Dubbelleven - De Buurtpolitie

Hoofdstuk 5 - Afspraak

*Twee dagen later*

"Goeiemorgen!" Brigitte was als eerste op kantoor en werd begroet door Obi. "Goeiemorgen" antwoordde de zwartharige dame. De volgende die binnenwandelde in de vergaderzaal was Robin, gevolgd door zijn partner Femke. De twee waren aan de praat met elkaar en pauzeerden even in hun gesprek om hun andere collega's te begroeten. Nog geen halve minuut later stapte Tineke binnen. Alle andere collega's volgden één voor één en tot slot ook de commissaris. "Mannekes, onze inbrekers hebben gisterennacht weer toegeslagen. Robin en Femke zijn er heen gegaan, maar helaas, de vogel was al gaan vliegen" begon de commissaris. "Ik wou jullie allemaal nog eens briefen, want het wordt tijd dat we ze pakken!" "Dus dit keer hebben de bewoners wel gemerkt dat ze bezig waren?" merkte Obi op, waarna de chef knikte. "En hebben ze geen enkel spoor achter gelaten?" vroeg Brigitte verbaasd. "Helaas, er is niets wat ons tot bij hen kan leiden" antwoordde Roger. "Maar goed, dan nu de taken voor vandaag" ging hij verder. Iedereen luisterde aandachtig toen hij elk team een taak gaf. Daarna vertrok iedereen langzamerhand naar hun bureau of patrouillewagen. Ook Femke en Robin hadden de opdracht gekregen om te patrouilleren. Femke kon haar gedachten niet bij haar werk houden en Robin had het gemerkt. "Scheelt er iets?" vroeg hij bezorgd. "Nee hoor" antwoordde Femke, maar Robin was niet tevreden met dat antwoord. "Ik zie dat er iets is, Fem" zei hij. "Waarom vraag je het dan nog?" antwoordde de brunette bot. Robin zuchtte, maar besloot wijselijk zijn mond te houden. De gênante stilte werd doorbroken door Femkes walkietalkie. Ze kregen de opdracht om naar de Bakkerstraat te rijden omdat daar een vreemde geur zou hangen. Toen de agenten daar aankwamen en concludeerden dat er inderdaad iets niet pluis was riepen ze de brandweer op en hadden zo een goed gevulde voormiddag.

Aangekomen op kantoor ging Femke niet naar de refter zoals Robin, maar ze wachtte. Toen de persoon die ze nodig had verscheen, trok ze haar mee de kleedkamers in voor wat privacy. "Wij moeten eens praten. Vanavond bij mij" zei Femke dwingend. De tegenover haar staande persoon knikte, niet dat ze een andere keuze had. Femke liep zonder nog iets te zeggen de kleedkamer weer uit naar de refter en zette zich daar neer naast Robin en begon met het opeten van haar boterham met salami. Robin was bezig met vertellen over de gaslek waar hij en zijn collega de hele voormiddag mee opgescheept hadden gezeten. Niet veel later moesten alle teams weer aan het werk. Floor en Obi vertrokken op patrouille, net als Koen en Tineke. Femke en Robin moesten nu aan het bureau gaan zitten tot er een oproep binnen kwam en ondertussen zich bezig houden met papierwerk.

