Chapter 7 - Dumbfounded

3.5K 130 6
                                    

Chapter 7 -  Dumbfounded

"D@mn you, Biancs! Don't do that again... please.. you scared the hell out of me." sabi ni Acacia pag katapos lumabas ng doctor at sabihin sa amin na negative ang lahat ng result ng test sa akin at makakalabas na din ako.

"You got us worried, Batchy." sabi ni Justine and I feel sincerity in her voice while looking at me. It took me a day bago kasi ako magising and the doctors are worried dahil hindi pa ako nag kakamalay at baka may negative effect yung pag kakauntog ko. Kaya't nung nagising ako ay agad nag undergo ng mga test just to check kung may effect ba yung pag kakauntog ko.

"Sorry that I get both of you worried." sabi ko sa kanila dahil ramdam ko yung pag aalala nila the moment I opened my eyes,

"It's fine pero please lang wag mo na kaming pag alalahin ng ganun." Sabi ni Justine " Pag ayaw mong mag training sabihin mo lang"

"Sira!" sabi ko saka binato siya ng apple na nasa tabi ko

"Pwede na akong libero." Sabi nito ng masalo niya yung mansanas na binato ko sa kanya

I chuckled pero bigla akong natigilan ng may bigla akong na alala.

"Hey, okay ka lang? May masakit ba sayo?" sunod sunod na tanong ni Acacia

I slowly look at Acacia and I see confusion in her eyes "Did...did..he..did he knows?" utal kong tanong as i feel the fear runs through me.

I see Justine look at Acacia habang ang huli ay nakatingin lang sa akin. Alam kong kahit wala akong sabihing pangalan alam na nilang pareho kung sino ang tinutukoy ko

"I don't think so." Acacia answered "Soon as we heard that you were rush to the hospital I immediately called ate Jessy." Dahil sa sinabi niya ay agad naman akong naka hinga ng maluwag.

Calling my Ate Jessy is the best thing to do in this situation. I need her para hindi makarating kung kanino man ang ngayri sa akin.

"Thank you." I said sincerely while smiling.

Acacia smile at me in return while comfort is visible in her eyes.

Alam ko kung ano ang pwedeng mangyari... just one wrong move.. lahat ng bagay na meron ako ngayon ay mawawala.

"I know the drill, Batchy." she said saka tumayo mula sa pag kakaupo nito sa gilid ko " But Ate Jessy was worried nung tumawag siya pero hindi siya maka uwi ngayon because of her business engagement." sabi nito at naiintindihan ko naman iyon. When her parents died in an accident siya na ang humawak sa mga negosyo nila. At the young age she became the CEO of a corporation. I know it wasn't easy but she managed to do it and I admire her for that. "Pero kabilin bilinan niya na mag uusap daw kayo pag balik niya. " Tumango naman ako. Wala rin naman akong ligtas, I really need to speak with my cousin even though I already knew what she will say.

"How's the kid anyway?" tanong ko ng bigla kong na alala yung batang niligtas ko.

"Okay naman." Sabi ni Justine "Galos lang daw ang nakuha nung bata, thanks to you." tumango naman ako. Knowing na okay yung bata makes me feel na worth it yung ginawa ko.

"I hope he will not get traumatize sa nangyari." I said dahil na alala ko kung paano niya ako tignan nung oras na iyon. I see fear in his eyes at that moment.

"Hope too." Justine said.

"Hindi mo ba tatanungin yung taong nag dala sayo dito sa hospital?" tanong ni Acacia kaya napalingon ako sa kanya.

The moment she asked that question, agad na sumagi sa isip ko si Gonzales. I remember how that Gonzales carried me with so much caution and urgency. I clearly remember how she looked at me that moment... her eyes are mixed of fear and concern.

She's the Phenom [GxG]Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon