Caught by You

Hoofdstuk 5:

Langzaam open ik een oog, bang om verblind te worden door de zon. Alleen gebeurd dat niet. Het is nog steeds zwart. Daarom open ik de andere ook maar dat maakt geen verschil. Ik probeer mijn mond te openen maar iets blokkeert dat. Ik merk nu pas dat mijn mond dicht zit geplakt. Ook mijn polsen zitten aan elkaar vast achter me rug. Net zoals mijn enkels. Ik kan geen kant op. Waar ben ik? Dan herinner ik me iets vaags over de terug reis. Ik ben nooit thuis aangekomen! Er was een knal en daarna niks. Daarna werd het zwart, net zoals dat nu is.

Ik probeer mezelf los te wrikken maar het heeft geen zin. De touwen zitten te strak en hoe meer ik beweeg, hoe strakker ze te komen zitten. Het touw schuurt in me huid. Na een poosje staak ik de poging om los te komen. Ik spits mijn oren en probeer naar de omgeving te luisteren. Ik hoor een gehijg. Hetzelfde gehijg als toen. Ik hoor ook voetstappen. Opeens hoor ik een adem bij me oor. 'Goedemorgen Leah' hoor ik hem sensueel zacht zeggen. Ik verstijf door zijn stemgeluid. Ik voel een zachte hand mijn wang strijken. Hij doet langzaam de blinddoek af. Als eerste zie ik een zwarte muur voor me. Ergens in een hoek zie ik een groot bed staan. Verder is er nog een bureau, een kast en een kleine tv. Meer past er ook niet in.

'Vind je het mooi?' vraagt hij met nog steeds zijn sensuele stem. Ik negeer zijn vraag en probeer nog een keer om los te komen. Ik hoor hem lachen terwijl hij voor me komt te staan. Ik kan hem nu pas bekijken. Hij heeft zwart haar met lichte, felle, blauwe ogen. Zijn lippen zijn dieprood. Verder is zijn gespierde lichaam bedekt met een zwart shirt en een normale zwartachtige spijkerbroek. Ik schat hem rond begin twintig.

Zijn ogen glimmen als hij de angst in mijn ogen ziet. Langzaam trekt hij de tape van mijn mond af. Hij doet het zo langzaam dat ik het in elke cel van mijn lippen kan voelen. 'Denk er maar niet aan om te schreeuwen of elke vorm van praten. Ik wil totale rust horen' fluistert hij. Ik huiver van zijn stem en adem dat over mijn huid glijd.

Dan gaat hij achter me staan en legt hij zijn handen op mijn schouders. Zachtjes streelt hij mijn schouders en mijn nek. Langzaam gaat hij iets naar beneden. Zodra hij bij mijn handen is, maakt hij ze los van het strakke touw. Hij doet het touw in zijn zak.

Dan pakt hij een stoel en gaat recht tegenover me zitten. Hij kijkt me zo recht in de ogen dat ik het gevoel heb dat hij dwars door me ziel heen kan kijken. 'Ik heb je nog nooit van zo dichtbij kunnen bewonderen.' Betekend dat hij me heeft bespied? 'Zo'n mooi meisje met zo'n zwarte ziel. Arme meid.' Langzaam komt er een kleine glimlach op zijn lippen. 'Gelukkig maar dat ik je nu goed ga verzorgen. Dan kan er niks naars meer gebeuren in je kleine leventje.'

'Wie bent u?' vraag ik zo zacht mogelijk. Toch hoort hij me. Hij staat ruw op. 'Ik zei dat je niet mocht schreeuwen of elke vorm van praten! Ik hoorde je praten. Wat is er zo moeilijk aan luisteren?' schreeuwt hij. Ondertussen is hij heel dichtbij gaan staan. Ik kijk hem heel even voorzichtig aan maar ik zie meteen dat hij woedend is. Snel draai ik mijn blik naar beneden.

