Dubbelleven - De Buurtpolitie

Hoofdstuk 2 - Opgeroepen

Het was maandagochtend, Brigitte liep als eerste het commissariaat binnen. Ze nam zich zoals elke ochtend een koffietje en nam een tijdschrift van de kast. De tijdschriften werden nooit vervangen, dus had ze het al ontelbare keren gelezen. Niet veel later kwam Koen binnen. "Dag Brigitteke" begroette hij haar. Ze mompelde iets wat 'goedemorgen' moest voorstellen. Ook Koen vulde een tas met koffie. Brigittes collega Eric kwam als volgende binnen, samen met Floor. Toen niet veel later ook Obi en Femke binnenkwamen was het alleen nog wachten op Tineke en Robin. Vijf minuten voor de chef kwam, stond het tweetal in de vergaderzaal. Iedereen was nog moe, het was tenslotte maandagochtend, dus verliepen de gesprekken wat slomer dan normaal. "Floor en Obi, voor jullie een dag papierwerk" begon de chef. Beide agenten zuchtten. "Koen en Tineke, jullie starten met papierwerk en deze namiddag gaan jullie patrouilleren in die wijk waar we het vorige keer over hadden" Koen en Tineke knikten. "Eric en Brigitte, jullie briefen mij straks bij over Vandermeulen" ging hij verder. "En als laatste, Femke en Robin, er zijn de laatste tijd veel klachten binnen gekomen over een stank in een appartementsblok, ga daar maar eens een kijkje nemen" hij gaf een oranje post-it aan de agenten waarop de namen van de bellers en hun adres stond. Iedereen dronk zijn of haar koffie op en ging toen aan de slag. Rond half tien kwam Patrick binnen, hij liep richting de bureau van Tineke en Koen. "Ik heb net een telefoontje gekregen van Yvan Decoster, hij denkt dat er ingebroken is" zei Patrick. "Hij denkt dat?" vroeg Tineke terwijl ze haar wenkbrauwen optrok. Patrick haalde zijn schouders op. Koen en Tineke namen hun fleeces en verlieten het kantoor.

"Heeft u ons gebeld?" vroeg Tineke toen ze bij meneer Decoster aan de deur stonden. Hij knikte. "Kom maar binnen" zei hij vriendelijk. "Vertel eens, wat is er gebeurd?" vroeg Tineke. "Gisteren kon mijn vrouw haar portefeuille niet vinden, maar ik dacht dat ze gewoon vergeten was waar ze die neergelegd had. Maar toen ik mijn laptop wilde nemen merkte ik dat ook die niet op zijn plaats stond. Toen Lisette ging kijken of haar juwelen er nog lagen, merkten we dat ook die gestolen zijn" zuchtte Yvan. "Dus jullie weten niet exact wanneer de inbraak gepleegd is?" vroeg Koen voor de zekerheid. Lisette, die er nu ook bij kwam staan, mengde zich ook in het gesprek. "Nee, ze hebben geen rommel gemaakt" antwoordde ze. "Mijn collega en ik gaan even rondkijken om te zien of we ergens braaksporen kunnen vinden en we laten ook het labo komen om te zien of we eventuele vingerafdrukken kunnen vinden" legde Tineke uit. "Kunnen jullie ondertussen misschien een lijstje maken van alle verdwenen spullen?" vroeg Koen. Het tweetal knikte. Tineke riep het labo op, terwijl Koen al naar de deur ging kijken. "Hier is niks aan te zien" zei Koen. Ze controleerden ook nog enkele ramen, maar ook daar vonden ze niks. "We laten dat aan het labo over" zuchtte Tineke. Koen stemde mee in en ze ging terug naar meneer en mevrouw Decoster. "Als die van het labo hier zijn gaan wij even bij de buren langs" zei Koen. Het koppel knikte.

"Floor, Obi" zei Patrick. De agenten keken op van hun papierwerk. "Yvette De Witte heeft een inbraak gemeld, Koen en Tineke zijn nog bezig met die andere inbraak, dus gaan jullie even kijken?" vroeg hij. Ze knikten. Ze reden naar het adres dat Patrick hen op een post-it meegegeven had. "Zouden die inbraken met elkaar te maken hebben?" vroeg Obi. Floor haalde haar schouders op. "Dat moeten we met Koen en Tineke uitzoeken" antwoordde ze. Obi knikte. "Welk nummer was dat?" vroeg hij vervolgens, omdat ze de straat indraaiden waar ze moesten zijn. "Euhm" Floor zocht even naar het papiertje en antwoordde vervolgens: "35" Ze hielp Obi met het zoeken naar het juiste huis en eenmaal ze het gevonden hadden parkeerde Obi zich voor de oprit van het huis.

"Deze ochtend merkte ik dat mijn laptop niet op zijn plek stond. Ik dacht dat ik hem wel vergeten zou zijn op het werk, dat was al vaker gebeurd. Maar toen Eve beneden kwam en schreeuwde dat haar iPod en gsm verdwenen waren was ik ervan overtuigd dat er ingebroken was!" vertelde Patrick Desmet, de man van Yvette De Witte. "Kunnen jullie een lijstje van alle gestolen goederen maken?" vroeg Floor. De man knikte. "Hebben jullie een idee langs waar ze binnen konden?" vroeg Obi. Patrick haalde zijn schouders op, maar bij Yvette ging er duidelijk een lichtje branden. "Ik geloof dat ik het raam boven open heb laten staan" gaf ze toe. Floor knikte en noteerde het. "Mijn collega en ik gaan daar even naar kijken en we gaan ook het labo langs sturen voor vingerafdrukken" legde Floor de procedure uit. Yvette en Patrick knikten, maar hun dochter, Eve, vroeg: "Krijg ik mijn gsm en iPod wel terug?" Obi zuchtte, maar antwoordde vriendelijk: "We kunnen helaas niets beloven, maar we doen ons best."

"Ook geen rommel?" vroeg Koen 's middags aan Floor en Obi. Ze waren hun cases aan het vergelijken. "Helemaal niets" antwoordde Floor. "En wanneer was die inbraak van jullie?" vroeg Obi. "Geen idee" antwoordde Tineke. Ze kreeg twee vragende blikken van haar collega's. "Ze hadden het niet gemerkt dat er ingebroken was" zuchtte Tineke. "Hoe kan je dat nu niet merken?" vroeg Obi verwonderd. "Een ouder koppel, geen smartphones in huis en de laptop wordt zelden gebruikt. Er zijn juwelen en een laptop gestolen en verder ook nog wat geld, maar ze dachten eerst dat ze gewoon vergeten waar ze het gelegd hadden" legde Tineke uit. Floor en Obi knikten. "Dat wordt een leuke klus om camerabeelden te bekijken" zuchtte de blondine. "Ik heb dat al even gecheckt, geen camera's in de buurt" antwoordde Tineke. "Familie Desmet heeft een camera aan hun oprit, maar de inbrekers zijn vermoedelijk langs de achterkant van het huis binnengekomen. Daar hebben we ook niks aan" vertelde Floor. "Kom, de middagpauze begint, we werken straks wel verder" zei hongerige Koen.