Seconds of Him (Book Two)

{5} Busan

[Yoona's POV]

For all this time, I need to be free na. Malaki na ako at di na ako bata. In-enroll na ako ni Taeyeon dun sa pinasukan ko dati. Hayyst. Buti naman at wala si Donghae na dun. Psh.

Wait.... wait.... may napansin ako sa school kanina. Nandun si Sehun. OMG! Don't tell me na dun siya papasok. Waaaa~ I cannot. Should I tell this to Tiffany? What to do? Maybe she knows it. She's his girlfriend. Anyways, wala akong pakialam.

Kainggit. Bakit si Sehun nandito? Si Luhan wala. Ang unfair naman nun. Hoy, buhay ni Yoona! Bakit ang selfish mo? Nakakainis. Sana nandito na din si Luhan.

Pero ang Snobber ni Sehun. Nakita niya naman ako eh. Binati ko pa siya. Then, inirapan lang ako. Cold! Itanong ko kaya kay Tiffany. Yeah, that's right.

Pumunta ako sa baba para kausapin si Tiffany. Nakaupo lang siya sa set and nanonood. Medyo paga ang eyes nya. What just happen to her? Paki-explain.

Lumapit ako sa kanya. Tapos umupo. Pero di nagpapahalata na may curiosity ako na itinatago. Kilala ko yan si Tiffany. Lakas ng pakiramdam niyan. Lalo na kapag niloloko siya.

Kinulbit ko siya. "Tiffany!" Sabi ko, sabay ngiti. Tumingin siya sa akin. Pero tinaliwas niya ulit ang tingin.

"What happen?" I asked her. Kapal ng mukha, Yoona. She shrugged. "Tiffany, when I got a break-up with Luhan. You are there for me. Para alalayan ako. Now, I think I need na bumawi sayo this time. So tell me, what happen?"

May tumulo na luha sa mga mata niya. Tss. Kumuha ako ng tissue para punasan yun. Nakakaawa siya. Ano ba talaga ang nangyari? Puro na lang siya iyak. Di man lang magsalita. Tinignan ko lang siya. Ayoko na kulitin siya para sabihin sa akin ang lahat. Maybe, she's afraid to tell everything. I'll give her time.

Bumaba naman si Taeng galing sa kwarto. Nakita nya si Tiffany. Agad naman siyang umiwas. Akala ko naman i-comfort niya. Di ko gets ha. Di kasi ako nakakapag-Twitter. Kaya di ako updated. *insert evil laugh*

Sinundan ko naman si Taeng. "Taeyeon, anong nangyari?" tanong ko. Naupo naman siya sa dining table. Kaya naupo na din ako.

"Nevermind. It's just that she didn't follow what we told her." Seriously, nosebleed.

"Huh?" Ang slow ko naman. Di ko gets. Oh, ayan umaamin ako.

"You didn't get it. It's hard to explain. Ito na lang. Tutal di ka naman updated. They broke up." OMGG! Never expected. Di hinala ko lang talaga yun. Pero totoo pala. Nagulat na lang ako.

"Oh? Yun lang naman pala. Eh bakit ka galit?" tanong ko. Tinignan nya ako ng may pagkainis. Uh-oh, patay na ako.

Kumuha siya ng tinidor. Maawa ka, Taeyeon. Di na nga ako kukuha ng chismis. Nagtatanong lang naman ak eh. Ano bang masama ang ginawa ko? Patawad!

Biglang nag-snap siya ng fingers. "Yoona!" sabi niya. "Tulala ka na naman."

Aish. Kala ko naman papatayin nya ako. Yun pala, kakain lang siya. Sorry, yung braincells ko ayaw gumana eh.

Tutal at 10:30 am na. Gusto ko muna maggala. Yung ako lang mag-isa. Nakakayamot kasi pag may kasama. Okay lang kahit tawagan nila ako ng loner. What do they care? 

Teka, teka. May natanggap na ba ako ng message galing kay Luhan? Wala pa. Eh call? missed calls? None.

Ngayon ko lang pala naalala na may manliligaw ako. Medyo napadala lang sa problema. Mianhe. Pero feeling ko ang sasabog ako. Ang init ko kasi. I don't what my heart feels. Para bang nabasag na lang ako bigla.

Nevermind. Wala muna ako sa mood para makausap si Luhan. Tinatamad ako.

