Pas op! Ik hou je in de gaten...

Hoofdstuk 2

Als ik thuis aankom zie ik dat mijn broertjes Jesper en Boas samen op de playstation aan het spelen zijn. Ik zeg ze gedag en loop door naar de keuken waar mijn moeder Kathinka staat te koken. 'Hey mam wat eten we vanavond?' We eten Koh Thai en dek jij even de tafel schat, want je vader kan elk moment uit zijn werk komen. Is goed hoor mam roep ik terwijl ik ondertussen mijn tas wegzet. Als ik de tafel begin te dekken vraag ik aan mijn moeder of ze een leuke dag heeft gehad. Ja hoor lieverd het was een drukke dag en ik heb veel aan de balie moeten staan. Mooi zo antwoord ik. Ik zet de laatste spullen op tafel en dan hoor ik mijn vader Brian via de achterdeur binnenkomen. 

Hoi pap zeg ik en ik zwaai even vrolijk naar hem. Hoi, hoe was het op school vraagt hij. Goed het was heel gezellig en ik vond het leuk om mijn vriendinnen weer te zien. Dat is fijn zegt hij. Hij zei het een beetje kortaf, het klonk bijna een beetje boos. Ik wou er eigenlijk wat van zeggen maar toen kreeg ik pas door dat mijn ouders elkaar een beetje raar aan het aankijken waren. Mijn moeder kreeg door dat ik naar haar keek en glimlachte snel naar me en ging weer verder met het roeren in de pan. Raar dacht ik, maar ja ouders zijn ook een beetje raar. 

Ik liep naar de woonkamer waar mijn broertjes nog steeds met de playstation aan het spelen waren en sloop heel zachtjes zonder dat ze het hoorden naar hun toe en ging op mijn hurken achter de bank zitten waar ze samen op zaten. Ik kwam langzaam omhoog en riep toen heel hard: 'Jes en Bo kom onmiddellijk aan tafel anders zwaait er wat!' Daar schrokken ze heel erg van en ze sprongen bijna 2 meter de lucht in van schrik! Hahaha daar schrokken jullie even van hè zei ik met een gemeen lachje op mijn gezicht. Yaar je bent echt niet grappig, door jou hebben we dit spelletje verloren. Hierdoor moest ik nog harder lachen en dat vonden ze niet leuk. Maar jongens jullie moeten wel echt aan tafel komen want mama is bijna klaar met eten koken. Oké we komen er zo aan roepen ze in koor. 

Als we allemaal aan tafel zitten kijken mijn ouders elkaar alweer zo raar aan. Nu weet ik zeker dat er iets aan de hand is want dit doen ze nooit. Dan beginnen ze allebei tegelijk te praten en lachen ze een klein beetje wat meer lijkt op het gehinnik van een stelletje paarden en dan roep ik: 'pap, mam wat is hier aan de hand? Waarom doen jullie de hele tijd zo raar?!' Ze kijken elkaar nog even aan en dan begint mijn moeder met praten: 'lieverdjes papa heeft een nieuwe baan gevonden. Met deze baan gaat hij veel meer geld verdienen en dat betekent dat we deze zomer voor het eerst na lange tijd weer op vakantie kunnen!' Yes, roepen mijn broertjes die helemaal enthousiast over lange reizen naar verre landen beginnen te praten. Die hebben er zo te horen al heel erg veel zin in!

Wordt vervolgd...