Opeens voel ik een harde klap tegen mijn wang. Snel daarna voelt het alsof mijn wang in de brand staat. Vlak daarna voel ik een dreun tegen mijn neus. Ik voelde hem zelfs kraken. Uit een reflex beschermen mijn handen mijn gezicht. 'Je moet naar mij luisteren Leah. Elke vorm van tegenspraak word bestraft. Elke vorm van luisteren word beloont. Vanaf nu is alles wat ik je zeg, alles wat je moet doen' fluistert hij in mijn oor.

Hij loopt weg uit de kamer en laat me alleen. Zodra hij weg is, adem ik een paar keer goed door. Wat is er in hemelsnaam net gebeurd? Waar ben ik? Wie is hij? Zo veel vragen onbeantwoord.

Langzaam knoop ik het touw los van mijn enkels. Ik zie dat daar geen striemen op gekomen zijn in tegenstelling tot mijn polsen. Die zitten onder de rode striemen. Zodra ik een beetje op adem ben gekomen, sta ik op om de kamer te onderzoeken. Het is een klein kamertje. Het bed neemt bijna de helft van de ruimte in beslag. Verder zijn twee muren zwart geverfd. De andere twee zijn rood. Er staat een kleine kast in de hoek naast een bureau. Tegenover het bed staat een kleine televisie. Dat is dan ook meteen de enige luxe.

 Ik zie verder nog twee deuren. Ik loop naar de eerste toe maar zie al meteen dat ik daar een sleutel voor nodig heb. Er is namelijk alleen een sleutelgat, maar geen klink. De andere deur heeft wel een klink. Ik open de deur en zie tot mijn verbazing een best wel luxe badkamer. Ik zie een groot bad met een douche erboven. Ook zie ik een wasbak met spiegel en een toilet. Ik loop de badkamer weer uit en loop direct naar het bed. Ik stort mezelf erop en sluit voor eventjes mijn ogen. Langzaam, zonder dat ik het besef val ik in een diepe, onrustige slaap.

Na een tijdje open ik me ogen weer. Langzaam wrijf ik de slaap uit mijn ogen en veeg ik het beetje kwijl bij me mond weg. Dan ga ik zittend op het bed zitten en staar ik een beetje voor me uit. Na een tijdje besluit ik om te kijken wat er in de kast zit. Of er überhaupt iets in zit. Ik loop er naar toe, wat letterlijk drie stappen is. Ik open de kast en zie dat hij gevuld is met allemaal kleren. Ik zie vooral veel korte jurkjes en mini rokjes, maar tot mijn opluchting ook een paar broeken en shirts. Verder ligt er nog sexy lingerie. Het zijn allemaal setjes. Als laatste liggen er nog sokken.

Na een tijdje besluit ik een douche te nemen. Eerst loop ik naar de kast om wat nieuwe kleren te pakken. Ik besluit een shirt te pakken en een spijkerbroek. Ook pak ik een setje lingerie en een paar zwarte sokken. Dan loop ik naar de badkamer. Voordat ik me uit kleed ga ik opzoek naar handdoeken en shampoo. Ik vind ze al snel in een kastje onder de wasbak.

Ik kleed me snel uit en spring snel onder de douche die ik al aan had gezet. Ondertussen is het water al lekker warm geworden. Na een half uurtje alle spanningen eraf te hebben gewassen, stap ik uit de douche. Na het afdrogen en aankleden loop ik weer terug naar de kamer. Ik ga maar op het bed liggen en zet de televisie aan. Iets anders heb ik toch niet te doen.

Ik heb eindelijk een leuk programma gevonden als ik voetstappen hoor. Ik zet het geluid van de televisie iets zachter zodat ik het beter kan horen. Ik hoor ze nu een stuk harder en voor ik het kan beseffen hoor ik al het slot bewegen. Snel zet ik de televisie uit. Het is weer diezelfde man die naar binnen komt. Hij doet de deur achter zich weer op slot. Hij blijft even bewegingloos staan, met zijn rug naar mij gekeerd. Door de spanning houd ik me adem in. Langzaam draait hij zich om.