Pas op! Ik hou je in de gaten...

Hoofdstuk 1

Yara schiet nou eens op, roept mijn beste vriendin Anouck vanaf haar fiets. Jaaa, ik kom er al aan! Vandaag is het de eerste dag na de zomervakantie en dat betekent dat we nu in de 2e klas zitten. Snel pak ik mijn tas en ren naar beneden, als ik beneden aankom staat Anouck al in de kamer. Dat duurde wel heel lang zegt ze lachend! Ik pak nog gauw mijn fietssleutel en ga lachend op mijn fiets zitten. Gelukkig woon ik maar 10 minuutjes van school af en ben ik bijna elke dag op tijd.

Druk pratend lopen Anouck en ik de klas in en al snel zien we onze andere vriendinnen. Anouck zwaait even snel naar ze en daarna gaan we op onze plekken zitten. Het 1e uur beginnen we met wiskunde en al snel komt mevrouw Walters aanlopen met wel 5 tassen. Verstrooit legt ze alles op haar bureau neer en zet ze haar kleine ronde brilletje recht. Hallo allemaal, welkom in klas A2B! We gaan er dit jaar een heel leuk jaar van maken! Ondertussen vraag ik me de hele tijd af waarom je nou weer 5 tassen mee de les in neemt. Dus ik stoot Anouck aan en zeg: 'Waarom heeft dat mens nou weer 5 tassen mee genomen?' Anouck barst in lachen uit en al snel gaan de ogen van mevrouw Walters onze kant op.

Jullie 2 daar, zegt ze nu met een licht geïrriteerde stem. Kunnen jullie mij het antwoord vertellen op de som: 40+8x(3+9)-100:2-70? Even blijft het helemaal stil in de klas. Maar al snel gaat er een hard gelach door de klas heen. Wat is er zo grappig, galmt de stem van mevrouw Walters door het lokaal heen. Gio steekt snel zijn hand op en antwoordt: 'Ja, jij denkt zeker dat je zomaar alles van ons kunt vragen hè?' Ondertussen loopt mevrouw Walters rood aan. Wie denk jij wel niet dat jij bent jongetje, zegt mevrouw Walters. Ze loopt naar haar bureau en pakt er een gele kaart uit. ERUIT, verdwijn onmiddellijk uit mijn lokaal. Gio loopt naar het bureau en pakt de gele kaart. Hij zwaait nog even vrolijk naar de klas en verlaat dan het lokaal.

De rest van de dag verloopt heel rustig en al snel is de de schooldag alweer voorbij. Ik pak mijn fiets uit het fietsenrek en sta op het punt om te vertrekken. Maar dan hoor ik in de verte een onbekende stem roepen: 'Yara!' Eerst wil ik weg fietsen maar de stem blijft zich maar herhalen. Ik kijk de kant waar het geluid vandaan komt op en ik zie nog net dat iemand, ja ik denk een man wegduikt. Zenuwachtig kijk ik om me heen ik ken die persoon namelijk helemaal niet. Ik besluit er niks mee te doen en gewoon naar huis te fietsen.

Wordt vervolgd...