---

Napadpad ako dito sa Busan. Hindi ko alam kung bakit ako nakapunta dito. Ang layo kaya ng Seoul papunta dito. Actually, parang dinala na lang ako ng Destiny.

Huh? Destiny? What am I saying about? Ang weird ko. Medyo nakakaaliw din kasi nakakalimutan ko ang problema.

Naglakad-lakad lang ako sa may Cherry Blossoms. Napansin ko na sakto yung damit na suot ko. I really like it. Boahahahaha

*boooo*

I felt a tingling sensation. I turned my face in front of someone to know who's it. And unfortunately, waley.

Nakaramdam tuloy ako na may pagka-creepy sa place na 'to. Medyo wala kasing tao ngayon. It's not weekend. All Koreans are at work. I miss this.

My sisters always bring me here. Fyi, except kay Yuri. Mataray siya sa akin. Sometimes, I don't really treat her like my real sister. Because malandi siya. Sorry for the term.

*poke*

Napalingon naman ulit ako. OMG. OMG. Ang creepy na ahh. Hindi ko 'to kaya. Tigilan niya akong masasamang espiritu diyan. Papatayin ko kayo. Dead na nga pala sila.

"Ibwa! Dangsin-eun nugu yo?" (Hey! Who are you?) tanong ko. Creepy.

"Ibwa! Naneun dangsin-i geuliwoyo." (Hey! I miss you.) respond niya naman. Ang creepy na talaga eh. Di ko na kaya. Sana naman magpakita na siya.

"Yoona??" napalingon ako. Laking gulat ko nakita ko si Sehun. Agad naman akong lumapit sa kaniya. Then, I hugged him.

"Sehun, may kumausap sa akin na bad spirit. Nakakainis. Sabi pa nya miss niya na daw ako." Sabi ko naman. Natatawa naman siya. Disappointed. "A-anong nakakatawa?" tanong ko. tapos hinampas ko siya.

"Aray!" Sabi niya. Tapos minasmas niya naman yung braso na hinampas ko. "Bakit ka ba gigil na gigil?"

"Eh may bad spirit. Nakakatakot." Sagot ko. Tumawa na naman siya. Okay. -_- Pinat nya yung ulo ko. Tapos ginulo ang buhok.

"Gaga ka talaga noh?" Sabi nya. Don't he dare.

"Tanga ka naman. Babo!" Sabi ko sa kanya. Tapos tinalikuran ko siya. Siya naman lumakad sa kabilang direksyon.

"H-halaaaa~ Mayroon diyan bad spirits~ Ooohh~" Nung sinabi nya yun. Tumakbo ako papunta sa kanya.

Humawak ako sa braso nya. "Waaah. Sehun, hatid mo na ako pauwi. Please? Please?" Yan na naman siya sa tawa nya. Nakakayamot na! Cute nya eh. Huh? Wala akong sinabi.

"S-sino bang may sabi na pumunta ka dito mag-isa?" tanong niya.

"Yung mga paa ko. Kinaladkad ako dito." sabi ko. "W-wait nga lang. Bakit ka nandito?"

"Naggagala ako dito sa Busan." sagot niya. alam ko yun. tss.

"Aniyo. Bakit ka nandito sa Korea?" Tanong ko naman sa kanya.

"Hard to explain. I-explain ko sayo in the right time." Sabi niya naman tapos lumakad palayo.

"Eh. Where's Luhan?" Tanong na di ko man lang naisip bago ko sabihin. Tiningan niya ako nang nakakatakot. Alam ko na yun. Aasarin nya na naman.

"Wala. Patay na." seryoso niyang sabi.

"ANOOOO?!!" Sigaw ko. Napatingin sa akin yung nga tao. Nakakahiya na naman. Bigla na lang pumatak yung luha ko. Lumapit siya sa akin.

"Ayos lang yan, Yoona." Sabi nya. Tapos pinunasan ang luha ko. Anong ayos lang? Gago talaga 'to!

"Tss." sabi niya. di ko siya pinansin. patuloy pa din ang pagbagsak ng luha ko. bakit ganun? wala munang tense bago nya sabihin sa akin.

"Yoona! Ano ka ba? Joke lang yun." Tapos natawa na naman siya. Arghh!

Di ko alam kung anong gagawin ko sa kanya.

--------------------------------------------

Feedbacks po. Mag-UD po ako kapag madaming magkagusto sa Story na ito. Para po alam ko kung itutuloy ko pa. Thank you po!