Koen en Tineke waren nog maar net ingestapt en er kwam al een oproep. Een vrouw had gebeld omdat haar man niet thuis gekomen was en volgens haar was dat zeer onrustwekkend. Koen en Tineke waren aangekomen aan de Kerkhofstraat nummer 6, maar er was nergens plaats. Ze reden nog een stukje door en vonden een vrije plek. De agenten wouden uitstappen, maar Tineke hield Koen tegen. Ze had gezien hoe gewapende mannen het huis binnen slopen. Ze riep snel versterking op en voorzichtig haalden Koen en Tineke kogelvrije vesten uit de koffer. Ook Barry stak mee de straat over. Ze bleven voor de haag staan zodat ze hen niet konden zien van in het huis. Niet veel later kwamen Floor en Obi de straat ingereden. Ook zij parkeerden zich en trokken dan ook hun kogelvrije aan. "We hebben 2 gewapende mannen hier zien binnengaan" vertelde Tineke. Floor en Obi knikten. "Blijven jullie hier op de uitkijk staan? Dan gaan wij naar binnen" stelde Koen voor. Iedereen knikte en voorzichtig ging Tineke naar binnen, gevolgd door Koen met Barry. De deur stond nog op een kier, een meevaller dus. Uit ervaring wist Tineke dat zulke deuren graag piepen, dus deed ze hem voorzichtig open om het gekraak van de scharnieren te voorkomen. Koen had iets minder geduld dan zijn collega, maar dat kon Tineke niet veel schelen. Ze waren binnen en voor hen bevonden zich 2 deuren. De eerste deed ze snel open maar het bleek een wc te zijn. Ze waren er dus zeker van dat de tweede deur naar een nieuwe ruimte zou leiden. Met getrokken wapen deed Tineke hem open en zette meteen een grote stap achteruit. Voorlopig was er niks te zien dus gingen de agenten naar binnen. Het was een zithoek met open ruimte naar de keuken. Hier bevonden zich 3 deuren, waarvan eentje naar buiten. Barry had de voorkeur voor deur twee, dus controleerden de agenten eerst deur één. "Clear" zei Tineke zacht, maar hard genoeg zodat Koen het kon horen. De kleine benauwde ruimte waar Tineke zich nu in bevond stelde een berging voor. Het stonk er, vond ze. De geur werd veroorzaakt door een emmer restafval. Op dezelfde manier als de vorige deuren deden Koen en Tineke nu ook de laatste open. Veel was er niet te zien, behalve de trap. De benedenverdieping hadden ze volledig gehad. Tineke zag dat de trap van hout was en dus ook zou kunnen kraken. Ze zouden dus voorzichtig naar boven moeten lopen. Helemaal geruisloos was het niet gegaan, maar uiteindelijk waren ze toch boven geraakt. Er bevonden zich drie deuren voor hen. Tineke deed als eerste teken naar de dichtstbijzijnde deur. Ze deed hem open, maar het was een badkamer. Ze schoof het douchegordijn nog opzij, maar er was niemand. Er klonken opeens stemmen uit een kamer, dus deden ze eerst de verste deur open. Een logeerkamer, ook leeg. Tineke voelde haar hart in haar keel. Ze zouden snel moeten zijn om de mannen in te rekenen. Tineke telde af en gooide de deur open. Voor haar stond een eerste man met zijn rug naar haar toe. "Wapen op de grond en handen omhoog!" riep Tineke. De mannen maakten geen aanstalten om ook maar iets te doen. "Wapens op de grond!" zei ze nu, luider en strenger dan eerst. Barry blafte en gromde luid. Tineke zag haar kans om het wapen van de man die het dichtst bij haar stond weg de trappen. Het kletterde tegen de kast. Tineke liep er naartoe met haar eigen wapen nog steeds op de mannen gericht. Ze gaf met haar voet een tik tegen het wapen zodat het Koen zijn kant op schoof en hij het de kamer uit trapte. "Op de grond met uw handen op uw hoofd!" zei Tineke en deze keer luisterde hij. De andere man stond er naar te kijken. "Wapen neer!" zei Koen. Barry gromde daarna. "Wapen neer of ik stuur de hond! En als hij bijt ga je er niet goed van zijn!" dreigde Koen. Twijfelend keek de man naar Barry en besloot wijselijk zijn wapen neer te leggen. Tineke boeide de eerste man al, terwijl Koen het bevel gaf aan de andere om op zijn knieën te gaan zitten en daarna plat op zijn buik. Tineke nam de boeien van Koen om de andere man te boeien. "Waar is mevrouw De La Fayettre?" vroeg Tineke aan de man die ze vast had. Want de reden dat ze hier waren was uiteraard voor die mevrouw. Ondertussen zei Tineke via haar walki dat Floor en Obi naar boven moesten komen. Ze kwamen meteen naar boven en Tineke gaf hen de opdracht om de mannen al mee te nemen zodat zij ondertussen mevrouw De La Fayettre konden zoeken. Als eerste trokken ze de kast in de slaapkamer open, maar die was leeg. "Wacht even, hier staat een wasmand met vuile was. We zullen Barry er aan laten ruiken" stelde Tineke voor. En zo gezegd, zo gedaan. Barry had vrij snel haar terug gevonden in de kast van de logeerkamer, bewusteloos. Gelukkig werd ze vrij snel wakker, maar Koen en Tineke lieten de ambulance voor de zekerheid toch langs komen.