το φόβο και τη λύπη. Ήθελα να φύγω απο δω.. αλλά οχι να φυγω και τόσο μακρια;; Δηλαδή δεν θα το ξαναδώ ποτέ;;
Οχι οτι με νοιάζει δηλαδή. Με πρόδωσε. Με έκανε να νιώθω ενα σκουπίδι μεσα σε 2 δευτερόλεπτα. Από την ώρα που είδα την φωτογραφία έτσι νιώθω.
Δεν το πιστεύω. Ειμαι θυμωμένη αλλά και παλι θα αφήσω τα πάντα. Την καθημερινότητά μου.. εδώ που τα λέμε ποια καθημερινότητα;;
«Νομιζα οτι θα χαιρόσουν Εβελίνα!»
Με ξυπνάει ο μπαμπας.
«Ειναι λιγο δύσκολο να το χωνέψω αλλά πιστέυω οτι ειναι το καλύτερο δώρο που θα μπορούσες να μου κάνεις μπαμπάκα.»
Τον αγκαλίαζω αναζητώντας λιγη αγάπη που την έχω τόσο ανάγκη. Νιώθω τόσο μόνη.
Τόσο άδεια και τώρα τοσο αναστατωμένη.
«Αν θες μπορείς να πας αυριο να τους αποχαιρετήσεις όλους.»
Μπορεί να φανεί περίεργο αλλά θέλω να το κάνω.
Θα πάω.

Την επόμενη μέρα~
Σοφιας POV
Περασε η πρώτη ώρα και η Εβελίνα δεν εχει έρθει..
Ο Στέφανος ειναι ένα ράκος. Ο γλυκούλης μου αχχ τι λέω. Οπως καταλαβαίνετε αυτές οι σκέψεις εχουν χειροτερέψει.
Δεν αντέχω αλλο.
Χτυπάει το κουδουνι και παω να βρω τον Νικο
Κάθεται μόνος του σε ενα παγκάκι.
«Σε έψαχνα» του λέω.
«Μπα μπα μπα.. Τι θες;; Οπως βλεπεις επχω σταματήσει να σε ενοχλώ.. Δεν αντεξες μακριά μου ετσι;;» Ειπε γελώντας στραβα.
«Χα χα χα.αστεακι. Πας καλά αγόρι μου;; ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΚΑΝΕΣ ΑΥΤΟ;;»
«Ποιο ;;»
«Γιατί εστειλες αυτή την φωτογραφία στην Εβελίνα;»
«Εγω να την προστατέψω ήθελα!»
«Αστα αυτά Νικολάκι. Σε ξέρω πολυ καλά και ξέρω οτι το βρωμοχερό σου κρύβεται πίσω απο όλα αυτά. Ξέρασε τα όλα . Τι έκανες!!;;»
«Ακουσε με Σοφάκι. Εμένα Νικολάκι δεν θα με ξαναπεις και πιστεύω να με απειλείς. Ειδικά ΕΣΥ εμένα.» Μου ειπε κουτώντας με υποτιμητικά.
«Σε λυπάμαι» του λέω.
«Τον εαυτό σου θα επρεπε να λυπάσαι.»
Φέυγω και αρχίζω να κλαίω. Ακούω το ονομά μου. Γυρνάω και ειναι ο Στέφανος. Μου κάνει νόημα να πάμε στις τουαλέτες.
«Τι  έχεις ;»
Μου λέει αφου μπαίνουμε μέσα.
«Τιποτα»
«Αφού κλαις! Τι εγινε με την Εβελίνα;»
«Εγώ φταίω για όλα»
«Μην το ξαναπεις αυτό! Γιατί; Εσύ δεν εκανες τιποτα!»
«Μπορεις να με αγακαλίασεις; Το έχω ανάγκη.»
Δεν ξερω γιατί το ειπα αλλά πραγματικά το ειχα ανάγκη.
Μα αγκάλιασε . Νιώθω τοσο ωραια. Το ξέρω οτι ειναι μια  μορφή προδοσίας αλλά δεν μπορώ.
«Μπράβο!»
Ακούω την φωνή της Εβελίνας  και τον σπρώχνω μακριά.
«Βλεπω δεν αργήσατε να με αντικαταστήσετε. Βρηκατε συντροφία!!» Γρύλισε.
«Εβελίνα να..»
Προσπάθησα να πω αλλά μάταια.
«Εγώ φταίω. Που ήρθα να σε αποχαιρετήσω. Νόμιζα πως ήσουν φίλη μου αλλά τελικά είσαι ενα φίδι.Όσο για σένα.. Ωραίος καθηγητής. Στην αρχή μου αρέσει που μου έκανες και τον δύσκολο.Αλήτη! Βλεπω γουστάρεις πολύ τις μαθήτριες ετσι;;»
«Εβελίνα να σου εξηγήσω»
«Τιποτα να μην μου εξηγήσεις»
«Σας μισώ»  ξαναειπε. Το εννοει. Με μισεί.
«Γγιατι να μας αποχαιρετήσεις;;» Τη ρωτάω.
Όντως γιατί;!
«Φεύγω για αγγλία Ο πατέρας μου πήρε μετάθεση. Τώρα εχεις το πεδίο ελεύθερο Σοφία»
«Φεύγεις χωρίς να ξέρεις την αλήθεια»
«Δεν χρειάζεται να ξέρω τιποτα. Έχω μάτια και βλεπω. Για μένα είστε νεκροί.»
«Εβελίνα περίμενε!!» Φωνάζει ο Στεφανος και τρέχει από πίσω της. ΣΚΑΤΑ.

Εβελινας POV
«Εβελίνα» ακούω τη φωνή του. Τον συχαίνομαι.
«Μωρό μου ακουσέ με»
«Μπα ;; Δεν φοβάσαι μην μας δει κανείς;»
«Σε παρακαλώ. Δεν εγινε ποτέ όλο αυτό. Ή τουλάχιστον ήμουν μεθυσμένος αν έγινε. Η νανσυ φταιει»
«Δεν με νοιάζει Στέφανε.»
«Δεν με ενδιαφέρεις πια»!!!
Ήταν η πρώτη φορά που το είπα και συνειδητοποίησα οτι ειναι αλήθεια.

😱😱😱 Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΡΓΟΤΕΡΑΑΑ