One Shoty

~Natale. Temps de Noël - Thilario~

  * Natale - Świąteczny Czas/ Boże Narodzenie (włoski)
* Temps de Noël - Świąteczny Czas (francuski)  
*Thilario - Ship Ilaria Vulcano oraz Thomasa Nother.

 Shot o pewnej parze przyjaciół. O Ilario i Thomasie, którzy pochodzą z książki ''Cieniści'' z mojego profilu. Tę krótką historyjkę dedykuję mojej niuni  Wolf_Houling ♥.

Słowniczek włoski: 

* Vostra Maestà - Wasza wysokość

*Principe - Książę

*Certo, vostra maestà reale - Oczywiście wasza wysokość

*Buon mondo - Wesołych świat

*grazie - Dziękuję

*cavalli - Konie 

♣♣♣

Szedłem przez długi korytarz, który prowadził do moich zamkowych komnat. Mijałem właśnie witraże przedstawiające historię powstania Agatu, gdy przypomniałem sobie o tym, iż nie zaniosłem ojcu części potrzebnych mu dokumentów do dalszej pracy. Zatrzymałem się, machnąłem ręką nie wiadomo właściwie, po co i westchnąłem odwracając się jednocześnie w stronę witrażu przedstawiającego erupcję wulkanu.

Dwa dni przed świętami, a ja z ojcem jesteśmy zawaleni robotą. Toż to szkodzi naszemu zdrowiu, ale nikt o tym nie pomyśli, bo jesteśmy rodziną królewską!

Oparłem czoło o zimną powierzchnię kolorowego szkła i wypuściłem ciężko powietrze, przez co na szybie pojawiły się obłoczki pary od mojego oddechu, oczywiście pachnącego mięto w razie gdyby pojawiła się jakaś piękna kobieta w potrzebie.

Usłyszałem jakieś lekkie, ledwo słyszalne kroki. Zerknąłem kątem oka na białowłosego służącego, który właśnie szedł w moją stronę.

– *Vostra Maestà, czy coś się stało? – spytał zmartwionym głosem w moim ojczystym języku, kiedy akurat odwróciłem się do niego przodem.

– Nic.. – Zawahałem się chwile. – Albo może zaniósłbyś mojemu *padre te dokumenty? – Wskazałem na jeden z trzech plików kartek, które położyłem na marmurowym parapecie.

– Oczywiście *principe Ilario. – Przytaknął szybko i z zapałem szarooki, przeczesując jeszcze lekko włosy palcami, aby nie wpadały mu do oczu. Uśmiechnąłem się na ten gest i zadowolony podałem mu wybrane dokumenty dla ojca.

Przynajmniej oszczędzę stopy, dzięki czemu nie będę miał żadnych otarć lub bąblów, a to byłby skandal gdybym ujrzał na mojej nieskazitelnej skórze takie uszkodzenia!

– Król jest u siebie w gabinecie, przypomnij mu jeszcze proszę o tym, że dzisiaj wyjeżdżam do Szafiru na święta - poinstruowałem go i posłałem mu swój jeden z najlepszych uśmiechów, po czym poprawiłem jego czarno-biały uniform.

Raz na dwa lata jeździłem na Święto Zimnego Oddechu Natury do mojego najlepszego przyjaciela księcia Thomasa, a on do mnie. Nikt nigdy nie zgłaszał pretensji, iż spędzaliśmy razem ze sobą ten wyjątkowy czas, gdyż robiliśmy to odkąd byliśmy dziećmi. Jeden rok u niego, jeden u mnie.

Niestety w tym roku była duża szansa, że się trochę spóźnię na oficjalną kolację w stylu francuskim, a to wszystko przez te durne dokumenty i rozliczenie królestwa, które trzeba było później wysłać do Rubinu.

– *Certo, vostra maestà reale – Skłonił mi się w pas, trzymając w mocnym uścisku ważne dokumenty, aby się nie rozsypały i odszedł szybkim krokiem w stronę schodów. Po chwili jego ubrana w czarno-biały uniform sylwetka znikła mi z oczu, a ja zadowolony udałem się do swoich pokoi.