Pas op! Ik hou je in de gaten...

Hoofdstuk 3

Een paar jaar geleden was mijn vader zijn baan kwijtgeraakt. Mijn vader had best wel een goede baan waar hij veel geld mee verdiende maar toen dat dus ophield kwamen we een hele tijdlang in geld nood. Dat was niet zo'n fijne periode en we moesten toen ook naar de voedselbank toe voor eten en we konden niet meer op vakantie. Na een tijdje ging het weer wat beter en had mijn vader toch weer een baan gevonden. Die verdiende dan wel niet zoveel als zijn vorige maar het was in ieder geval een begin.

Ik voelde een heel warm en blij gevoel door mijn lichaam heen stromen en droomde al langzaam weg bij de gedachten aan een wit zandstrand met een helder blauwe zee en een lekker warm zonnetje erbij. Totdat mijn vader zei: 'maar jongens er is eigenlijk wel een klein dingetje...' Oh, maar als het iets kleins is dan is het vast niet erg zei Jesper opgewekt. Nou het is misschien toch wel iets meer dan een klein dingetje zei mijn moeder. De nieuwe baan is heel ver weg van hier en dat betekent dat we moeten verhuizen... Even was het helemaal stil. Niemand zei iets. Ik voelde de rillingen over mijn rug lopen en ik bleef versteend voor me uitkijken...

Verhuizen riep Boas uit. Dat nooit voegde Jesper er aan toe. Mama papa ik wil eigenlijk ook niet verhuizen... Maar waar willen jullie dan naartoe verhuizen vroeg ik voorzichtig. Naar Vierbruggerveld antwoorden ze in koor. Dat is een plaatsje op het platteland. Ik wil het niet meer horen riep ik uit!!! Ik rende richting de trap en stormde naar boven de hoek om en mijn kamer in. Ik liet me languit op mijn bed vallen en begon heel hard te huilen. Het idee dat ik al mijn vrienden en vriendinnen moet achterlaten maakt me kotsmisselijk. Ik pakte mijn telefoon en toetste het nummer van Anouck in en ze nam gelukkig meteen op. 'Hey Yaar wat is er? Waarom bel je me?' Ik antwoordde snikkend: 'We gaan verhuizen!'

Wordt vervolgd...