Gajeel ertesi gün yine aynı saatlerde parka gittiğinde mavi saçlı kızı ağacın altında göremeyince hayal kırıklığına uğradı. Aslında kızın her gün gelmiyor olduğunu tahmin etmişti ama yine de onu bulacağını düşünmüştü.
Belki daha sonra gelir diye düşünerek kızın oturduğu ağacın karşısındaki ağacı 'kendi ağacı' seçerek ağacının altına oturdu. Müzik dinleyerek etrafı izlerken havanın kararmaya başlamasıyla yerden destek alarak ayağa kalktı ve yavaş yavaş yürümeye başladı.
Ondan sonraki günler de aynı şekilde geçip giderken Gajeel umudunu kaybediyordu. Belli bir süre sonra, bu son gidişim demesine rağmen ertesi gün kendini yine parkta buluyordu.
Iki hafta sonra Gajeel iyice umudunu kaybetmişti. Parka gidiyor, umutsuzlukla etrafa bakınıyor ve hayal kırıklığıyla evine dönüyordu.
Artık kızın birdaha gelmeyeceğini düşünmeye başlamıştı. Belki de kız oraya ilk defa gelmişti ve bir daha gelmeyecekti. Böyle düşünmek umudunu iyice kırıyordu.
O gün yine parka gidip etrafta o kızı ararken pes etmek üzereydi. Tam umutsuzlukla ağacın altına çökmek üzereydi ki ilerde gördüğü mavi saçlarla bir an bocaladı. Elini ağaca koyup ordan destek alırken gözlerinin parladığını hissediyordu.
Mutlulukla gülümseyerek ağacın altıma otururken kızın etrafı gülümseyerek izlediğini fark etti. Gözlerini kızdan çekmeye çalışırken kızın ona selam vermesiyle bir an duraklasa da o da aynı şekilde selam verdi.
Ama o kadar zamandır kızı tekrar görmenin umuduna tutunmuştu ki kızı tekrar gördüğünde ne yapacağını hiç düşünmemişti
Ayağa kalkıp kızın yanına gidecekken birden durdu. Kızla ne konuşabilirdi ki? Ne yapması gerektiğini düşünürken kızın ona baktığını görünce kafasını hafifçe sallayarak kararsızlığından kurtuldu ve kıza 'İyi günler' diyerek parkın çıkışına doğru ilerlemeye başladı.
Bir taraftan kızı tekrar görmüş olmanın verdiği sevinç, bir taraftan kızla konuşmamış olmanın verdiği üzüntüyle ilerlerken birden durdu. Uzun zamandır kızı orada beklediği için parkı iyice öğrenmişti. Demek ki kızla park hakkında çok rahat konuşabilirdi. Elini alnına vurup geri dönerken geç kalmamış olmayı umut ediyordu.
Parka tekrar girip ağacın yanına gittiğinde kızı göremeyince hayal kırıklığıyla doldu. Tam geri dönecekti ki kızın oturduğu ağacın altında sarımsı bir şey gördü. Ağacın altına gidip baktığı zaman kızı ilk gördüğünde kızın okuduğu kitap olduğunu farketti. Şaşkınlık ve sevinçle kitaba bakarken kitabı orada bırakamayacağına karar verdi.
Kitabı alıp incerken bir taraftan da evine doğru yürüyordu. Kitabın adı "Kitap Hırsızı"ydı. Kendi kendine gülerken bir taraftan da 'İyi de ben çalmıyorum ki. Ona geri verebilmek için alıyorum.' diyerek kendini rahatlatmaya çalışıyord. O sırada aklına kızın, kitabın içine ismini yazmış olabileceği geldi ve kitabın kapağını açtı.
'Levy McGarden ^-^'
Kitabın içine elle yazılmış ismi okurken en azından kızın ismini öğrenmiş olmanın sevinciyle gülümsedi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yunikuna Aki /GaLe\
FanfictionEşsiz bir sonbaharda, elinde kitapla parka gelmiş, bir ağacın dibine oturmuş, düşen yapraklar eşliğinde kitabını okuyordu. Eşsiz bir sonbaharada, bir ağacın dibine oturmuştu ve elinde kitabıyla ağacın dibinde oturup kitap okuyan karşısındaki mavi sa...
