Too Fool To Fall

Fool 3

Chapter 3

Dalawang araw bago magsimula ang unang araw ko sa university pero ni anino ni Rashid ay hindi man lang nagpaparamdam sa akin. Ilang linggo na rin akong hindi mapakali. Napatitig na lang ako sa phone ko, iniisip kung dapat ko ba syang tawagan.

Sa huli ay mas pinili ko nalang na itext sya.

To: Rashid Babe

Hey, how are you? Lunch tayo?

I immediately send the message but 10 minutes had passed at wala pa rin iyong reply. Very unusual.

I composed another one.

To: Rashid Babe

Reply now Rashid! I'm waiting.

Another minute passed pero wala pa rin. Hindi ko na alam kung ilang message na ang nasend ko at wala niisa doon ang nireplyan nya.

First day has come and I feel so excited. After ilang weeks, finally ay makikita ko na si Rashid. I just wore a simple pull over, a tight skirt and a heeled combat shoes. My sunnies is on my head and my Prada hangs freely on my shoulders.

Eyes are on me nang bumaba ako ng kotse.  I smirked. Kailan ba ako masasanay?

Inilibot ko ang tingin sa paligid. Maganda ang university na ito, dapat lang. Ang isang magandang nilalang na tulad ko ay di nababagay sa mga pangit na lugar. I checked the crowd. Good! Walang pangit sa paligid.

Nasabi ko na ba sa inyong ayaw na ayaw ko napapalibutan ng mga pangit? Allergic kasi ako sa kanila.

Taas noo akong naglakad papunta sa Morata Bldg. Ngunit napatigil ako sa paglakad ng matanaw ko sa di kalayuan si Rashid.

My heart race fast in just a sight of him. Mabilis na gumuhit ang isang matamis na ngiti sa mga labi ko saka nilapitan sya. Nasa tapat sya ng isang room, maybe his first class.

Limang hakbang mula sa kinatatayuan nya ay napatigil ako.

Isang babae ang lumabas sa pintuan na iyon. Tila nanigas ako sa kinatatayuan ko ng makilala ang babae.

The emotera girl!

Naramdaman ko ang pagkulo ng dugo ko ng makita ang babaeng iyon. Hindi ko malilimutan na nag hintay ako ng isang oras dahil sa kanya. Di ba nya alam na time is gold?!

Kalahati sa akin ay gusto ng umalis ng makita ko ang mabilis na paghapit ni Rashid sa bewang ng babae at ang pagtama ng mga labi nila sa isa't isa.

I thought masakit na yung nangyaring naghintay ako sa wala. Pero mas masakit pala pag nakita mong may hinahalikan syang iba. I felt ny heart shattered into pieces. Hindi ko alam kung bakit hindi pa ko umaalis sa kinatatayuan ko. The pain isn't bearable. I want to find my way out.

Mabilis na pinahid ko ang isang butil ng luhang umalpas sa mga mata ko gusto ko sanang mag iwas ng tingin pero hindi ko magawa. Pakiramdam ko, my world stopped from spinning. Ganito na ba ang epekto ni Rashid sa akin?

I smiled bitterly. Loving him is a suicide.

Parang kailan lang, sa akin lumapat ang mga labing iyon. I thought he will be mine. Napailing na lang ako.

The way he stares at her, may pagmamahal doon. The way he holds her hand, tila ba ayaw na nyang pakawalan ang mga kamay na iyon. The way he smiles at her, para bang para sa kanya lang ang mga  ngiting iyon.

How I wish na ako nalang sana sya.

I never felt insecure with anybody. Nasa akin na ang lahat. The beauty, the body and wealth. Ano pa bang hahanapin ng mga lalaki sa isang babae?

Or so I thought. Inakala kong pagmamay ari ko ang isang Rashid Randel Cervantes but he isn't.

He isn't mine to own. He is owned by someone else.

My heart is breaking and no one is here to heal me.

What should I do now?