Στον έρωτα όλοι μαθητές...

Μια απρόσμενη επίσκεψη.

«Τιποτα μωρό μου τιποτα»
«Μωρό σου;» Λεει ο Στεφανος με ενα ύφος σαν να μην μπορούσε να το πιστέψει.
«Ναι εχετε κανένα πρόβλημα κύριε Ιωάννου;»
Απαντάω θέλοντας να τον εξοργίσω.
Ξαφνικά με τραβάει και με κατευθύνει εξω από το μπαρ.
«Γιατι ήρθες;;»
«Τι λες;»
«Ήξερες πως σε αυτό το μέρος ειναι πολύ πιθανό να ειμαι και εγώ! Γιατί ήρθες;;»
«Γιατί ήθελε το αγόρι μου! Εσύ πήγαινε με την μελουσσα γυναικα σου και παρατα με!!»
Με τραβάει από το χερι και με φέρνει κοντά του. Τα χείλη μας βρισκονται πολύ κοντα..
Εκλεισα τα μάτια μου ελπίζοντας πως θα με φιλήσει. Αλλά αντίθετα μου ψυθίρησε
«Δεν αξίζεις μια»
Και μπήκε ξανά μέσα στο μπαρ αφήνοντας με μόνη. ΤΙ;; Γιατι μου το ειπε αυτό τώρα;; Γιατί όλα να ειναι δύσκολα Γιατι;; Εκανα μια βλακεία.. Αλλά όλοι δεν αξιζουμε μια δεύτερη ευκαιρία;
Μπηκα ξανα μεσα στο μπαρ και εκανα νόημα στον Αλεξ να παμε σπιτι. Δεν αντεχα να τον βλεπω αλλο με αυτην.

_________
Το αλλο πρωι ξύπνησα στην αγκαλιά του Αλεξ. Δεν ειχα ξυπνήσει ακόμα και έτσι καθησα λιγο να την κοιτάω. Αχχ ρε Αλεξ δεν σου αξίζω.. Μακάρι να σε ειχα γνωρισει πρώτο. Ίσως τότε όλα να ήταν διαφορετικά. Αλλά ποιον κοροιδέυω.. Τότε ήμουν ενα ανώριμο κακομαθημένο κοριτσάκι. Αυτός ομως με άλλαξε.
Σηκώθηκα γρήγορα και πήγα στην κουζίνα. Δεν αντεχα αλλο να τον σκέφτομαι. Επρεπε να το πάρω απόφαση οτι ειχαμε τελειωσε.
Ξαφνικα χτυπαει η πόρτα.
Η καρδια μου χτυπαει τοσο δυνατα που ειναι ετοιμη να σπασει... Και αν ειναι αυτος;;;
Πλησιαζω την πορτα την ανοιγω και αυτο το ατομο που ειδα ήταν το τελευταίο που περίμενα να δω.
«Νανσυ;»
«Γεια σου Εβελίνα. Μπορώ να περάσω ;»
«Οχι βέβαια! Πως τολμάς και έρχεσαι εδώ μετά από όλα αυτά που κου έχεις κανει!!!»
«Σε παρακαλω ειναι μεγαλη ανάγκη να σου μιλήσω»
«Γιατι;»
Δεν μπορουσα να πιστέψω το θράσος της.
«Ερχομουν συνεχως για να σου μιλήσω αλλά παντα ελειπες»
«Ναι ειχα φύγει στο εξωτερικό»
Της απαντησα και μεσα μου ευχομουν να τσακιστει να φύγει. Με πληγώνει η παρουσία της. Με κανει και αισθάνομαι χαζή γιατι εχασα δυο σημαντικους ανθρωπους της ζωής μου εξαιτίας της και πανω απ'όλα διέλυσα μια φιλία 6 χρόνων.
«Εμαθες οτι ο Στέφανος παντρεύεται;;»
Με ξυπνησε από την νοσταλγία μου.
«Εε ναι.»
«Θελεις να του το χαλασουμε;;; Εχω ενα τέλειο σχέδιο...»
«Οπα περιμενε. Ερχεσαι μεχρι εδω για να μου πεις τι;;; Να χαλάσω τη ζωη ενός ανθρώπου επειδή πολύ απλά δεν ειμαι μεσα σε αυτήν;;; Δεν μετάνιωσες ετσι;; Μου κατέστρεψες τη ζωή με το ηλίθιο σχέδιο σου και τολμας να μου ζητάς να συμμαχήσουμε;; Τι να σου πω κοπελα μου.»
«Να μην μου πεις τιποτα! Καταβάθως είμαστε ίδιες απλά δεν θες να το παραδεχτείς.»
«Σήκω και φύγε από το σπίτι μου αυτή τη στιγμή!!»
«bae τι εγκινε;»
Ακουσα την φωνή που ήλπιζα να μην ακούσω.
«Τιποτα μωρό μου τιποτα. Εδω με την κοπελα μιλούσαμε!»
«Βλεπω αυτο ειναι το καινούριο σου αγόρι! Του εχεις πει για τον ΣΤΕΦΑΝΟ;;»
«Στεφανος;; Ειναι το παιδι που ειδαμε yesterday σω-στα;»
Με ρωτάει ο Αλεξ. Θα την ΣΚΟΤΩΣΩ.
«Εφευγες Νανσυ. Έφευγες.»
Την σπρώχνω και της κλείνω την πορτα στα μούτρα. Δυστυχώς όμως εκρεμμούσε ακόμα ενα θεματάκι.
«Τι γινεται με τον Στεφανος;;»
Ωχχχχ

Heyyy Girls!!
Το ξερω ειμαι απαράδεκτη😂
Εχω να ανεβασω εδω και ενα μήνα. Συγνωμη αλλά δεν εχω πολύ χρόνο να ανεβάζω. Ελπίζω να σας αρέσει και αυτο το κεφάλαιο💜
Μπαιι💜