Dubbelleven - De Buurtpolitie

Hoofdstuk 8 - Inbraak

“Wauw..” zuchtte hij. “Dat is een hele boterham” Floor glimlachte. “Misschien moet je jezelf wat tijd geven. Ga even op vakantie of zo, dat verdien je en dan kan je even tot jezelf komen” Ze glimlachte. “Ik vrees dat de chef nu geen mensen kan missen” antwoordde ze. “Kom dan gewoon even tot jezelf. Schrijf op wat je voelt, of maak er een tekening van, maar blijf niet piekeren he, schat” zei hij. “Dank je wel Leon, dank je voor dit gesprek. Het heeft me deugd gedaan. En je hebt gelijk, ik moet even tot mezelf komen. Bedankt!” zei Floor, die helemaal ontroerd was door zijn woorden. Ze gaf Leon een stevige knuffel en vertrok dan naar huis, met een beter gevoel dan waarmee ze gekomen was. Eenmaal thuis zette ze als eerste een warme tas koffie, waar ze een scheutje melk in deed. Ze deed een comfortabele jogging aan met lange, warme sokken. Zo nestelde ze zich met een dekentje in de zetel. Ze nam een notitieboekje en begon te schrijven, zoals Leon gezegd had.

Ik voelde me altijd al goed bij Femke. Ze is te vertrouwen en ik weet dat ik altijd bij haar terecht kan. Onze vriendschap betekent veel voor me, maar nooit heb ik me verliefd gevoeld bij haar, of toch niet bewust. En als ik haar zeg dat ik inderdaad niks voel, weet ik niet hoe ze dat gaat opvatten. Maar ik hoop dat ze niet naar de chef gaat. En ik wil ook niet dat ze denkt dat ik haar gebruikte om te zwijgen, want dat is niet zo. Toch? Ik voelde wel degelijk iets toen we kusten, maar ik kan dat gevoel niet thuis brengen. Toen ze naar me toe kwam voelde ik me echt gebroken, wilt dat zeggen dat ik dan toch verliefd ben?

Leon ken ik ook heel goed, en hij is zeker te vertrouwen. Hij neemt me zoals ik ben, ook als ik voor Femke zou kiezen zouden we vrienden kunnen blijven. Maar hij kent me beter als Noa en ik hem als Tim. Floor en Noa  verschillen niet heel veel van elkaar, maar hoe zit dat voor Tim en Leon? Voor mij was het gewoon een wissel van naam, want qua karakter zijn Noa en Floor exact hetzelfde. Behalve dat Noa een beetje meer haar mannetje wilt staan dan. Ik voel me heel goed bij Leon en daarstraks wou ik niets liever dan gewoon in zijn armen vliegen en nooit meer lossen. Wilt dat iets zeggen?

Floor besloot dat ze beter niks deed. Nog niet. Geen overhaaste beslissingen nemen en zich gewoon laten leiden door haar gevoel, later. Ze keek op haar gsm en realiseerde zich dat ze over een half uur op kantoor moest zijn voor de nachtshift met Obi. Ze rende de trap op om snel haar make-up te fatsoeneren, want na alle tranen zag ze er niet uit. Ze zocht haar autosleutels en reed naar kantoor, waar ze juist op tijd arriveerde zodat ze nog 5 minuten had om zich om te kleden. Ze was nog bezig met haar gordel aan te doen toen de chef hen kwam roepen. “Inbraak gemeld in de Vrijheidslaan! Als de bliksem naar nummer 15!” riep hij, terwijl hij - hoe kon het ook anders – in zijn handen klapte. Floor vond het vreemd dat er weer ingebroken werd. Ze hoopte dat het Leon en Michiel niet zouden zijn, want hen betrappen op heterdaad kon ze wel missen als kiespijn. Maar ze was duidelijk geweest, ze deed niet meer mee en ze wilde niets meer met ‘Tim en Axel’ te maken hebben. Obi was er bijna. Ze bleef hopen dat het niet om hen ging, maar ze had een naar voorgevoel. Ze zette de sirene uit. De kans bestond dat de inbrekers de sirene nog gehoord had en dat was een klein beetje haar bedoeling. Als het Leon en Michiel waren konden ze nog ontsnappen. In haar hoofd probeerde ze zichzelf er van te overtuigen dat ze wel slimmer waren dan dat, dat ze niet zo snel weer aan de slag zouden gaan, maar helemaal overtuigd was ze niet. Obi bracht de wagen tot stilstand en Floor maakte haar wapen meteen schietklaar. Floors hand rustte op de schouder van Obi. Je kon duidelijk aan het slot zien dat de deur geforceerd was. ‘Noa, Axel en Tim’ lieten meestal geen duidelijke sporen van inbraak achter dus dat stelde Floor wat meer gerust. Ze kwamen binnen in een hal, waar een grote witte kast in stond, een paar schoenen en een mat om je voeten aan te vegen en Obi deed dat ook effectief. Rollend met haar ogen gaf Floor hem een stamp. Soms was hij toch zo dom. Daarna waren er twee deuren. Obi deed teken naar de linkse deur en Floor knikte. Obi deed hem in een snelle beweging open, hij leidde naar een woonkamer. Floor gebaarde om eerst te controleren waar de andere heen ging. Ook die deed hij in een vlotte beweging open, het was een wc. Dat betekende dat ze de andere deur moesten volgen. Ze kwamen uit in een woonkamer, leeg. De woonkamer liep over in de keuken, met alweer twee deuren. Alweer kozen ze ervoor om eerste de linkse te doen, hij leidde naar een berging met vooral etenswaren in blik. Floor vond dat het er allesbehalve goed rook, waarschijnlijk omdat de vuilniszakken daar ook stonden. Ze gingen naar de volgende deur, die leidde naar een tussengang. Er stond een trap en twee deuren. Ze stapten als eerste naar de deur voor zich. Toen Obi die opentrok bleek het een kast te zijn. Hij wilde ze terug dicht doen, maar hij klemde een beetje waardoor het een knarsend geluid produceerde. Als ze nog binnen zaten hadden ze het ongetwijfeld gehoord. Ze wilden net de volgende openen, toen er gestommel van boven klonk. Boven zat sowieso iemand, maar wat als dat de eigenaars van het huis waren en de inbrekers beneden zaten? Floor veronderstelde dat de eigenaars sowieso boven zouden zijn, het was namelijk al kwart over twee, dat had ze net op de klok in de keuken gezien. Ze kozen er voor om beneden eerst af te handelen. Floor bleef nog even in het deurgat staan om de trap in het oog te kunnen houden terwijl Obi de ruimte verkende. Plots liep er iemand zo snel mogelijk te trap af, met het nodige lawaai erbij. Obi was op het lawaai snel teruggekeerd en ze hielden de persoon voor hen onder schot. Aan zijn postuur te zien was het een man. Obi sloeg hem meteen in de boeien en trok zijn bivakmuts af.

______________________________________
Bijna vergeten updaten oeps :)